¹Kom, lad os Juble, for HERREN, råbe af fryd for vor Frelses Klippe,

¹Gelin, RABbe sevinçle haykıralım,Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

²møde med Tak for hans Åsyn, juble i Sang til hans Pris!

²Şükranla huzuruna çıkalım,Ona sevinç ilahileri yükseltelim!

³Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

³Çünkü RAB ulu Tanrıdır,Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

⁴i hans Hånd er Jordens dybder, Bjergenes Tinder er hans;

⁴Yerin derinlikleri Onun elindedir,Dağların dorukları da Onun.

⁵Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

⁵Deniz Onundur, çünkü O yarattı,Karaya da Onun elleri biçim verdi.

⁶Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

⁶Gelin, tapınalım, eğilelim,Bizi yaratan RABbin önünde diz çökelim.

⁷Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

⁷Çünkü O Tanrımızdır,Bizse Onun otlağının halkı,Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

⁸"Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

⁸Merivada, o gün çölde, Massadafö olduğu gibi,Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

⁹da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

⁹Yaptıklarımı görmelerine karşın,Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

¹⁰Jeg væmmedes fyrretyve År ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

¹⁰Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim,‹‹Yüreği kötü yola sapan bir halktır›› dedim,‹‹Yollarımı bilmiyorlar.››

¹¹Så svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gå ind til min Hvile!

¹¹Bu yüzden öfkeyle ant içtim:‹‹Huzur diyarıma asla girmeyecekler!›› Say.14:26-35; İbr.4:1-7).