1ای خداوند، مدد فرما! زیرا اشخاص خداشناس دیگر وجود ندارند و مردمان امین و صادق در بین بشر دیده نمی شوند.
1(Til sangmesteren. Efter den ottende. En salme af David.) HERRE, hjælp, thi de fromme er borte, svundet er Troskab blandt Menneskens Børn;
2همه به یکدیگر دروغ می گویند و با لبهای چاپلوس و دل منافق سخن می رانند.
2de taler Løgn, den ene til den anden, med svigefulde Læber og tvedelt Hjerte.
3خداوند لبهای چاپلوس را قطع می کند و هر زبانِ متکبر را.
3Hver svigefuld Læbe udrydde HERREN, den Tunge, der taler store Ord,
4که می گویند: «با زبان خود موفق می شویم. هرچه بخواهیم می گوئیم و کیست که مانع ما شود؟»
4dem, som siger: "Vor Tunge gør os stærke, vore Læber er med os, hvo er vor Herre?"
5خداوند می فرماید: «بخاطر ظلم بر مسکینان و نالۀ فقیران، بر می خیزم و نجاتی را که منتظر آن هستند به آن ها می دهم.»
5"For armes Nød og fattiges Suk vil jeg nu stå op", siger HERREN, "jeg frelser den, som man blæser ad."
6سخنان خداوند، سخنان خالص و پاک اند؛ مانند نقره ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد.
6HERRENs Ord er rene Ord, det pure, syvfold lutrede Sølv.
7تو ای خداوند، آن ها را محافظت می کنی؛ از این نسل تا به ابد.وقتی خیانت و پلیدی در بین مردم رایج می شود، شریران در هر گوشه و کنار دیده می شوند.
7HERRE, du vogter os, værner os evigt mod denne Slægt.
8وقتی خیانت و پلیدی در بین مردم رایج می شود، شریران در هر گوشه و کنار دیده می شوند.
8De gudløse færdes frit overalt, når Skarn ophøjes blandt Menneskens Børn.