¹خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید. اعمال او را به ملتها اعلام نمائید.

¹ خداوند را شکر کنید و عظمت او را بیان نمایید. کارهایی را که انجام داده است، به جهانیان اعلام نمایید.

²برای او سرود بسرائید و او را ستایش کنید. از همه کارهای شگفت انگیز او خبر بدهید.

² برای او سرود حمد بسرایید و کارهای عظیم او را به مردم بگویید.

³در نام مقدس او فخر کنید و دل مشتاقان خداوند شادمان باشد.

³ جلال بر نام مقدّس او باد! شادمان باد دلهای کسانی‌که خداوند را می‌جویند!

⁴خداوند و قوّت او را بطلبید و روی او را پیوسته بجوئید.

⁴ از خدا کمک بطلبید و همیشه او را بپرستید.

⁵معجزاتی را که او انجام داده است به یاد آورید، همچنان نشانه های شگفت انگیز و داوری های دهان او را.

⁵ ای فرزندانِ بندهٔ او ابراهیم، و ای فرزندان یعقوب، برگزیدهٔ او، معجزات و داوریهای خدا را به‌ یاد آورید.

⁶ای نسل بندۀ او ابراهیم و ای اولادۀ یعقوب، برگزیدۀ او.

⁶ خداوند، خدای ماست. او همهٔ زمین را داوری می‌کند.

⁷خداوند، خدای ماست! داوری های او در تمامی جهان است.

⁷ او پیمان خود را تا به ابد نگاه خواهد داشت، کلامی را که فرمان داد، برای هزار نسل.

⁸عهد خود را یاد می دارد تا به ابد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است،

⁸ پیمانی را که با ابراهیم بست، وسوگندی را که با اسحاق یاد کرد، حفظ خواهد نمود.

⁹آن عهدی را که با ابراهیم بسته و وعده ای را که برای اسحاق داده است.

⁹ عهدی با یعقوب بست، پیمانی جاودانه با اسرائیل.

¹⁰آنرا برای یعقوب به عنوان فریضه ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی.

¹⁰ خداوند فرمود: «سرزمین کنعان را به عنوان ملکیّت به شما می‌بخشم.»

¹¹او گفت که سرزمین کنعان را به تو می دهم تا ملکیت شما گردد.

¹¹ وقتی تعداد آنها کم بود و در سرزمین کنعان غریب

¹²هنگامیکه تعداد شان محدود و کم بود و در آنجا مثل بیگانگان بسر می بردند

¹² و در کشورها و سلطنت‌ها سرگردان بودند،

¹³و از یک ملت به ملت دیگر و از یک مملکت به قوم دیگر می رفتند،

¹³ خداوند به هیچ‌کس اجازه نداد که به آنها آزاری برساند و برای پشتیبانی آنها به پادشاهان هشدار داد

¹⁴او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند و حتی پادشاهان را به خاطر ایشان توبیخ نمود.

¹⁴ و فرمود: «به برگزیدگان من ظلم نکنید و به انبیای من ضرر نرسانید.»

¹⁵او فرمود: «بر مَسح شدگان من دست نزنید و به انبیای من ضرر نرسانید.»

¹⁵ وقتی‌که خداوند قحطی در کشور پدید آورد و هیچ چیزی برای خوردن پیدا نمی‌شد،

¹⁶پس قحطی را در آن زمین آورد و مایۀ زیست و نان آن ها را از بین برد.

¹⁶ یوسف را پیشتر از آنها به مصر فرستاد، که به عنوان غلام فروخته شد.

¹⁷او مردی را پیشتر از آن ها فرستاد، یعنی یوسف که به عنوان غلام فروخته شد.

¹⁷ پاهای او را با زنجیر بستند و یوغ آهنین بر گردنش گذاشتند.

¹⁸پاهای یوسف را به زنجیر بستند و به گردن وی حلقۀ آهنی انداختند،

¹⁸ تا زمانی که گفته‌های او به حقیقت پیوست و کلام خداوند سخن او را تأیید کرد.

¹⁹تا وقتیکه پیشگویی اش به وقوع پیوست و کلام خداوند او را از آزمایش گذشتانده و تصدیق فرمود.

¹⁹ پس فرعون او را آزاد کرد و فرماندار مردم او را رها نمود.

²⁰آنگاه پادشاه او را از بند رهایی بخشید و سلطان قوم ها او را از زندان آزاد کرد.

²⁰ سپس او را بر کاخ خود حاکم ساخت و او را فرماندار تمام سرزمین خود نمود،

²¹او را بر خانۀ خود ناظر مقرر کرد و اختیار تمام دارائی خود را به وی سپرد،

²¹ تا تمام بزرگان مملکت را تحت فرمان خود درآوَرَد و رهبران قوم را تعلیم دهد.

²²تا به ارادۀ خود بر بزرگان فرعون سروری کند و مشایخ او را حکمت آموزد.

²² سپس یعقوب به مصر آمد و به عنوان بیگانه در آنجا ساکن شد.

²³سپس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب در زمین حام غربت پذیرفت.

²³ خداوند در آنجا فرزندان زیادی به آنها داد و آنها را از دشمنانشان قویتر ساخت.

