¹ای خداوند، ای قوّت من! تو را محبت می نمایم.

¹ ای خداوند، ای توانایی من! تو را دوست می‌دارم.

²خداوند صخرۀ من است و پناهگاه و نجات دهندۀ من. خدایم صخرۀ من است که به او پناه می برم. او سپر من و رهانندۀ نیرومند و پناهگاه امن من است.

² خداوند پشتیبان من است؛ پناهگاه مستحکم من، خدای من نجات‌دهندهٔ من است. او همانند یک پناهگاه از من محافظت می‌کند؛ او مرا حمایت می‌کند و مرا در امنیّت نگاه می‌دارد.

³خداوند را که شایستۀ ستایش است، می خوانم. پس، از دشمنانم رهایی می یابم.

³ خداوند را که شایستهٔ سپاس و ستایش است، می‌طلبم و از شرّ دشمنان در امان هستم.

⁴رشته های مرگ مرا احاطه کرده و امواج نیستی مرا ترسانیده بود.

⁴ طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند و امواج نابود‌کننده احاطه‌ام کرده‌اند.

⁵رشته های گور بدورم پیچیده شده و دامهای مرگ در سر راهم قرار داشت.

⁵ طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند و مرگ دام خود را بر سر راهم قرار داده.

⁶در افسردگی و پریشانی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خود فریاد برآوردم. او آواز مرا از عبادتگاه مقدس خود شنید و فریاد من به حضورش به گوش وی رسید.

⁶ در مشکلاتم به حضور خداوند زاری نمودم. از خدای خود کمک خواستم. او از معبد بزرگ خود نالهٔ مرا شنید و فریاد من به گوشش رسید.

⁷آنگاه از خشم او زمین تکان خورده و لرزان گردید. کوهها لرزیدند و اساس آن ها متزلزل شد.

⁷ آنگاه زمین لرزید و تکان خورد. و بنیاد کوهستان از شدّت خشم او به لرزه افتاد. کوهها لرزیدند و اساس آنها متزلزل شد.

⁸از بینی او دود برآمد و از دهانش شعلۀ سوزنده فروزان شد و آتش ها از آن افروخته گردید.

⁸ از سوراخهای بینی او دود برآمد. از دهانش زغال برافروخته و آتشِ کُشنده بیرون آمد.

⁹آسمان را پاره کرد و فرود آمد و زیر پاهایش تاریکی غلیظی بود.

⁹ او آسمان را شكافت و فرود آمد و زیر پاهایش ابرهای سیاه بود.

¹⁰بر کَروب، یعنی فرشتۀ مقرب، سوار بود و بر بالهای تندباد پرواز می کرد.

¹⁰ با سرعت بر فرشتهٔ بالدار خود پرواز کرد او بر بالهای باد پرواز کرد.

¹¹تاریکی را همچو پرده و خیمه ای بدور خود قرار داد. مثل تاریکی آب های عمیق و ابر های غلیظ آسمان.

¹¹ او با تاریکی خود را پوشاند و ابرهای سیاهِ باران‌زا احاطه‌اش کردند.

¹²درخشندگی حضور او، ابر های تیره را شگافت و ژاله و شعله های آتش پدید آورد.

¹² نور درخشان حضور او با تگرگ و شعلهٔ افروخته، پردهٔ ابرهای سیاه را شکافت.

¹³آنگاه خداوند از آسمان با صدای رعدآسا سخن گفت و آواز خداوند متعال از میان ژاله و شعله های آتش شنیده شد.

¹³ خداوند نیز در آسمانها با صدای رعدآسا سخن گفت و صدای خداوند متعال شنیده شد.

¹⁴پس تیرهای خود را فرستاد و ایشان را پراگنده ساخت و با رعد و برق آن ها را پریشان کرد.

¹⁴ تیرهای خود را پرتاب نمود و دشمنان خود را پراکنده ساخت و با رعد و برق، همه را آشفته کرد.

¹⁵آنگاه به امر تو ای خداوند و با دمیدن نَفَس تو، اعماق بحرها نمایان شدند و اساس زمین آشکار گردید.

¹⁵ کف دریا ظاهر شد، و بنیاد زمین آشکار گردید هنگامی که دشمنانت را توبیخ کردی و با خشم بر آنها غریدی.

¹⁶آنگاه از عالم بالا فرستاده، مرا برداشت و از اعماق آب های بسیار بیرون کشید.

