¹هَلّلِویاه، سپاس به خداوند! خداوند را سپاس گوئید زیرا که او نیکوست و رحمتش تا به ابد.

¹Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!

²کیست که بتواند کارهای بزرگ خداوند را بیان کند و ستایش او را آنطوری که شایسته است بشنواند؟

²Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?

³خوشا به حال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آنکه عدالت را در همۀ وقت به عمل آورد.

³Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!

⁴ای خداوند به رضامندی ای که با قوم برگزیدۀ خود می داری، مرا یاد کن و به نجات خود از من تفقد نما.

⁴Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,

⁵تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم، در خوشی قوم برگزیدۀ تو حصه بگیرم و با میراث تو فخر نمایم.

⁵at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!

⁶ما و پدران ما گناه نموده ایم و خطا کرده، شرارت ورزیده ایم.

⁶Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.

⁷پدران ما معجزات تو را در مصر درک نکردند و رحمت های زیاد تو را به یاد نیاوردند، بلکه در جوار آب یعنی ساحل بحیرۀ احمر فتنه انگیختند.

⁷Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.

⁸با آنهم به خاطر نام خود و برای اینکه قدرت عظیم خود را ظاهر سازد، آن ها را نجات داد.

⁸Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;

⁹به فرمان او بحیرۀ احمر خشک گردید و قوم برگزیدۀ خود را از اعماق بحر، گویی از بین صحرا عبور داد.

⁹han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;

¹⁰آن ها را از دست دشمنان نجات داد و از دست بدخواهان رهایی بخشید.

¹⁰han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;

¹¹آب دشمنان ایشان را طوری پوشانید که حتی یکی از آن ها هم باقی نماند.

¹¹Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;

¹²آنگاه به کلام او ایمان آوردند و سرود حمد او را سرائیدند.

¹²da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.

¹³اما اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت او را انتظار نکشیدند.

¹³Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;

¹⁴بلکه در آن بیابان به شهوت پرستی پرداختند و در دشت خدا را آزمایش کردند.

¹⁴de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;

¹⁵پس خواست دل شان را بجا آورد، لیکن جان شان را به مرض مهلکی مبتلا ساخت.

¹⁵så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.

¹⁶در بیابان به موسی و به هارون، تقدیس شدۀ خداوند، حسد بردند.

¹⁶De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;

¹⁷آنگاه زمین چاک شد و داتان را در خود فرو برد و همچنین ابیرام و خانوادۀ او را پوشانید.

¹⁷Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;

¹⁸بعد آتشی در بین شان افروخته شد و شعلۀ آتش شریران را سوزانید.

¹⁸Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.

¹⁹در حوریب گوساله ای ساختند و آن بت ریخته شده را پرستش کردند.

¹⁹De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;

²⁰تمثال یک گاو علف خور را بر خدای پُر جلال خویش ترجیح دادند.

²⁰de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;

²¹خدای نجات دهندۀ خود را که کارهای عظیمی را در مصر کرده بود، از یاد بردند.

²¹de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,

²²معجزات او را در سرزمین حام و کارهای هولناک او را در بحیرۀ احمر، همه را فراموش کردند.

²²Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.

²³آنگاه خواست ایشان را هلاک کند، اما برگزیدۀ او موسی به شفاعت آن ها برخاست و غضب خدا را فرو نشاند که آن ها هلاک نسازد.

²³Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.

²⁴آن ها سرزمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی اعتماد نکردند.

²⁴De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,

²⁵در خیمه های خود لب به شکایت گشودند و به آواز خداوند گوش ندادند.

²⁵men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;

²⁶پس دست خود را بر ضد آن ها برافراشت که ایشان را در آن بیابان از بین ببرد

²⁶da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,

²⁷و اولادۀ شان را در میان امت ها بیندازد و ایشان را در کشورهای بیگانه پراگنده سازد.

²⁷splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.

²⁸سپس به بتِ بعل فغور پیوستند و قربانی های تقدیم شده به بتها را خوردند.

²⁸De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;

²⁹با این اعمال خود خداوند را به خشم آوردند و به مرض کشنده ای گرفتار گردیدند.

²⁹de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.

³⁰آنگاه فینِحاس برخاست و داوری نمود و مرض کشنده از بین برداشته شد.

³⁰Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,

³¹این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلاً بعد نسل تا ابدالآباد.

³¹og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.

³²خداوند را نزد آب های مریبه غضبناک ساختند. موسی هم به خاطر آن ها آزار دید

³²De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;

³³و چنان روح او را تلخ ساختند که لب به ناسزا گفتن گشود.

³³thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.

³⁴ایشان آن قوم های را که خداوند امر فرموده بود از بین نبردند،

³⁴De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,

³⁵بلکه با آن ها رابطۀ دوستی برقرار کردند و اعمال بت پرستان را آموختند.

³⁵med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;

³⁶بتهای شانرا پرستیدند و با این کار برای خود دام گذاشتند.

³⁶deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;

³⁷پسران و دختران خود را برای ارواح پلید قربانی نمودند.

³⁷til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;

³⁸خون بیگناهان یعنی خون پسران و دختران خود را ریختند و آنرا برای بتهای کنعان قربانی کردند. آن سرزمین از خون آلوده گردید.

³⁸de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;

³⁹آن ها به خاطر اعمال خود نجس شدند و بت پرستی آن ها در نظر خداوند حکم زنا را داشت.

³⁹de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.

⁴⁰آنگاه خشم خداوند بر قوم برگزیده اش افروخته شد و او از آن ها بیزار گردید.

⁴⁰Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;

⁴¹پس ایشان را به دست امت ها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر آن ها حکمرانی کنند.

⁴¹han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;

⁴²دشمنان شان بر آن ها ظلم کردند و آن ها را زیر دست خود خوار و ذلیل ساختند.

⁴²deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.

⁴³خداوند بارها قوم برگزیدۀ خود را نجات داد، اما آن ها هر بار در برابر او فتنه برانگیختند و به خاطر گناه خویش خوار و ذلیل گردیدند.

⁴³Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;

⁴⁴با وجود این، وقتی که فریاد ایشان را شنید، به درماندگی آن ها توجه کرد.

⁴⁴dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;

⁴⁵به خاطر ایشان، پیمان خود را بیاد آورد و به سبب رحمت بی پایان خود، آن ها را مجازات نکرد

⁴⁵han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;

⁴⁶و دل اسیرکنندگان ایشان را به رحم آورد.

⁴⁶han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.

⁴⁷ای خداوند، خدای ما، ما را نجات ده! ما را از میان ممالک بیگانه جمع کن، تا نام مقدس تو را حمد گوئیم و ستایش تو افتخار ما باشد.خداوند، خدای اسرائیل از ازل تا به ابد متبارک باد! و تمام قوم بگویند: «آمین!» هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

⁴⁷Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.

⁴⁸خداوند، خدای اسرائیل از ازل تا به ابد متبارک باد! و تمام قوم بگویند: «آمین!» هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

⁴⁸Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!