1(Til sangmesteren. En salme af David.) Hør, o Gud, min røst, når jeg klager, skærm mit Liv mod den rædsomme Fjende;
1Ey Tanrı, kulak ver sesime yakındığım zaman,Hayatımı düşman korkusundan koru.
2skjul mig for Ugerningsmændenes Råd, for Udådsmændenes travle Hob.
2Kötülerin gizli tasarılarından,O suçlu güruhun şamatasından esirge beni.
3der hvæsser Tungen som Sværd, lægger giftige Ord på Buen
3Onlar dillerini kılıç gibi bilemiş,Acı sözlerini ok gibi hedefe yöneltmişler,
4for i Løn at ramme den skyldfri, ramme ham brat og uset.
4Pusularından masum insanın üzerine atmak için.Ansızın vururlar, hiç çekinmeden.
5Ihærdigt lægger de onde Råd, skryder af, at de lægger Snarer siger: "Hvem skulde se os?"
5Birbirlerini kötülük yapmaya iter,Gizli tuzaklar tasarlarken,‹‹Kim görecek?›› derler.
6De udtænker onde Gerninger, fuldfører en gennemtænkt Tanke - og Menneskets Indre og Hjerte er dybt.
6Haksızlık yapmayı düşünür,‹‹Kusursuz bir plan yaptık!›› derler.İnsanın içi ve yüreği derin bir sırdır, bilinmez.
7Da rammer Gud dem med en Pil af Slaget rammes de brat;
7Ama Tanrı onlara ok atacak,Ansızın yaralanacaklar.
8han styrter dem for deres Tunges Skyld. Enhver, som ser dem, ryster på Hovedet;
8Dilleri yüzünden yıkıma uğrayacaklar,Hallerini gören herkes alayla baş sallayacak.
9alle Mennesker frygter, forkynder, hvad Gud har gjort, og fatter hans Hænders Geming;
9Bütün insanlar korkuya kapılacak,Tanrının işini duyuracak,Onun yaptıkları üzerinde düşünecekler.
10de retfærdige glædes i HERREN og lider på ham, de oprigtige af Hjertet jubler til Hobe!
10Doğru insan RAB'de sevinç bulacak,O'na sığınacak,Bütün temiz yürekliler O'nu övecek.