1آنگاه ایوب جواب داد:
1But Job answered and said,
2«لطفاً به حرفهای من به دقت گوش بدهید تا دل من تسلی یابد.
2Hear diligently my speech, and let this be your consolations.
3به من موقع بدهید که حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید مسخره ام کنید.
3Suffer me that I may speak; and after that I have spoken, mock on.
4من از خدا شکایت دارم نه از انسان و به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده ام.
4As for me, is my complaint to man? and if it were so, why should not my spirit be troubled?
5به من نگاه کنید و از تعجب دست بر دهان بگذارید و خاموش باشید.
5Mark me, and be astonished, and lay your hand upon your mouth.
6وقتی مصیبت هائی را که بر سر من آمده است بیاد می آورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می آید.
6Even when I remember I am afraid, and trembling taketh hold on my flesh.
7چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می مانند و به قدرت و جلال می رسند؟
7Wherefore do the wicked live, become old, yea, are mighty in power?
8فرزندان و نواسه های خود را می بینند که پیش روی شان بزرگ می شوند.
8Their seed is established in their sight with them, and their offspring before their eyes.
9خانه های شان از هر گونه خوف و خطر در امان هستند و خدا آن ها را جزا نمی دهد.
9Their houses are safe from fear, neither is the rod of God upon them.
10تعداد گله های شان افزایش می یابد و هیچ کدام آن ها تلف نمی شود.
10Their bull gendereth, and faileth not; their cow calveth, and casteth not her calf.
11کودکان شان بیرون می روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می کنند.
11They send forth their little ones like a flock, and their children dance.
12با آواز دایره و رباب و نَی، سرودِ خوشی را می سرایند.
12They take the timbrel and harp, and rejoice at the sound of the organ.
13بدکاران عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از جهان می روند.
13They spend their days in wealth, and in a moment go down to the grave.
14از خدا می خواهند که کاری به کار شان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.
14Therefore they say unto God, Depart from us; for we desire not the knowledge of thy ways.
15می گویند: «قادر مطلق کیست که بندگی او را نمائیم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»
15What is the Almighty, that we should serve him? and what profit should we have, if we pray unto him?
16آن ها ادعا می کنند که سعادت شان نتیجۀ سعی و کوشش خود آن ها است، اما من با طرز فکر شان موافق نیستم.
16Lo, their good is not in their hand: the counsel of the wicked is far from me.
17آیا گاهی چراغ شریران خاموش شده یا بلائی بر سر شان آمده است؟ آیا گاهی خدا آن ها را از روی غضب خود جزا داده است؟
17How oft is the candle of the wicked put out! and how oft cometh their destruction upon them! God distributeth sorrows in his anger.
18یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر طوفان پراگنده کرده است؟
18They are as stubble before the wind, and as chaff that the storm carrieth away.
19شما می گوئید که خدا فرزندان گناهکاران را بعوض آن ها مجازات می کند، اما من می گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد تا بداند که خدا از گناه چشم نمی پوشد.
19God layeth up his iniquity for his children: he rewardeth him, and he shall know it.
20خود شان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب خدای قادر مطلق بنوشند.
20His eyes shall see his destruction, and he shall drink of the wrath of the Almighty.
21وقتی انسان می میرد دیگر احساس نمی کند که خانواده اش در چه وضعی قرار دارد.
21For what pleasure hath he in his house after him, when the number of his months is cut off in the midst?
22آیا کسی می تواند به خدائی که داور عالم است، بگوید که چه باید بکند؟
22Shall any teach God knowledge? seeing he judgeth those that are high.
23بعضی بعد از یک عمر مسعود و آسوده و با صحت کامل و در حالیکه از همه نعمت دنیا برخوردارند، از جهان می روند،
23One dieth in his full strength, being wholly at ease and quiet.
24و برخی در بدبختی و بی بهره از لذات زندگی، می میرند.
24His breasts are full of milk, and his bones are moistened with marrow.
25اما همه یکسان به خاک می روند خوراک کرمها می شوند.
25And another dieth in the bitterness of his soul, and never eateth with pleasure.
26من می دانم که شما چه فکر می کنید و چه نقشه ای دارید.
26They shall lie down alike in the dust, and the worms shall cover them.
27می گوئید: «خانۀ بزرگان و امیران چه شد و آنهائی که کار شان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»
27Behold, I know your thoughts, and the devices which ye wrongfully imagine against me.
28بروید از کسانی که دنیا را دیده اند، بپرسید و گزارش سفر آن ها را مطالعه کنید.
28For ye say, Where is the house of the prince? and where are the dwelling places of the wicked?
29آنگاه می دانید که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می مانند و از غضب خدا نجات می یابند.
29Have ye not asked them that go by the way? and do ye not know their tokens,
30شخص شریر را هیچ کسی متهم نمی کند به سزای اعمالش نمی رساند.
30That the wicked is reserved to the day of destruction? they shall be brought forth to the day of wrath.
31وقتی می میرد با احترام خاصی به خاک سپرده می شود و در مقبره اش نگهبان می گمارند.
31Who shall declare his way to his face? and who shall repay him what he hath done?
32مردمِ بسیار جنازۀ او را مشایعت می کنند حتی خاک هم او را با خوشی می پذیرد.پس شما چطور می توانید با سخنان پوچ و بی معنی تان مرا تسلی بدهید؟ همه جوابهای تان غلط و از حقیقت دورند.»
32Yet shall he be brought to the grave, and shall remain in the tomb.
33پس شما چطور می توانید با سخنان پوچ و بی معنی تان مرا تسلی بدهید؟ همه جوابهای تان غلط و از حقیقت دورند.»
33The clods of the valley shall be sweet unto him, and every man shall draw after him, as there are innumerable before him.
34How then comfort ye me in vain, seeing in your answers there remaineth falsehood?