1به خداوند توکل می دارم. چرا به من می گوئید: «مثل پرنده به کوهها فرار کن.»
1(Til sangmesteren. Af David.) Jeg tager min Tilflugt til HERREN! Hvor kan I sige til min Sjæl: "Fly som en Fugl til Bjergene!
2زیرا شریران کمان را به دست گرفته و تیر را آماده کرده اند تا در تاریکی آن را به دل راستکاران بزنند.
2Thi se, de gudløse spænder Buen, lægger Pilen til Rette på Strengen for i Mørke at ramme de oprigtige af Hjertet.
3وقتیکه پایه های نظم فروریزد، مرد درستکار چه می تواند بکند؟
3Når selv Grundpillerne styrter, hvad gør den retfærdige da?"
4خداوند در عبادتگاه مقدس خود است و تخت پادشاهی او در آسمان. چشمان او می نگرد و نگاههای او بنی آدم را می آزماید.
4HERREN er i sin hellige Hal, i Himlen er HERRENs Trone; på Jorderig skuer hans Øjne ned, hans Blik ransager Menneskens Børn;
5خداوند شخص عادل را مورد آزمایش قرار می دهد و اما از شریر و ظلم پرور نفرت دارد.
5retfærdige og gudløse ransager HERREN; dem, der elsker Uret, hader hans Sjæl;
6بر شریران باران آتش و گوگرد را می فرستد و بادهای زهرآلود حصۀ آن ها می شود.زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.
6over gudløse sender han Regn af Gløder og Svovl, et Stormvejr er deres tilmålte Bæger.
7زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.
7Thi retfærdig er HERREN, han elsker at øve Retfærd, de oprigtige skuer hans Åsyn!