¹ای قوم من به تعلیمات من گوش دهید و به سخنان دهانم گوش فرا دهید.

¹(En Maskil af Asaf.) Lyt, mit folk til min lære, bøj eders øre til ord fra min Mund;

²دهان خود را به مَثَل ها باز خواهم کرد و چیزهای را شرح خواهم داد که از بنای عالم مخفی بوده است،

²jeg vil åbne min Mund med Billedtale, fremsætte Gåder fra fordums Tid,

³چیزهای که شنیده و دانسته ایم و پدران ما برای ما بیان کرده اند.

³hvad vi har hørt og ved, hvad vore Fædre har sagt os;

⁴ما هم آن ها را از فرزندان ایشان پنهان نخواهیم کرد. ستایشات خداوند را و قدرت او و معجزات شگفت انگیزی را که او کرده است، برای نسل های آینده بیان می کنیم.

⁴vi dølger det ikke for deres Børn, men melder en kommende Slægt om HERRENs Ære og Vælde og Underne, som han har gjort.

⁵خداوند شهادتی در یعقوب برپا داشت و احکامی در اسرائیل وضع کرد و پدران ما را امر فرمود که آن ها را به فرزندان خود تعلیم دهند،

⁵Han satte et Vidnesbyrd i Jakob, i Israel gav han en Lov, idet han bød vore Fædre at lade deres Børn det vide,

⁶تا نسل آینده آن ها را بدانند و فرزندانی که در آینده متولد می گردند نیز برخاسته و آن ها را به فرزندان خود بیان نمایند.

⁶at en senere Slægt kunde vide det, og Børn, som fødtes siden, stå frem og fortælle deres Børn derom,

⁷و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا را فراموش نکنند بلکه احکام او را اطاعت کنند.

⁷så de slår deres Lid til Gud og ikke glemmer Guds Gerninger, men overholder hans Bud,

⁸تا مثل پدران خود نسل سرکش و فتنه انگیز نشوند که دل شان با خدا راست نبود و نه روح ایشان بسوی خدا وفادار.

⁸ej slægter Fædrene på, en vanartet, stridig Slægt, hvis Hjerte ikke var fast, hvis Ånd var utro mod Gud

⁹مردم افرایم با وجودیکه با تیر و کمان مسلح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

⁹- Efraims Børn var rustede Bueskytter, men svigted på Stridens Dag -

¹⁰پیمان خدا را نگاه نداشتند و مطابق احکام او عمل نکردند.

¹⁰Gudspagten holdt de ikke, de nægtede at følge hans Lov;

¹¹کارهای خداوند را فراموش کردند و معجزاتی را که او به ایشان ظاهر کرده بود.

¹¹hans Gerninger gik dem ad Glemme, de Undere, han lod dem skue.

¹²در برابر چشمان پدران شان در سرزمین مصر و صوعَن، کارهای شگفت انگیزی بعمل آورد.

¹²Han gjorde Undere for deres Fædre i Ægypten på Zoans Mark;

¹³آب بحر را دو شق کرده، ایشان را عبور داد و آبها را مانند دیوار برپا داشت.

¹³han kløvede Havet og førte dem over, lod Vandet stå som en Vold;

¹⁴در روز آن ها را در زیر سایۀ ابر و هنگام شب با نور آتش هدایت می نمود.

¹⁴han ledede dem ved Skyen om Dagen, Natten igennem ved Ildens Skær;

¹⁵در بیابان صخره ها را بشگافت و آب فراوان، مثل آبی که از عمق ها به دست می آید، به آن ها فراهم نمود.

¹⁵han kløvede Klipper i Ørkenen, lod dem rigeligt drikke som af Strømme,

¹⁶آب از صخره ها فوران کرد و مثل نهرها جاری شد.

¹⁶han lod Bække rinde af Klippen og Vand strømme ned som Floder.

¹⁷با وجود همۀ اینها، بار دیگر نسبت به او گناه ورزیدند و در برابر خدای متعال در بیابان آشوب برپا کردند.

