¹ای خداوند، مرا در غضب خود سرزنش مفرما و در خشم خویش تنبیه نکن.

¹(En salme af David. Lehazkir.) HERRE, revs mig ej i din vrede, tugt mig ej i din Harme!

²تیرهای تو در بدنم فرو رفته اند و دست تو بر من سنگینی می کند.

²Thi dine pile sidder i mig, din Hånd har lagt sig på mig.

³به سبب غضب تو سلامتی در بدنم نیست و به سبب گناه خودم استخوانهایم بدرد آمده اند.

³Intet er karskt på min Krop for din Vredes Skyld, intet uskadt i mine Ledemod for mine Synders Skyld;

⁴زیرا گناهانم از سرم گذشته است و مثل بار گران از طاقتم سنگین تر شده.

⁴thi over mit Hoved skyller min Brøde som en tyngende Byrde, for tung for mig.

⁵به سبب حماقت من، زخمهایم متعفن شده و چرک برداشته اند.

⁵Mine Sår både stinker og rådner, for min Dårskabs Skyld går jeg bøjet;

⁶به خود می پیچم و بکلی خمیده شده ام؛ تمام روز از درد نالیده و بی قرارم.

⁶jeg er såre nedtrykt, sorgfuld vandrer jeg Dagen lang.

⁷زیرا کمرم از درد می سوزد و سلامتی در بدنم نیست.

⁷Thi Lænderne er fulde af Brand, intet er karskt på min Krop,

⁸تمام وجودم ضعیف شده و تحمل خود را از دست داده ام؛ از فغان دل خود می نالم.

⁸jeg er lammet og fuldkommen knust, jeg skriger i Hjertets Vånde.

⁹ای خداوند، از تمام آرزو هایم خبر داری و ناله های من از تو پوشیده نیست.

⁹HERRE, du kender al min Attrå, mit Suk er ej skjult for dig;

¹⁰قلب من به شدت می تپد، نیرویم را از دست داده ام و نور در چشمانم نمانده است.

¹⁰mit Hjerte banker, min Kraft har svigtet, selv mit Øje har mistet sin Glans.

¹¹دوستان و رفقایم به سبب مصیبتم از من فاصله گرفته اند و خویشاوندانم از من دوری می کنند.

¹¹For min Plages Skyld flyr mig Ven og Frænde, mine Nærmeste holder sig fjert;

¹²دشمنان برای کشتنم دام گسترده اند. بدخواهانم سخنان فتنه انگیز می زنند و همیشه علیه من دسیسه می سنجند.

¹²de, der vil mig til Livs, sætter Snarer, og de, der vil mig ondt, lægger Råd om Fordærv, de tænker Dagen igennem på Svig.

¹³ولی من مثل یک شخص کر نمی شنوم و مانند گنگ حرفی نمی زنم.

¹³Men jeg er som en døv, der intet hører, som en stum, der ej åbner sin Mund,

¹⁴بلی، مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و حرفی در زبان ندارد.

¹⁴som en Mand, der ikke kan høre, i hvis Mund der ikke er Svar.

¹⁵اما ای خداوند، امید من به تو است و تو ای خداوند، خدایم جواب می دهی.

¹⁵Thi til dig står mit Håb, o HERRE, du vil bønhøre, Herre min Gud,

¹⁶زیرا گفته ام که مبادا دشمنانم در بدبختی من شاد شوند و وقتی می افتم بر من سرافرازی کنند.

¹⁶når jeg siger: "Lad dem ikke glæde sig over mig, hovmode sig over min vaklende Fod!"

¹⁷نزدیک است از پای درآیم و از دست درد لحظه ای آرام ندارم.

¹⁷Thi jeg står allerede for Fald, mine Smerter minder mig stadig;

¹⁸به گناه خود اعتراف می کنم و از خطای که کرده ام پشیمانم.

¹⁸thi jeg må bekende min Skyld må sørge over min Synd.

¹⁹دشمنانم سالم و قوی هستند؛ بسیارند آنانی که بی سبب از من نفرت دارند.

¹⁹Mange er de, der med Urette er mine Fjender, talrige de, der hader mig uden Grund,

²⁰آنانی که به عوض نیکی بدی می کنند با من دشمنی می ورزند، چون نیکویی را پیروی می کنم.

²⁰som lønner mig godt med ondt, som står mig imod, fordi jeg søger det gode.

²¹ای خداوند، مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش!ای خداوندی که نجات من هستی، برای اعانت من تعجیل فرما.

²¹HERRE, forlad mig ikke, min Gud, hold dig ikke borte fra mig,

²²ای خداوندی که نجات من هستی، برای اعانت من تعجیل فرما.

²²il mig til Hjælp, o Herre, min Frelse!