¹⁶ خداوند دستش را از آسمان دراز کرد و مرا برگرفت؛ و از آبهای عمیق مرا بیرون كشید.

¹⁷او مرا از دست دشمنان زورآورم رهایی داد و از بدخواهانی که قویتر از من بودند.

¹⁷ او مرا از دست دشمنان قدرتمندم و از دست تمام آنانی که از من متنفّرند رهانید. آنها برایم خیلی قوی بودند.

¹⁸در روز بلای من بر سرم ریختند، اما خداوند پشتیبان من بود.

¹⁸ وقتی در سختی بودم، بر سرم ریختند، امّا خداوند از من حمایت کرد.

¹⁹او مرا به جای وسیع آورد و نجات داد، زیرا که از من خوشنود بود.

¹⁹ او مرا کمک کرد تا از خطر رهایی یابم؛ او مرا نجات داد زیرا از من خشنود بود.

²⁰خداوند مرا مطابق عدالتم اجر داد و بر حسب پاکی دستم پاداش داد.

²⁰ خداوند به‌خاطر نیكو‌كاری‌ام به من پاداش داد و به‌خاطر بی‌گناهی‌ام به من برکت داد.

²¹زیرا که طریق های خداوند را پیروی نموده و از حضور او منحرف نگردیدم.

²¹ من دستورات خداوند را بجا آورده و روی خود را از خدا برنگردانیده‌ام،

²²جمیع اوامر او را مد نظر داشته و فرایض او را از خود دور نکرده ام،

²² احکام او را انجام داده‌ و از اوامر او سرپیچی نکرده‌ام.

²³در حضور او بی عیب بوده ام و از گناه خودداری کرده ام،

²³ در پیشگاه او بی‌عیب بوده‌ و از گناه خودداری کرده‌ام.

²⁴بنابران خداوند مرا مطابق عدالتم و بر حسب پاکی دستم پاداش داده است.

²⁴ بنابراین به‌خاطر نیكوکاری‌ام به من پاداش داد و به‌خاطر بی‌گناهی‌‌ام به من برکت عطا نمود.

²⁵به اشخاص وفادار، وفادار هستی و به مردم کامل، کامل.

²⁵ ای خداوند تو با اشخاص وفادار، وفادار هستی، و به مردم بی‌عیب، نیكویی می‌كنی.

²⁶با کسانی که پاک هستند به پاکی رفتار می نمائی. با آنهائی که مکار هستند با مکر معامله می کنی.

²⁶ با کسانی‌که پاک هستند به پاکی رفتار می‌نمایی و با کسانی‌که کجرو هستند مخالفت می‌کنی.

²⁷زیرا مردم مظلوم را نجات می بخشی و اشخاص متکبر را سرنگون می کنی.

²⁷ تو فروتنان را نجات می‌بخشی و اشخاص متکبّر را سرنگون می‌کنی.

²⁸خداوندا، چراغ مرا برافروز. ای خداوند، خدای من، تو راه تاریک مرا روشن می کنی.

²⁸ ای خداوند تو نور من هستی، تو تاریكی مرا روشن گردان.

²⁹با کمک تو بر صفوف دشمن حمله می کنم و با خدای خود از حصارها می گذرم.

²⁹ با نیروی تو به دشمن یورش می‌برم و دژهای آنان را درهم می‌شکنم.

³⁰راه خدا کامل است و کلام او قابل اطمینان. او برای کسانی که به او پناه می آورند، سپر است.

³⁰ راه خدا کامل و وعدهٔ خداوند قابل اطمینان است. او حافظ کسانی است که به او پناه می‌آورند.

³¹زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره ای غیر از خدای ما؟

³¹ خداوند تنها خداست؛ خدا تنها تکیه‌گاه ماست.

³²خدایی که مرا قوّت می بخشد و راههای مرا راست می گرداند.

³² خداست که مرا قدرت بخشیده، و راه مرا امن ساخته است.

³³پاهای مرا مثل پاهای آهو چُست و چالاک ساخته است و بر کوهها استوارم نگاه می دارد.

³³ پاهای مرا مانند پاهای آهو ساخته و بر کوهها استوارم نموده است.

³⁴دستهایم را برای جنگ ماهر می سازد تا بازوانم بتوانند از کمان برنجی کار بگیرند.

³⁴ دستهایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد تا بتوانم قویترین کمان را به دست گیرم.

³⁵تو به من سپر نجات را بخشیدی. دست توانای تو حمایتم کرد و مهربانی تو مرا وسعت بخشیده است.

