1ایوب جواب داد:
1Then Job answered and said,
2«تا بکی می خواهید با سخنان تان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟
2How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
3به مراتب به من اهانت کرده اید و از رفتار خود با من خجالت نمی کشید.
3These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.
4اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می رسد و به شما آسیبی نمی رساند.
4And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.
5شما خود را بهتر و برتر از من می دانید و مصیبت های مرا دلیل گناه من می پندارید.
5If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
6در حالیکه خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.
6Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.
7حتی وقتی از ظلمی که به من شده است فریاد می زنم و کمک می طلبم، کسی به داد من نمی رسد.
7Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
8او راه مرا مسدود و تاریک کرده است و امید رهائی از این وضع برای من نیست.
8He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
9او عزت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفت.
9He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10از هر طرف مرا خُرد و خمیر کرده و نهال آرزوی مرا از ریشه بر کنده است.
10He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.
11آتش غضب خود را بر من افروخته است و مرا دشمن خود می شمارد.
11He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies.
12لشکر خود را می فرستد تا خیمۀ مرا محاصره کنند.
12His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.
13او خانواده ام را از من جدا کرد و آشنایانم را بیگانه ساخت.
13He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.
14خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من فراموشم کردند
14My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
15و مهمان خانه ام مرا از یاد برد. کنیزان خانه ام مرا نمی شناسند و برای شان بیگانه شده ام.
15They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
16خدمتگار خود را با زاری و التماس صدا می کنم، اما او جوابم را نمی دهد.
16I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth.
17زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.
17My breath is strange to my wife, though I intreated for the children's sake of mine own body.
18حتی کودکان به نظر حقارت به من می نگرند و مسخره ام می کنند.
18Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.
19دوستان صمیمی ام از من متنفرند و کسانی را که دوست داشتم، مخالف من شده اند.
19All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
20از من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و به سختی از مرگ گریخته ام.
20My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
21شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.
21Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
22چرا شما مثل خدا به من جفا می کنید؟ آیا اینهمه آزاری که دیده ام برای من کافی نیست؟
22Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23ای کاش سخنان مرا کسی یادداشت می کرد و در کتابی می نوشت
23Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
24و یا با قلم آهنین برای همیشه بر سنگی حک می نمود،
24That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!
25زیرا می دانم که نجات بخشای من زنده است و سرانجام به زمین خواهد ایستاد.
25For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:
26و یقین دارم که حتی پس از آنکه گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می بینم.
26And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:
27او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.
27Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.
28وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب کنیم.» از حال رفتم. شما می خواستید با بهانه ای مرا متهم سازید.پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»
28But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
29پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»
29Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.