¹ای تمامیِ روی زمین، خدا را آواز شادمانی دهید!

¹ ای مردم روی زمین برای خدا با شادی بسرایید.

²جلال نام او را بسرائید و در ستایش او، عظمت او را تمجید کنید.

² نام پُر جلال او را ستایش کنید و عظمت او را بستایید.

³به خدا بگوئید: «چه با هیبت اند کارهای تو! به سبب شدت قوّت تو دشمنانت از ترس در برابر تو سر تسلیم خم می کنند.

³ به خدا بگویید: «کارهای تو چقدر حیرت‌انگیز است و قدرت تو چقدر عظیم است که دشمنان از ترس در برابر تو تسلیم می‌شوند.

⁴تمام روی زمین تو را پرستش کرده و تو را ستایش می کنند و نام تو را با سرود می ستایند.»

⁴ تمام مردم روی زمین، تو را می‌پرستند، تو را ستایش می‌کنند و نام تو را می‌ستایند.»

⁵بیائید کارهای خدا را مشاهده کنید و ببینید که چه کارهای مهیبی را برای بنی آدم انجام داده است.

⁵ بیایید و کارهای شگفت‌انگیزی را که خدا در میان مردم انجام داده است ببینید.

⁶بحر را به خشکی تبدیل کرد و مردم با پای پیاده از میان آن عبور کردند. در آنجا ما از خدا خوشی کردیم.

⁶ او دریا را به زمین خشک تبدیل نمود، اجداد ما با پا از آن عبور کردند. آنها در آن روز برای کاری که خدا کرد، شادی کردند.

⁷در توانائی خود تا به ابد سلطنت می کند و چشمانش ناظر امت ها است. پس فتنه انگیزان بر ضد او قیام نکنند.

⁷ او با قدرت خود، برای همیشه فرمانروایی می‌کند و همهٔ اقوام را زیر نظر دارد. ای مردم سرکش، علیه او طغیان نکنید.

⁸ای مردم جهان، خدای ما را متبارک خوانید و آواز ستایش او را بشنوانید.

⁸ ای مردم جهان، با آواز بلند خدای ما را ستایش کنید تا همه صدای شما را بشنوند.

⁹او به جانهای ما حیات می بخشد و نمی گذارد که پاهای ما لغزش خورَد.

⁹ او ما را زنده نگاه داشت و نگذاشت که پای ما بلغزد.

¹⁰تو ای خدا، ما را آزمایش کردی و چون نقره ای که در کوره تصفیه می شود ما را پاک ساختی.

¹⁰ ای خدا، چنانکه نقره را در کوره می‌گذارند تا پاک شود، تو ما را در کوره آزمایش گذاشتی تا پاک شویم.

¹¹تو ما را به دام درآوردی و بار سنگینی را بر پشت های ما نهادی.

¹¹ تو ما را در دام گرفتار کردی و بارهای سنگینی را بر دوش ما نهادی.

¹²مردمان را بر سر ما مسلط ساختی و به آتش و آب درآمدیم. اما سرانجام ما را به یک جای آرام و پُر برکت آوردی.

¹² دشمنان ما را بر ما مسلّط ساختی و ما از میان آب و آتش عبور نمودیم. امّا سرانجام ما را به جای سبز و خرّم آوردی.

¹³به خانۀ تو با قربانی های سوختنی می آیم و به وعده های خود وفا می کنم.

¹³ قربانی‌های سوختنی به خانهٔ تو آورده‌ام و نذرهای خود را ادا می‌کنم.

¹⁴وعده های که در ایام سختی، لبهای خود را بر آن ها گشودم و به زبان خود آوردم.

¹⁴ نذرهایی را که در زمان سختی کرده بودم ادا خواهم كرد.

¹⁵قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو می گذرانم. گوساله ها و بزها را با دود قوچها ذبح می کنم.

¹⁵ من گوساله‌ها و بُزها را برای تو قربانی خواهم كرد و گوسفند را برای قربانی سوختنی تقدیم خواهم كرد تا دود آن به آسمان برسد.

¹⁶ای همۀ خداترسان بیائید و بشنوید تا شما را از آنچه خدا برای جان من کرده است آگاه سازم.

¹⁶ ای کسانی‌که به خدا احترام می‌گذارید، بیایید و بشنوید تا شما را از کارهایی که خداوند برای من انجام داده است آگاه سازم.

¹⁷با دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و سرود ستایش بر زبان من بود.

¹⁷ برای کمک به درگاه او فریاد نمودم و با سرودها او را ستایش کردم.

¹⁸اگر شرارت را در دل خود نگه می داشتم، خداوند دعایم را نمی شنید.

¹⁸ اگر به گناهان خود اقرار نمی‌کردم، خداوند دعای مرا نمی‌شنید.

¹⁹اما خدا دعای مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.متبارک باد خدا که دعای مرا رد نکرده و رحمت خویش را از من دریغ نداشته است.

¹⁹ امّا خدا دعای مرا شنید و آن را مستجاب فرمود. خدا را سپاس می‌گویم، چون او دعای مرا رد نکرد! و محبّت پایدار خود را از من دریغ نفرمود.

²⁰متبارک باد خدا که دعای مرا رد نکرده و رحمت خویش را از من دریغ نداشته است.

²⁰ خدا را سپاس می‌گویم، چون او دعای مرا رد نکرد! و محبّت پایدار خود را از من دریغ نفرمود.