¹هَلّلِویاه، سپاس به خداوند، چه نیکوست که برای خدای خود سرود بسرائیم و چقدر دلپذیر که او را ستایش کنیم!

¹Lobet den HERRN! Denn es ist gut, unserm Gott zu singen: es ist lieblich, es ziemt sich der Lobgesang.

²خداوند اورشلیم را بنا می کند و پراگنده شدگان اسرائیل را جمع می نماید.

²Der HERR baut Jerusalem, die Verjagten Israels wird er sammeln.

³شکسته دلان را شفا می دهد و زخم های ایشان را می بندد.

³Er heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und lindert ihre Schmerzen;

⁴خداوند شماره و تعداد ستارگان را می داند و هر کدام آن ها را به نام می شناسد.

⁴er zählt die Zahl der Sterne und nennt sie alle mit Namen.

⁵خداوند ما بزرگ است و قوّت او عظیم و حکمت وی بی نهایت.

⁵Groß ist unser Herr und reich an Macht; sein Verstand ist unermeßlich.

⁶خداوند مسکینان را بر می افرازد و شریران را به زمین می اندازد.

⁶Der HERR richtet die Gedemütigten wieder auf, er erniedrigt die Gottlosen bis zur Erde.

⁷خداوند را با سرود سپاسگزاری بپرستید، و با نوای رباب برای خدای ما نغمه بنوازید.

⁷Stimmt dem HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Harfe,

⁸او آسمان ها را با ابر ها می پوشاند، باران را برای زمین مهیا می نماید و گیاه را بر کوهها می رویاند.

⁸der den Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde und auf den Bergen Gras wachsen läßt;

⁹او حیوانات را آذوقه می دهد و زاغچه ها را وقتی روزی می خواهند، تغذیه می کند.

⁹der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen!

¹⁰در قوّت اسپ رغبت ندارد و از نیروی پای انسان راضی نمی باشد.

¹⁰Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Schenkeln des Mannes;

¹¹رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

¹¹der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Gnade hoffen.

¹²ای اورشلیم، خداوند را شکر کن. ای سهیون، خدای خود را ستایش کن.

¹²Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe, Zion, deinen Gott!

¹³زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده و ساکنین ترا برکت می دهد.

¹³Denn er hat die Riegel deiner Tore befestigt, deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;

¹⁴به سرحدات تو صلح می آورد و تو را از بهترین گندم سیر می کند.

¹⁴er gibt deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit dem besten Weizen.

¹⁵فرمان خود را به زمین می فرستد و کلام او با سرعت پخش می گردد.

¹⁵Er sendet seine Rede auf Erden; gar schnell läuft sein Wort;

¹⁶زمین را با لحاف برف می پوشاند و باران یخ را مانند گَرد می پاشد.

¹⁶er gibt Schnee wie Wolle, er streut Reif wie Asche;

¹⁷ژاله را مثل سنگریزه می فرستد و کیست که طاقت سرمای آن را داشته باشد؟

¹⁷er wirft sein Eis wie Brocken; wer kann bestehen vor seinem Frost?

¹⁸کلام خود را می فرستند و به امر او یخها آب می شوند، باد می وزد و آب به جریان می آید.

¹⁸Er sendet sein Wort, so zerschmelzen sie; er läßt seinen Wind wehen, so tauen sie auf.

¹⁹کلام خود را به یعقوب بیان کرده و احکام و داوری های خود را به اسرائیل.با هیچ قوم دیگری چنین نکرده است و داوری های او را نمی دانند. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

¹⁹Er läßt Jakob sein Wort verkündigen, Israel seine Satzungen und Rechte.

²⁰با هیچ قوم دیگری چنین نکرده است و داوری های او را نمی دانند. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

²⁰So hat er keinem Volk getan, noch läßt er sie wissen seine Rechte. Hallelujah!