¹⁷Men de blev ved at synde imod ham og vække den Højestes Vrede i Ørkenen;

¹⁸در دلهای خود خداوند را امتحان کردند، زیرا از او برای ارضای نفس خود غذا خواستند.

¹⁸de fristede Gud i Hjertet og krævede Mad til at stille Sulten,

¹⁹بر ضد خدا حرف می زدند و می گفتند: «آیا خدا می تواند در این بیابان سفره ای برای ما تهیه کند؟

¹⁹de talte mod Gud og sagde: "Kan Gud dække Bord i en Ørken?

²⁰بلی، دیدیم که او صخره را زد و آبها روان شد و نهرها جاری گردید، پس آیا می تواند نان را نیز بدهد و گوشت برای قوم برگزیدۀ خود حاضر سازد؟»

²⁰Se, Klippen slog han, så Vand flød frem, og Bække vælded ud; mon han også kan give Brød og skaffe kød til sit Folk?"

²¹وقتی خداوند این را شنید، غضبناک شد و آتش در یعقوب شعله ور شد و خشم بر اسرائیل افروخته گردید،

²¹Det hørte HERREN, blev vred, der tændtes en Ild mod Jakob, ja Vrede kom op mod Israel,

²²زیرا به خدا ایمان نداشته و به قدرت نجات بخش او اعتماد نکردند.

²²fordi de ikke troede Gud eller stolede på hans Frelse.

²³پس ابر ها را از بالا امر فرمود و دریچه های آسمان را گشود.

²³Da bød han Skyerne oventil, lod Himlens Døre åbne

²⁴آنگاه «مَنّا» را بر ایشان بارانید تا بخورند و غلۀ آسمان را به ایشان بخشید.

²⁴og Manna regne på dem til Føde, han gav dem Himmelkorn;

²⁵مردمان از غذای فرشتگان خوردند و آذوقۀ فراوان داشتند.

²⁵Mennesker spiste Englebrød, han sendte dem Mad at mætte sig med.

²⁶باد شرقی را در آسمان وزانید و با قدرت خود باد جنوبی را آورد.

²⁶Han rejste Østenvinden på Himlen, førte Søndenvinden frem ved sin Kraft;

²⁷گوشت را برای شان مثل غبار فرستاد یعنی پرندگان را مانند ریگ دریا.

²⁷Kød lod han regne på dem som Støv og vingede Fugle som Havets Sand,

²⁸او آنرا در بین خیمه ها و اطراف اقامتگاه شان فرود آورد.

²⁸lod dem falde midt i sin Lejr, rundt omkring sine Boliger;

²⁹همگی خوردند و سیر شدند و آنچه که نفس شان آرزو داشت، به آن ها داده شد.

²⁹Og de spiste sig overmætte, hvad de ønskede, lod han dem få.

³⁰ایشان از طمع خود دست بردار نبوده و غذای دهن را هنوز فرو نبرده بودند،

³⁰Men før deres Attrå var stillet, mens Maden var i deres Mund,

³¹که غضب خدا بر ایشان شعله ور گردیده، تنومندان شان را کشت و جوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

³¹rejste Guds Vrede sig mod dem; han vog deres kraftige Mænd, fældede Israels Ynglinge.

³²با وجود این همه، آن ها دست از گناه نکشیدند و به معجزات او ایمان نیاوردند.

³²Og dog blev de ved at synde og troede ej på hans Undere.

³³بنابران او کاری کرد که روزهای شان در بیهودگی گذشت و سال های شان در وحشت و ترس.

³³Da lod han deres Dage svinde i Tomhed og endte brat deres År.

³⁴هنگامیکه عده ای از آنها را کشت، بقیه به خدا رو آورده، توبه نمودند و حضور او را طلبیدند.

³⁴Når han vog dem, søgte de ham, vendte om og spurgte om Gud,

³⁵آن ها به یاد آوردند که خدا صخرۀ ایشان و خدای متعال رهانندۀ ایشان است.

³⁵kom i Hu, at Gud var deres Klippe, Gud den Allerhøjeste deres Genløser.

³⁶اما با دهان خود به او چاپلوسی کردند و با زبان خویش به او دروغ گفتند،

³⁶De hyklede for ham med Munden, løj for ham med deres Tunge;

³⁷زیرا که دل ایشان با او راست نبود و به عهد وی وفادار نماندند.