³⁵ ای خداوند تو از من حمایت نموده و مرا نجات دادی؛ توجّه تو مرا قوی گردانید، و کمک تو مرا حفظ نمود.

³⁶راه را برای قدم هایم فراخ کردی تا نلغزم.

³⁶ راه را برای قدمهایم وسیع ساختی تا پاهایم نلغزد.

³⁷دشمنانم را تعقیب نموده، به آن ها رسیدم و تا که آن ها را از بین نبردم بر نگشتم.

³⁷ دشمنانم را تعقیب کردم و آنها را گرفتم و تا آنها را از بین نبردم، بازنگشتم.

³⁸آن ها را بزمین کوبیدم تا نتوانند برخیزند و زیر پاهایم افتادند.

³⁸ آنها را بکلّی پایمال نمودم تا دیگر برنخیزند و به زیر پاهایم جان دادند.

³⁹زیرا تو مرا برای جنگ قوّت بخشیدی و دشمنانم را بزیر پاهایم افگندی.

³⁹ تو برای مبارزه به من نیرو بخشیدی و دشمنانم زیر پاهایم جان دادند.

⁴⁰دشمنانم را مجبور کردی که عقب نشینی کنند و از من فرار نمایند و من خصمانم را نابود کردم.

⁴⁰ دشمنانم را متواری ساختی و من کسانی را که از من نفرت داشتند، نابود کردم.

⁴¹آن ها برای کمک زاری نمودند، اما رهانندۀ نبود. بحضور خداوند استغاثه کردند، اما او هم به آن ها جوابی نداد.

⁴¹ آنها برای کمک زاری نمودند، امّا کسی به دادشان نرسید. خداوند را صدا کردند، امّا او به آنها جوابی نداد.

⁴²ایشان را مثل غبار به دست باد سپردم و مثل گِل و لای کوچه ها دور ریختم.

⁴² من آنها را همچون غبار خرد کردم، که باد آنها را پراکنده می‌کند و زیر پاهای خود مانند گل و لای کوچه، پایمال نمودم.

⁴³در جنگها پیروزم کرده، حکمفرمای ملتها ساختی و قومی را که نشناخته بودم، خدمتگار من شدند.

⁴³ تو مرا از دست مردم ستیزه‌گر رهانیدی، و مرا فرمانروای ملتّها ساختی؛ و مردمی را که نمی‌شناختم، اکنون مرا خدمت می‌کنند.

⁴⁴به مجردیکه نام مرا شنیدند تابع من گردیدند و در برابر من سر تعظیم خم کردند.

⁴⁴ بیگانگان نزد من تعظیم می‌کنند و دستوراتم را فوراً اطاعت می‌نمایند.

⁴⁵بیگانگان جرأت خود را باخته، با ترس و لرز از قلعه های خود بیرون آمدند.

⁴⁵ آنها دلسرد شده‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

⁴⁶خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من و متعال باد خدای نجات من!

⁴⁶ خداوند زنده است! حامی خود را ستایش می‌کنم، متبارک باد خدای قدرتمند که مرا نجات می‌دهد.

⁴⁷خدائی که انتقام مرا از دشمنان می گیرد و ملل جهان را به دست من مغلوب می سازد.

⁴⁷ او در برابر دشمنان، مرا پیروزی می‌بخشد و ملل جهان را به دست من مغلوب می‌سازد.

⁴⁸او مرا از دست دشمنان رهایی بخشید، پیش بدخواهان سرفرازم ساخت و از مردم ظالم نجاتم داد.

⁴⁸ او مرا از دست دشمنانم می‌رهاند، خداوندا تو مرا نزد دشمنانم سرفرازم می‌سازی و از چنگ مردم ظالم نجات می‌دهی.

⁴⁹بنابران ای خداوند، تو را در میان مردم ستایش کرده و به نام تو سرود سپاسگزاری می خوانم.او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد.

⁴⁹ بنابراین من تو را در میان ملّتها ستایش می‌کنم و سرود ستایش برای تو می‌خوانم. خدا پیروزی بزرگی نصیب پادشاه خود می‌کند و به برگزیدهٔ خود، داوود، و فرزندان او برای همیشه رحمت و شفقت نشان می‌دهد.

⁵⁰او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد.

⁵⁰ خدا پیروزی بزرگی نصیب پادشاه خود می‌کند و به برگزیدهٔ خود، داوود، و فرزندان او برای همیشه رحمت و شفقت نشان می‌دهد.