¹با چشمان خود عهد کرده ام که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.

¹J'avais fait un pacte avec mes yeux, Et je n'aurais pas arrêté mes regards sur une vierge.

²چون می دانم که خدای قادر مطلق عامل این کار را چه جزا می دهد.

²Quelle part Dieu m'eût-il réservée d'en haut? Quel héritage le Tout-Puissant m'eût-il envoyé des cieux?

³او بر سر مردم شریر و بدکار از آسمان بلا و مصیبت را نازل می کند.

³La ruine n'est-elle pas pour le méchant, Et le malheur pour ceux qui commettent l'iniquité?

⁴او هر کاری که می کنم و هر قدمی که بر می دارم، می بیند.

⁴Dieu n'a-t-il pas connu mes voies? N'a-t-il pas compté tous mes pas?

⁵من هرگز به راه غلط نرفته ام و کسی را فریب نداده ام.

⁵Si j'ai marché dans le mensonge, Si mon pied a couru vers la fraude,

⁶می خواهم خدا خودش مرا با ترازوی عدالت بسنجد تا بیگناهی من ثابت شود.

⁶Que Dieu me pèse dans des balances justes, Et il reconnaîtra mon intégrité!

⁷اگر از راه راست انحراف کرده باشم، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته است، رفته باشد و یا دستم به گناه آلوده شده باشد،

⁷Si mon pas s'est détourné du droit chemin, Si mon coeur a suivi mes yeux, Si quelque souillure s'est attachée à mes mains,

⁸آنوقت چیزی را که کاشته ام دیگران بخورند و همه محصولات من از ریشه کنده شوند.

⁸Que je sème et qu'un autre moissonne, Et que mes rejetons soient déracinés!

⁹اگر دلم فریفتۀ زن مرد دیگر شده باشد یا من به دروازۀ زن همسایه کمین کرده باشم،

⁹Si mon coeur a été séduit par une femme, Si j'ai fait le guet à la porte de mon prochain,

¹⁰پس زن من هم کنیز مرد دیگر و با او همبستر شود،

¹⁰Que ma femme tourne la meule pour un autre, Et que d'autres la déshonorent!

¹¹زیرا این کار جنایت است و عامل آن سزاوار مجازات می باشد

¹¹Car c'est un crime, Un forfait que punissent les juges;

¹²و مثل آتش سوزان جهنم می تواند همه چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه کن سازد.

¹²C'est un feu qui dévore jusqu'à la ruine, Et qui aurait détruit toute ma richesse.

¹³اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آن ها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،

¹³Si j'ai méprisé le droit de mon serviteur ou de ma servante Lorsqu'ils étaient en contestation avec moi,

¹⁴چطور می توانم با خدا روبرو شوم و وقتیکه از من بازخواست کند، چه جوابی می توانم به او بدهم.

¹⁴Qu'ai-je à faire, quand Dieu se lève? Qu'ai-je à répondre, quand il châtie?

¹⁵زیرا همان خدائی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

¹⁵Celui qui m'a créé dans le ventre de ma mère ne l'a-t-il pas créé? Le même Dieu ne nous a-t-il pas formés dans le sein maternel?

¹⁶از کمک به مردم نادار و مسکین دریغ نکرده ام، بیوه زنی را در حال بیچارگی نگذاشته ام،

¹⁶Si j'ai refusé aux pauvres ce qu'ils demandaient, Si j'ai fait languir les yeux de la veuve,

¹⁷نان خود را به تنهائی نخورده ام و همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده

¹⁷Si j'ai mangé seul mon pain, Sans que l'orphelin en ait eu sa part,

¹⁸و در سراسر عمر خود برای آن ها مثل پدر غمخوار و از کودکی راهنمای بیوه زنان بوده ام.

¹⁸Moi qui l'ai dès ma jeunesse élevé comme un père, Moi qui dès ma naissance ai soutenu la veuve;

¹⁹اگر می دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه بسر می برد،

¹⁹Si j'ai vu le malheureux manquer de vêtements, L'indigent n'avoir point de couverture,

²⁰از پشم گوسفندانم لباس مهیا می کردم و به او می دادم تا از سردی هوا در امان بوده از صمیم دل برای من دعا کند و من برکت ببینم.

