1ای خداوند، در غضب خود مرا سرزنش مکن و در خشم خود مرا جزا نده.
1Au chef des chantres. Avec instruments à cordes. Sur la harpe à huit cordes. Psaume de David. Eternel! ne me punis pas dans ta colère, Et ne me châtie pas dans ta fureur.
2ای خداوند، بر من رحم کن زیرا که پژمرده شده ام. خداوندا، مرا شفا ده زیرا که استخوانهایم را درد فرا گرفته است،
2Aie pitié de moi, Eternel! car je suis sans force; Guéris-moi, Eternel! car mes os sont tremblants.
3روح من پریشان است. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟
3Mon âme est toute troublée; Et toi, Eternel! jusques à quand?...
4ای خداوند، بیا و مرا برهان، به خاطر رحمت خود مرا نجات بده.
4Reviens, Eternel! délivre mon âme; Sauve-moi, à cause de ta miséricorde.
5زیرا که در موت ذکر تو نمی باشد! در قبر کیست که تو را ستایش کند؟
5Car celui qui meurt n'a plus ton souvenir; Qui te louera dans le séjour des morts?
6از نالۀ خویش خسته شده ام. تمامی شب تخت خوابم غرق و بسترم به اشکها تر است.
6Je m'épuise à force de gémir; Chaque nuit ma couche est baignée de mes larmes, Mon lit est arrosé de mes pleurs.
7چشمانم از شدت غم کم نور و از دست آزار دشمنان ضعیف شده اند.
7J'ai le visage usé par le chagrin; Tous ceux qui me persécutent le font vieillir.
8ای بدکاران از من دور شوید، زیرا خداوند آواز گریۀ مرا شنیده است.
8Eloignez-vous de moi, vous tous qui faites le mal! Car l'Eternel entend la voix de mes larmes;
9خداوند ناله و زاری مرا شنیده است. خداوند دعای مرا اجابت می نماید.همۀ دشمنانم بشدت شرمنده گردیده و با خجالت و سرافگندگی رانده می شوند.
9L'Eternel exauce mes supplications, L'Eternel accueille ma prière.
10همۀ دشمنانم بشدت شرمنده گردیده و با خجالت و سرافگندگی رانده می شوند.
10Tous mes ennemis sont confondus, saisis d'épouvante; Ils reculent, soudain couverts de honte.