1(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?
1Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin?Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
2Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.
2Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu,Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağıVe üzerine konut kurduğun Siyon Dağını.
3Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.
3Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru,Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
4Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.
4Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi,Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
5Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.
5Gür bir ormanaBaltayla dalar gibiydiler.
6Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.
6Baltayla, balyozla kırdılar,Bütün oymaları.
7På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.
7Ateşe verdiler tapınağını,Yerle bir edip kutsallığını bozdularAdının yaşadığı konutun.
8De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.
8İçlerinden, ‹‹Hepsini ezelim!›› dediler.Ülkede Tanrıyla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
9Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.
9Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz,Peygamberler de yok oldu,İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
10Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?
10Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek,Hasmın senin adını hor görecek?
11Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?
11Niçin geri çekiyorsun elini?Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
12Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.
12Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı,Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
13Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;
13Gücünle denizi yardın,Canavarların kafasını sularda parçaladın.
14du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;
14Livyatanın başlarını ezdin,Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
15Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;
15Kaynaklar, dereler fışkırttın,Sürekli akan ırmakları kuruttun.
16din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,
16Gün senindir, gece de senin,Ay ve güneşi sen yerleştirdin, kastediyor.
17du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.
17Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın,Yazı da kışı da yaratan sensin.
18Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!
18Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü,Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
19Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;
19Canavara teslim etme kumrunun canını,Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
20se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.
20Yaptığın antlaşmayı gözönüne al,Çünkü ülkenin her karanlık köşesiZorbaların inleriyle dolmuş.
21Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!
21Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin,Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
22Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,
22Kalk, ey Tanrı, davanı savun!Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
23lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!
23Unutma hasımlarının yaygarasını,Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!