²⁰Sans que ses reins m'aient béni, Sans qu'il ait été réchauffé par la toison de mes agneaux;

²¹اگر بخاطر اینکه در محکمه طرفدار دارم، حق یتیمی را پایمال کرده باشم،

²¹Si j'ai levé la main contre l'orphelin, Parce que je me sentais un appui dans les juges;

²²بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.

²²Que mon épaule se détache de sa jointure, Que mon bras tombe et qu'il se brise!

²³چون من از مجازات و عظمت خدا می ترسیدم، هرگز جرأت نمی کردم که به چنین کاری دست بزنم.

²³Car les châtiments de Dieu m'épouvantent, Et je ne puis rien devant sa majesté.

²⁴به طلا و نقره اعتماد و اتکاء نداشته ام

²⁴Si j'ai mis dans l'or ma confiance, Si j'ai dit à l'or: Tu es mon espoir;

²⁵و مال ثروت زیاد مایۀ خوشی من نبوده است.

²⁵Si je me suis réjoui de la grandeur de mes biens, De la quantité des richesses que j'avais acquises;

²⁶به آفتاب تابان و مهتاب درخشان دل نبسته ام.

²⁶Si j'ai regardé le soleil quand il brillait, La lune quand elle s'avançait majestueuse,

²⁷آن ها را نپرستیده و از دور نبوسیده ام.

²⁷Et si mon coeur s'est laissé séduire en secret, Si ma main s'est portée sur ma bouche;

²⁸زیرا این کار هم یک عمل زشت است و اگر آن کار را می کردم، مستوجب مجازات می بودم، چون از خدای قادر مطلق منکر می شدم.

²⁸C'est encore un crime que doivent punir les juges, Et j'aurais renié le Dieu d'en haut!

²⁹هرگز از مصیبت دشمنان خوشی نکرده ام و از بلائی که بر سر شان آمده است، خوشحال نبوده ام.

²⁹Si j'ai été joyeux du malheur de mon ennemi, Si j'ai sauté d'allégresse quand les revers l'ont atteint,

³⁰زبان خود را از گناه بازداشته و برای آن ها دعای بد نکرده ام.

³⁰Moi qui n'ai pas permis à ma langue de pécher, De demander sa mort avec imprécation;

³¹آنهائی که برای من کار می کنند هرگز گرسنه نبوده اند.

³¹Si les gens de ma tente ne disaient pas: Où est celui qui n'a pas été rassasié de sa viande?

³²هیچ بیگانه ای را نگذاشته ام که شب در سر سرک بخوابد و دروازۀ خانۀ من همیشه به روی مسافران باز بوده است.

³²Si l'étranger passait la nuit dehors, Si je n'ouvrais pas ma porte au voyageur;

³³هیچگاهی مانند دیگران نکوشیده ام که گناهان خود را پنهان کنم

³³Si, comme les hommes, j'ai caché mes transgressions, Et renfermé mes iniquités dans mon sein,

³⁴و از ترس سرزنشِ مردم خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

³⁴Parce que j'avais peur de la multitude, Parce que je craignais le mépris des familles, Me tenant à l'écart et n'osant franchir ma porte...

³⁵آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می خورم که حقیقت را می گویم. بگذارید که خدای قادر مطلق جواب مرا بگوید و اتهاماتی را که دشمنانم علیه من وارد کرده اند نشان بدهد.

³⁵Oh! qui me fera trouver quelqu'un qui m'écoute? Voilà ma défense toute signée: Que le Tout-Puissant me réponde! Qui me donnera la plainte écrite par mon adversaire?

³⁶من آن را بدوش خود می گیرم و تاج سر خود می سازم.

³⁶Je porterai son écrit sur mon épaule, Je l'attacherai sur mon front comme une couronne;

³⁷او را از همه کارهائی که کرده ام، آگاه می کنم و با سرفرازی در پیشگاه او حضور می یابم.

³⁷Je lui rendrai compte de tous mes pas, Je m'approcherai de lui comme un prince.

³⁸اگر زمینی را که در آن کشت می کنم، از مالک اصلی اش بزور گرفته باشم،

³⁸Si ma terre crie contre moi, Et que ses sillons versent des larmes;

³⁹و از محصول آن بدون قیمت خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم،در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.

³⁹Si j'en ai mangé le produit sans l'avoir payée, Et que j'aie attristé l'âme de ses anciens maîtres;

⁴⁰در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.

⁴⁰Qu'il y croisse des épines au lieu de froment, Et de l'ivraie au lieu d'orge! Fin des paroles de Job.