³⁷deres Hjerter holdt ikke fast ved ham, hans Pagt var de ikke tro.

³⁸اما او از روی رحمت خود گناه ایشان را بخشیده، آن ها را هلاک نساخت بلکه بارها از غضب خود برگشته و تمامیِ خشم خود را ظاهر نکرد.

³⁸Og dog er han barmhjertig, han tilgiver Misgerning, lægger ej øde, hans Vrede lagde sig Gang på Gang, han lod ikke sin Harme fuldt bryde frem;

³⁹و بیاد آورد که آن ها بشر هستند و مثل بادی که می وزد و بر نمی گردد.

³⁹han kom i Hu, de var Kød, et Pust, der svinder og ej vender tilbage.

⁴⁰آن ها به مراتب در بیابان در مقابل او سرکشی نمودند و در صحرا او را رنجانیدند.

⁴⁰Hvor tit stod de ham ikke imod i Ørkenen og voldte ham Sorg i det øde Land!

⁴¹بارها او را امتحان کردند و به قدوسِ اسرائیل بی حرمتی نمودند.

⁴¹De fristede alter Gud, de krænkede Israels Hellige;

⁴²قدرت او را به خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود،

⁴²hans Hånd kom de ikke i Hu, de Dag han friede dem fra Fjenden,

⁴³که چگونه نشانه های خود را در مصر ظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعَن.

⁴³da han gjorde sine Tegn i Ægypten, sine Undere på Zoans Mark,

⁴⁴دریاها و نهرهای شان را به خون تبدیل کرد، طوریکه آب برای نوشیدن نداشتند.

⁴⁴forvandlede deres Floder til Blod, så de ej kunde drikke af Strømmene,

⁴⁵انواع حشرات نیشدار را فرستاد که آن ها را گزیدند و بقه ها که به آن ها آسیب رسانیدند.

⁴⁵sendte Myg imod dem, som åd dem, og Frøer, som lagde dem øde,

⁴⁶کِشت و زراعت شان را بوسیلۀ کرمها تلف کرد. محصول زحمت شان را خوراک ملخ ها ساخت.

⁴⁶gav Æderen, hvad de avlede, Græshoppen al deres Høst,

⁴⁷تاکستان ایشان را با ژاله خراب کرد و درختان انجیر شان را با ژاله های بزرگ.

⁴⁷slog deres Vinstokke ned med Hagl, deres Morbærtræer med Frost,

⁴⁸رمه و گلۀ شان را به ژاله سپرد و مواشی شان را به شعله های برق.

⁴⁸prisgav Kvæget for Hagl og deres Hjorde for Lyn.

⁴⁹آتش خشم خود را بر ایشان فرستاد، یعنی غضب و خشم شدید و مصیبت را با فرشتگان هلاکت.

⁴⁹Han sendte sin Vredesglød mod dem, Harme, Vrede og Trængsel, en Sendefærd af Ulykkesengle;

⁵⁰غضب خود را جاری ساخت و جان ایشان را از موت نرهانید، بلکه به مرض کشندۀ وبا تسلیم نمود.

⁵⁰frit Løb gav han sin Vrede, skånede dem ikke for Døden, gav deres Liv til Pris for Pest;

⁵¹همۀ نخست زادگان مصریان را کشت و اولباری های قوّت ایشان را در خیمه های حام.

⁵¹alt førstefødt i Ægypten slog han, Mandskraftens Førstegrøde i Kamiternes Telte,

⁵²آنگاه قوم برگزیدۀ خود را مثل گوسفندان از مصر بیرون آورد و ایشان را در بیابان همچون گله ای رهنمایی نمود.

⁵²lod sit Folk bryde op som en Hjord, ledede dem som Kvæg i Ørkenen,

⁵³ایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند، اما بحر دشمنان شان را در کام خود فرو برد.

⁵³ledede dem trygt, uden Frygt, mens Havet lukked sig over deres Fjender;

⁵⁴بعد ایشان را به سرزمین مقدس خود آورد، به این کوهی که با قدرت دست راست خود حاصل کرده بود.

