¹به خداوند توکل می دارم. چرا به من می گوئید: «مثل پرنده به کوهها فرار کن.»

¹ من به خداوند توکّل دارم. چرا به من می‌گویید: «مانند پرنده به کوهها فرار کن.

²زیرا شریران کمان را به دست گرفته و تیر را آماده کرده اند تا در تاریکی آن را به دل راستکاران بزنند.

² زیرا شریران کمان به دست گرفته و تیر را به زه نهاده‌اند تا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.

³وقتیکه پایه های نظم فروریزد، مرد درستکار چه می تواند بکند؟

³ در زمانی که نیکی از بین رفته است، نیکان چه می‌توانند بکنند؟»

⁴خداوند در عبادتگاه مقدس خود است و تخت پادشاهی او در آسمان. چشمان او می نگرد و نگاههای او بنی آدم را می آزماید.

⁴ خداوند در معبد مقدّس خویش است. تخت خدا در آسمان استوار است. او همه‌جا مراقب مردم است و هرچه می‌کنند، می‌داند.

⁵خداوند شخص عادل را مورد آزمایش قرار می دهد و اما از شریر و ظلم پرور نفرت دارد.

⁵ خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد. او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.

⁶بر شریران باران آتش و گوگرد را می فرستد و بادهای زهرآلود حصۀ آن ها می شود.زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.

⁶ بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستد و نصیب آنان، بادهای سوزاننده است. خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌دارد و درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.

⁷زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.

⁷ خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌دارد و درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.