1ای خدا به دعای من گوش بده و وقتیکه به حضور تو زاری می کنم خود را از من پنهان مکن.
1(Til sangmesteren. Med strengespil. En maskil af David.) Lyt, o Gud, til min Bøn, skjul dig ej for min tryglen,
2دعای مرا بشنو و مستجاب فرما، زیرا که فکرم پریشان است و ناله می کنم.
2lå mig Øre og svar mig, jeg vånder mig i Klage,
3به سبب آواز دشمن و ظلم شریر. آن ها نسبت به من ظلم نموده و با خشم بر من جفا می کنند.
3jeg stønner ved Fjendernes Råb og de gudløses Skrig; thi Ulykke vælter de over mig, forfølger mig grumt;
4دل من در اندرونم می لرزد و وحشت مرگ مرا فرا گرفته است.
4Hjertet er angst i mit Bryst, Dødens Rædsler er faldet over mig.
5ترس و لرز به من وارد شده و وحشتی هولناک احاطه ام کرده است.
5Frygt og Angst falder på mig, Gru er over mig.
6می گویم: «کاش مثل کبوتر بال می داشتم تا پرواز کرده و آرامی می یافتم.
6Jeg siger: Ak, havde jeg Vinger som Duen, da fløj jeg i Ly,
7پس به یک جای دوردست رفته و ساکن صحرا می شدم،
7ja, langt bort vilde jeg fly og blive i Ørkenen. - Sela.
8و بسوی پناهگاهی می شتافتم تا از باد تُند و طوفان شدید در امان باشم.»
8Da søgte jeg skyndsomt Tilflugt for rivende Storm og Uvejr.
9ای خداوند شریران را چنان سراسیمه گردان که زبان یکدیگر را نفهمند، زیرا در شهر ظلم و جنگ می بینم.
9Herre, forvir og split deres Tungemål! Thi Vold og Ufred ser jeg i Byen;
10شب و روز دیوارهایش را دور می زنند و شرارت و مزاحمت در شهر است.
10de går Rundgang Dag og Nat på dens Mure;
11فسق و فساد در میان آن است و جور و خیانت از کوچه هایش دور نمی شود.
11Ulykke, Kvide og Vanheld råder derinde, Voldsfærd og Svig viger aldrig bort fra dens Torve.
12اگر دشمن مرا ملامت می نمود، تحمل می کردم و یا اگر خصم من بر من سرافرازی می نمود، خود را از وی پنهان می ساختم،
12Det var ikke en Fjende, som hånede mig - det kunde bæres; min uven ydmygede mig ej - ham kunde jeg undgå;
13اما تو بودی ای مرد نظیر من! ای یار خالص و دوست صدیق من.
13men du, en Mand af min Stand, en Ven og fortrolig,
14که صحبتهای شیرین با هم می کردیم و یکجا در جمع مردم به عبادتگاه می رفتیم.
14og det skønt vi delte Samværets Sødme, vandrede endrægtelig i Guds Hus.
15مرگ ناگهانی بر ایشان آید و زنده بگور فرو روند، زیرا شرارت در خانه های ایشان و در میان ایشان است.
15Over dem komme Død, lad dem levende synke i Dødsriget! Thi der er Ondskab i deres Bolig, i deres Indre!
16اما من نزد خدا فریاد می کنم و خداوند مرا نجات می دهد.
16Jeg, jeg råber til Gud, og HERREN vil frelse mig.
17شامگاهان و صبح و ظهر شکایت و ناله را سر می دهم و او آواز مرا می شنود.
17Jeg klager og stønner ved Kvæld, ved Gry og ved Middag; min Røst vil han høre
18جانم را از جنگی که بر من شده بود به سلامتی فدیه داده است، زیرا مخالفان من بسیار اند.
18og udfri min Sjæl i Fred, så de ikke kan komme mig nær; thi mange er de imod mig.
19خدا که پادشاه ازلی است می شنود و آن ها را شکست می دهد، زیرا که ایشان اصلاح ناپذیر بوده و از خدا نمی ترسند.
19Gud, som troner fra Fortids Dage, vil høre og ydmyge dem. - Sela. Thi der er ingen Forandring hos dem, og de frygter ikke for Gud.
20دست خود را بر صلح اندیشان خویش دراز کرده و عهد خویش را شکسته است.
20På Venner lagde han Hånd og brød sin Pagt.
21سخنان چرب و نرم در زبانش، لیکن جنگ در باطن او است. حرفهایش چرب تر از روغن، ولی مثل شمشیر تیز و بُران اند.
21Glattere end Smør er hans Mund, men Hjertet vil Krig, blødere end Olie hans Ord, skønt dragne Sværd.
22بار تمام تشویش های خود را به خداوند بسپار و او از تو حمایت می کند. او هرگز نمی گذارد که شخص عادل بیفتد.تو ای خدا، مردمان خونریز و حیله گر را به قعر گودال نیستی سرنگون کن و عمر ایشان را کوتاه ساز. لیکن من بر تو توکل می کنم.
22Kast din Byrde på HERREN, så sørger han for dig, den retfærdige lader han ikke i Evighed rokkes.
23تو ای خدا، مردمان خونریز و حیله گر را به قعر گودال نیستی سرنگون کن و عمر ایشان را کوتاه ساز. لیکن من بر تو توکل می کنم.
23Og du, o Gud, nedstyrt dem i Gravens Dyb! Ej skal blodstænkte, svigefulde Mænd nå Hælvten af deres Dage. Men jeg, jeg stoler på dig!