1Jeg er Sarons Rose, Dalenes Lilje
1Ben Şaron çiğdemiyim,Vadilerin zambağıyım.
2Som en Lilje midt iblandt Torne er min Veninde blandt Piger.
2Dikenlerin arasında bir zambağa benzerKızların arasında aşkım.
3Som et Æbletræ blandt Skovens Træer er min Ven blandt unge Mænd. I hans Skygge har jeg Lyst til at sidde, hans Frugt er sød for min Gane.
3Orman ağaçları arasında bir elma ağacına benzerDelikanlıların arasında sevgilim.Onun gölgesinde oturmaktan zevk alırım,Tadı damağımda kalır meyvesinin.
4Til en Vinhal bragte han mig, hvor Mærket over mig er Kærlighed.
4Ziyafet evine götürdü beni,Üzerimdeki sancağı aşktı.
5Styrk mig med Rosinkager, kvæg mig med Æbler, thi jeg er syg af Kærlighed.
5Güçlendirin beni üzüm pestiliyle,Canlandırın elmayla,Çünkü aşk hastasıyım ben.
6Hans venstre er under mit Hoved, hans højre tager mig i Favn.
6Sol eli başımın altında,Sağ eli sarsın beni.
7Jeg besværger eder, Jerusalems Døtre, ved Gazeller og Markens Hjorte: Gør ikke Kærligheden Uro, væk den ikke, før den ønsker det selv!
7Dişi ceylanlar,Yabanıl dişi geyikler üstüneAnt içiriyorum size, ey Yeruşalim kızları!Aşkımı ayıltmayasınız, uyandırmayasınız diye,Gönlü hoş olana dek.
8Hør! Der er min Ven! Ja se, der kommer han i Løb over Bjergene, i Spring over Højene.
8İşte! Sevgilimin sesi!Dağların üzerinden sekerek,Tepelerin üzerinden sıçrayarak geliyor.
9Min Ven er som en Gazel, han er som den unge Hjort. Se, nu står han alt bag vor Mur. Han ser gennem Vinduet, kigger gennem Gitteret.
9Sevgilim ceylana benzer, sanki bir geyik yavrusu.Bakın, duvarımızın ardında duruyor,Pencerelerden bakıyor,Kafeslerden seyrediyor.
10Min Ven stemmer i og siger så til mig: Stå op, min Veninde, du fagre, kom!
10Sevgilim şöyle dedi:‹‹Kalk, gel aşkım, güzelim.
11Thi nu er Vinteren omme, Regntiden svandt, for hen,
11Bak, kış geçti,Yağmurların ardı kesildi,
12Blomster ses i Landet, Sangens Tid er kommet, Turtelduens Kurren høres i vort Land;
12Çiçekler açtı,Şarkı mevsimi geldi,Kumrular ötüşmeye başladı beldemizde.
13Figentræets Småfrugter svulmer, Vinstokken blomstrer, udspreder Duft. Stå op, min Veninde, du fagre, kom,
13İncir ağacı ilk meyvesini verdi,Yeşeren asmalar mis gibi kokular saçmakta.Kalk, gel aşkım, güzelim.››
14min Due i Fjeldets Kløfter, i Bjergvæggens Skjul! Lad mig skue din Skikkelse, høre din Røst, thi sød er din Røst og din Skikkelse yndig.
14Kaya kovuklarında,Uçurum kenarlarında gizlenen güvercinim!Boyunu bosunu göster bana,Sesini duyur;Çünkü sesin tatlı, boyun bosun güzeldir.
15Fang os de Ræve, de Ræve små,som hærger Vinen, vor blomstrende Vin!
15Yakalayın tilkileri bizim için,Bağları bozan küçük tilkileri;Çünkü bağlarımız yeşerdi.
16Min Ven er min, og jeg er hans,som vogter blandt Liljer;
16Sevgilim benimdir, ben de onun,Zambaklar arasında gezinirfç durur.
17til Dagen svales og Skyggerne længes, kom hid, min Ven, og vær som Gazellen, som den unge Hjort på duftende Bjerge!
17Ey sevgilim, gün serinleyip gölgeler uzayana dek,Engebeli dağlar üzerinde bir ceylan gibi,Geyik yavrusu gibi ol!