¹ای خدای من، ای خدای من! چرا مرا ترک کرده ای؟ چرا از نجات من و از فریادم دور هستی؟

¹(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

²ای خدای من، در روز دعا می کنم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز می نالم و آرامش ندارم.

²Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

³اما تو مقدس هستی، ای که بر تخت پادشاهی خود نشسته و بنی اسرائیل تو را ستایش می کنند.

³Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

⁴پدران ما بر تو توکل داشتند، بر تو توکل کردند و آن ها را نجات بخشیدی.

⁴På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

⁵بحضور تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند و خجل نشدند.

⁵de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

⁶در نظر مردم مثل یک کِرم هستم نه انسان. ننگ آدمیان هستم و نزد قوم خود خوار و حقیر.

⁶Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

⁷هر که مرا می بیند ریشخندم می کند. با لبهای خود به من طعنه زده، سر خود را می جنبانند و می گویند:

⁷alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

⁸«بر خداوند توکل کند تا او را نجات دهد. او را رهایی دهد چونکه به وی رغبت دارد.»

⁸"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

⁹اما تو بودی که مرا از رَحِم مادر بدنیا آوردی و در آغوش او به من اطمینان بخشیدی.

⁹Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

¹⁰من از رَحِم متعلق به تو بوده و از شکم مادرم خدای من تو هستی.

¹⁰på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

¹¹پس از من جدا مشو، زیرا تنگی فرا رسیده است و کسی نیست که به من کمک کند.

¹¹Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

¹²دشمنان همچون گاوهای قوی سرزمین باشان دور مرا گرفته و احاطه ام کرده اند.

¹²Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

¹³دهان خود را بر من مثل شیرهای درنده و غُران باز کرده اند.

¹³spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

¹⁴نیروی من از بین رفته است و تمام استخوانهایم از هم جدا شده و دلم مانند موم در صندوق سینه ام آب گردیده است.

¹⁴Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

¹⁵گلویم مثل سفال خشک شده، زبانم به کام من چسپیده است و تو مرا بر روی خاک در حال مرگ گذاشته ای.

¹⁵min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

¹⁶دشمنان مثل سگها دَور مرا گرفته و گروه شریر دستها و پاهای مرا سوراخ کرده اند.

¹⁶Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

¹⁷همۀ استخوانهای خود را می شمارم. دشمنان به من چشم دوخته و می نگرند.

¹⁷jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

¹⁸رخت مرا بین خود تقسیم می کنند و برای لباس من قرعه می اندازند.

¹⁸Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

¹⁹اما تو ای خداوند از من دور مباش. ای مددگارم به یاری من شتاب کن.

¹⁹Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

²⁰جانم را از شمشیر نجات ده و یگانۀ مرا از چنگ این سگها برهان.

²⁰Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

²¹مرا از دهان شیر نجات ده و از میان شاخهای گاوان وحشی برهان.

²¹Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

²²نام ترا به برادران خود اعلام کرده و در میان جماعت تو را ستایش می کنم.

²²Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

²³ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گوئید. ای فرزندان یعقوب، او را تمجید نمائید و ای بنی اسرائیل، از وی بترسید و او را گرامی دارید.

²³"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

²⁴زیرا رنج رنجدیدگان را نادیده نگرفت و روی خود را از آن ها نپوشید، بلکه چون بحضور او فریاد برآوردند، دعای شان را اجابت فرمود.

²⁴Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

²⁵در حضور جماعت بزرگی ترا خواهم ستود و در برابر آنهائی که ترا می پرستند، وعده های خود را ادا می کنم.

²⁵Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

²⁶فقرا غذا خورده سیر خواهند شد، و جویندگان خداوند او را ستایش خواهند کرد، و شما تا به ابد زنده دل خواهید بود.

²⁶de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

²⁷تمام اقوام جهان بحضور خداوند بازگشت نموده و از هر گوشۀ جهان خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

²⁷Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

²⁸زیرا سلطنت از آن خداوند است و او بر همه اقوام حکومت می کند.

²⁸thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

²⁹توانگران زمین سیر گشته و سجده خواهند کرد و انسانهای فانی در برابر او تواضع می نمایند، یعنی آنهای که قادر به زنده ساختن جان خود نیستند.

²⁹De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

³⁰نسل آینده او را عبادت کرده و دربارۀ خداوند به نسلهای بعدی خبر خواهد داد.ایشان آمده و عدالت او را به قومی که متولد می شود بیان خواهند کرد که خداوند قوم برگزیدۀ خود را نجات داده است.

³⁰Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

³¹ایشان آمده و عدالت او را به قومی که متولد می شود بیان خواهند کرد که خداوند قوم برگزیدۀ خود را نجات داده است.

³¹de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.