²⁴خداوند قوم برگزیدۀ خود را بی نهایت بارور و زیاد گردانید و آن ها را قویتر از دشمنان شان ساخت.

²⁴ خداوند کاری کرد که مردم مصر از قوم اسرائیل متنفّر شدند و با آنها با حیله رفتار کردند.

²⁵لیکن دل مردم مصر را برگردانید تا بر قوم برگزیدۀ او کینه ورزند و با بندگان او با حیله رفتار نمایند.

²⁵ سپس خدا موسی خادم خود و هارون برگزیدهٔ خویش را فرستاد.

²⁶بعد بندۀ خود موسی و هارون را که برگزیده بود، فرستاد.

²⁶ آنها قدرت خداوند را با انجام معجزات در سرزمین مصر نشان دادند.

²⁷آن ها نشانه های شگفت انگیز او را در میان مصریان انجام دادند و معجزات او را در سرزمین حام.

²⁷ خدا تاریکی بر آن سرزمین فرستاد، امّا مصریان امر او را اطاعت نکردند.

²⁸ظلمت را فرستاد که تاریکی شد و ایشان نتوانستند که به کلام او مخالفت ورزند.

²⁸ رودخانه‏های آنها را به خون تبدیل کرد و همهٔ ماهیان آنها را کشت.

²⁹آب های آن ها را به خون تبدیل کرد و تمام ماهی های شان مُردند.

²⁹ بعد قورباغه‏ها به آن سرزمین هجوم آوردند و حتّی کاخ سلطنتی هم پُر از قورباغه شد.

³⁰بعد بقه ها به آن کشور هجوم آوردند و حتی قصر سلطنتی هم پُر از بقه شد.

³⁰ به امر خداوند انواع مگس و پشه سراسر آن سرزمین را پُر ساخت.

³¹به امر خداوند انواع مگس ها و پشه ها در سراسر آن کشور پیدا شدند.

³¹ به جای باران، تگرگ و رعد و برق را به سرزمینشان فرستاد.

³²به جای باران، ژاله و شعله های آتش را به کشور شان فرستاد.

³² تاکستانها و درختان انجیر و درختان آنها را از بین برد.

³³تاک ها و انجیرهای شان را زد و درختان آن محل را شکست.

³³ به فرمان او، میلیونها ملخ حمله‌ور شدند،

³⁴به فرمان او خیل ملخ و کرمهای بی شمار پیدا شدند

³⁴ و همهٔ نباتات و غلاّت آنجا را خوردند.

³⁵و همه نباتات و میوه های آنجا را خوردند.

³⁵ او تمام نخستزادگان مصریان را به قتل رسانید.

³⁶تمامی نخست زادگان را در زمین ایشان زد، که اولباری های قوّت شان به شمار می رفت.

³⁶ آنگاه قوم اسرائیل را که همگی سالم و نیرومند بودند، با نقره و طلا از مصر خارج کرد.

³⁷آنگاه قوم اسرائیل را که همگی سالم و نیرومند بودند، با نقره و طلا از مصر خارج کرد.

³⁷ چون مردم مصر از آنها می‌ترسیدند، از رفتن ایشان خوشحال شدند.

³⁸مصر از بیرون رفتن ایشان شاد بود، زیرا خوف ایشان بر مردم مصر قرار گرفته بود.

³⁸ خدا به هنگام روز ابر را سایبان آنها ساخت و هنگام شب با ستون آتش به آنها روشنایی می‌بخشید.

³⁹ابری را برای شان مثل سایبان گسترانید و آتشی که در شب روشنایی دهد.

³⁹ آنها از او تقاضا کردند و او به آنها بلدرچین داد و برایشان غذای فراوان از آسمان فرستاد تا سیر شوند.

⁴⁰وقتی از او درخواست کردند، پرندۀ سَلوی «بودنه» را فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیر گردانید.

⁴⁰ صخره را شکافت و از آن آب گوارا فوران کرد و مثل رودخانه در صحرای خشک جاری شد.

⁴¹صخره را بشگافت و آب جاری شد و در جاهای خشک مثل نهر روان گردید.

⁴¹ زیرا پیمان مقدّس خود را با ابراهیم به یاد آورد.

⁴²زیرا کلام مقدس خود را به یاد آورد و بندۀ خویش ابراهیم را.

⁴² به این ترتیب قوم برگزیدهٔ خود را با سرود شادمانی از مصر بیرون آورد.

⁴³او قوم برگزیدۀ خود را با خوشی و سرود شادمانی بیرون آورد

⁴³ او سرزمین اقوام دیگر را با تمام محصولاتش به آنها داد تا احکام او را بجا آورند و قوانین او را اطاعت نمایند. خداوند را سپاس باد!

⁴⁴و سرزمین اقوام دیگر را به آن ها داد و حاصل زحمت آن ها را به قوم برگزیدۀ خود بخشید.تا آنکه فرایض او را نگاه دارند و احکام او را بجا آورند. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

⁴⁴ تا احکام او را بجا آورند و قوانین او را اطاعت نمایند. خداوند را سپاس باد!

⁴⁵تا آنکه فرایض او را نگاه دارند و احکام او را بجا آورند. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!