¹خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها نزدیک است نَفَسِ مرا بگیرد.

¹ خدایا، جانم به لبم رسیده است، مرا نجات ده.

²در لجن زار عمیق فرو رفته ام، جایی که نمی توان ایستاد. در آب های عمیق افتاده ام و سیلاب مرا احاطه کرده است.

² در گرداب مشکلات فرو رفته‌ام و نزدیک است که از پای درآیم، در‌ آبهای عمیق غرق می‌شوم و سیلاب به بالای سرم رسیده است.

³از فریاد خود خسته شده ام. گلویم خشک و چشمانم از انتظار خدای من تار گردیده است.

³ از ناله خسته شده و گلویم خشک شده است. در انتظار کمک تو چشمانم تار گردیده‌اند.

⁴آنانی که بی سبب از من نفرت دارند، از موهای سرم زیادتر اند و آنهائی که قصد نابودی مرا دارند، قوی و نیرومند هستند. پس آنچه را که از کسی نگرفته بودم، از من مطالبه می کنند.

⁴ تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارند از موی سرم زیادتر است. دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند. آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند. مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.

⁵ای خدا، تو حماقت مرا می دانی و گناهانم از تو مخفی نیست.

⁵ خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستند و تو از حماقت من آگاهی.

⁶ای خداوند، خدای قادر مطلق، منتظرین تو به سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، آنهائی که طالب تو هستند، به خاطر من رسوا نگردند.

⁶ ای خداوند، خدای متعال مگذار به‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارند به‌خاطر من خجل مساز.

⁷زیرا به خاطر تو متحمل تمسخر مردم شده و رسوایی روی مرا پوشیده است.

⁷ من به‌خاطر تو رسوا و شرمنده شده‌ام.

⁸نزد برادرانم مثل یک اجنبی شده ام و خانواده ام مرا به نظر یک بیگانه می بینند.

⁸ نزد فامیلم مانند یک غریبه و نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.

⁹غیرت عبادتگاه تو مرا خورده، و ملامت های ملامت کنندگان تو بر من روی آورده است.

⁹ غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته. دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.

¹⁰هنگامیکه با روزه و اشک جان خود را فروتن ساختم، آن ها مرا مسخره کردند.

¹⁰ هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم، مردم به من توهین کردند.

¹¹وقتی برای توبه نمد پوشیدم، نزد ایشان ضرب المثل گردیدم.

¹¹ وقتی پلاس پوشیدم، به من خندیدند.

¹²مردم کوچه و بازار بر ضد من حرف می زنند و میگساران دربارۀ من سرود می خوانند.

¹² زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌ام و برایم سرود می‌خوانند.

¹³اما من ای خداوند، در پیشگاه تو در وقت مناسب دعا می کنم. ای خدا، در کثرت رحمانیت خود و به خاطر حقیقتِ نجات خود دعای مرا مستجاب کن.

¹³ امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم. ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده، به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرما و به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.

¹⁴مرا از لجن زار خلاصی ده تا غرق نشوم و از نفرت کنندگانم و از عمق آبها نجات پیدا کنم.

¹⁴ مرا از این گِرداب مشکلات نجات بده و از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.

¹⁵مگذار که سیل آبها مرا بپوشاند و یا عمق ها مرا ببلعد و گودال نیستی مرا در دهان خود فرو برد.

¹⁵ مگذار در مشکلات غرق شوم و در این گرفتاری‌ها نابود گردم و سرانجام راهی گور شوم.

¹⁶ای خداوند مرا مستجاب فرما، زیرا رحمت تو نیکوست و از روی رحمت بی کرانت به من توجه فرما.

¹⁶ خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست، پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.

¹⁷روی خود را از این بنده ات مپوشان، زیرا در سختی قرار دارم. مرا به زودی مستجاب فرما.

¹⁷ روی خود را از بندهٔ خود مپوشان، اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.

¹⁸به من نزدیک شده، بهای آزادی ام را بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات ده.

¹⁸ بیا و تاوان آزادی مرا بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات بده.

¹⁹تو خواری، رسوایی و خجالت مرا دانسته و جمیع دشمنانم را می بینی.

¹⁹ تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام. تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.

²⁰رسوایی دلم را شکسته است و به شدت بیمار شده ام. خواهان شفقت بودم، ولی دلسوزی نبود و منتظر تسلی دهندگان بودم، اما نیافتم.

²⁰ سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته و مأیوس شده‌ام. به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم و از کسی تسلّی نیافتم.

²¹مرا برای خوراک زردآب دادند و چون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

²¹ هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.

²²پس دسترخوان شان و همچنان آسایش آن ها، برای شان دام گردد.

²² بگذار جشن آنها به ماتم و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.

²³چشمان شان تار گردند تا نبینند و کمرهای شان را همواره لرزان گردان.

²³ چشمانشان را کور و کمرشان را سست گردان.

²⁴خشم خود را بر آن ها بریز و در آتش غضب خود ایشان را بسوزان.

²⁴ خشم خود را بر سر آنان بریز و ایشان را با آتش غضبت بسوزان.

²⁵خانه های شان ویران گردد و در خیمه های شان هیچکس ساکن نشود.

²⁵ خانه‌های ایشان ویران شود و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.

²⁶زیرا کسی را که تو زده ای زجر می دهند و دربارۀ دردهای آنانی که تو مجروح شان کرده ای، باهم سخن می گویند.

²⁶ زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.

²⁷پس گناه به گناه ایشان بیفزا و عدالت تو شامل حال شان نگردد.

²⁷ گناهانشان را در نظر بگیر و راه نجات را بر آنان ببند.

²⁸از دفتر حیات محو شوند و در شمار راستکاران محسوب نگردند.

²⁸ نامشان را از دفتر زندگی محو کن و آنان را جزء قوم خود مشمار.

²⁹اما من، مسکین و دردمند هستم، پس ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

²⁹ امّا من در رنج و عذابم، ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.

³⁰آنگاه نام خدا را با سرود ستایش نموده و عظمت او را با شکرگزاری بیان می کنم.

³⁰ من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛ و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.

³¹این است که خداوند را خشنود می سازد، زیادتر از قربانی های گاو و گوساله.

³¹ خداوند این را بیشتر از قربانی گاو و گوساله می‌پسندد.

³²اشخاص فروتن این را دیده و شادمان می شوند. ای کسانی که جویای خدا هستید، دل شما زنده گردد.

³² وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.

³³زیرا خداوند دعای نیازمندان را می شنود و اسیران خود را از یاد نمی برد.

³³ زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.

³⁴آسمان و زمین او را سپاس گویند و همچنان بحرها و هر چه که در آن ها حرکت دارند.

³⁴ ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید. دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.

³⁵زیرا خدا سهیون را نجات می دهد و شهرهای یهودا را آباد می کند تا قوم برگزیدۀ او در آنجا سکونت نموده و مالک آن گردد.فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.

³⁵ خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد. قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد. نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.

³⁶فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.

³⁶ نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.