⁵⁴han bragte dem til sit hellige Land, de Bjerge, hans højre vandt,

⁵⁵امت ها را پیش روی ایشان بیرون راند و مُلک شان را با ریسمان تقسیم نموده و قبایل اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

⁵⁵drev Folkeslag bort foran dem, udskiftede ved Lod deres Land og lod Israels Stammer bo i deres Telte.

⁵⁶لیکن آن ها بازهم خدای متعال را امتحان کردند، به او آشوب برپا کردند و شهادات او را نگاه نداشتند.

⁵⁶Dog fristed og trodsede de Gud den Allerhøjeste og overholdt ikke hans Vidnesbyrd;

⁵⁷ایشان برگشته، مانند پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان نادرست، منحرف شدند.

⁵⁷de faldt fra, var troløse som deres Fædre, svigtede som en slappet Bue,

⁵⁸با ساختن بتخانه ها در جاهای بلند خشم او را برافروختند و با پرستش بتهای خویش غیرت او را به هیجان آوردند.

⁵⁸de krænkede ham med deres Offerhøje, æggede ham med deres Gudebilleder.

⁵⁹چون خدا این را شنید، غضبناک گردید و از اسرائیل به شدت متنفر گردید.

⁵⁹Det hørte Gud og blev vred følte højlig Lede ved Israel;

⁶⁰پس خیمۀ شیلو را ترک نمود، آن خیمه ای که جای سکونت را که در میان آدمیان برپا ساخته بود.

⁶⁰han opgav sin Bolig i Silo, det Telt, hvor han boede blandt Mennesker;

⁶¹به دشمنان موقع داد تا صندوق پیمان را که نشانۀ قدرت او بود، به اسیری برند و جلال خود را به دست ایشان سپرد.

⁶¹han gav sin Stolthed i Fangenskab, sin Herlighed i Fjendehånd,

⁶²قوم برگزیدۀ خود را به شمشیر تسلیم نمود و بر میراث خود غضبناک گردید.

⁶²prisgav sit Folk for Sværdet, blev vred på sin Arvelod;

⁶³جوانان آن ها را در آتش هلاک ساخت و دوشیزگان شان بی شوهر ماندند.

⁶³Ild fortærede dets unge Mænd, dets Jomfruer fik ej Bryllupssange,

⁶⁴کاهنان شان با شمشیر بقتل رسیدند و بیوه های شان امکان عزاداری را نداشتند.

⁶⁴dets Præster faldt for Sværdet, dets Enker holdt ikke Klagefest.

⁶⁵سرانجام خداوند مثل کسی که بیدار شده و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردیده است،

⁶⁵Da vågnede Herren som en, der har sovet, som en Helt, der er døvet af Vin;

⁶⁶دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و سرکوب ساخت.

⁶⁶han slog sine Fjender på Ryggen, gjorde dem evigt til Skamme.

⁶⁷خانوادۀ یوسف را رد کرد و قبیلۀ افرایم را نپذیرفت،

⁶⁷Men han fik Lede ved Josefs Telt, Efraims Stamme udvalgte han ikke;

⁶⁸بلکه قبیلۀ یهودا و کوه سهیون را که دوست می داشت، برگزید.

⁶⁸han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elsker;

⁶⁹او در آنجا عبادتگاه خود را مثل کوههای بلند و مثل زمین که استوار و همیشه پایدار است، بنا کرد.

⁶⁹han byggede sit Tempel himmelhøjt, grundfæstede det evigt som Jorden.

⁷⁰بندۀ خود، داود را برگزید و او را از آغل های گوسفندان گرفت.

⁷⁰Han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Fårenes Folde,

⁷¹او را از عقب میش های شیری آورد تا قوم برگزیدۀ او یعقوب و میراث او اسرائیل را چوپانی کند.پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.

⁷¹hentede ham fra de diende Dyr til at vogte Jakob, hans Folk, Israel, hans Arvelod;

⁷²پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.

⁷²han vogtede dem med oprigtigt Hjerte, ledede dem med kyndig Hånd.