¹خدا برخیزد و دشمنانش پراگنده شوند و آنانی که از او نفرت دارند از حضورش بگریزند!

¹ خدایا، برخیز و دشمنانت را پراکنده ساز. آنانی که از تو نفرت دارند از درگاه تو بگریزند.

²مثل دود که پراگنده می شود، ایشان را پراگنده ساز و چنانکه موم نزد آتش آب می شود، شریران نیز در حضور خدا هلاک گردند.

² مانند دودی که در برابر باد محو می‌شود، آنان را پراکنده ساز، همچنان‌که موم در برابر آتش، آب می‌شود، گناهکاران در پیشگاه خدا هلاک می‌شوند.

³اما راستکاران شاد می شوند، در حضور خدا به وجد می آیند و به شادمانی خرسند می شوند.

³ امّا نیکوکاران خوشحال می‌شوند و در حضور خدا سرافراز می‌گردند و فریاد شادی برمی‌آورند.

⁴برای خدا سرود بخوانید و نام او را بستائید. او را که بر ابر ها سوار است، جلال دهید. نام او خداوند است! در حضورش به وجد آئید.

⁴ برای خدا سرود بخوانید و نام او را بستایید. برای او که بر ابرها سوار است، با آواز بلند بسرایید. نام او خداوند است، در پیشگاه وی شادی کنید.

⁵پدر یتیمان و حامی بیوه زنان، خداست در جایگاه مقدس خود!

⁵ خدا که در بارگاه مقدّس خود می‌باشد، پدر یتیمان و دادرس بیوه زنان است.

⁶خدا بی کسان را جای و مسکن می دهد و اسیران را به آزادی بیرون می آورد. اما فتنه انگیزان در بیابان خشک و سوزان ساکن می گردند.

⁶ آوارگان را سر و سامان می‌دهد و اسیران را با شادمانی آزاد می‌کند. امّا گردنکشان را آوارهٔ بیابان می‌سازد.

⁷ای خدا، وقتی که پیشِ روی قوم برگزیده ات رفتی و هنگامیکه در بیابان خرامیدی،

⁷ ای خدا، هنگامی‌که قوم خود را در بیابان هدایت می‌کردی،

⁸زمین لرزان گردید و آسمان به حضور خدا بارید. کوه سینا نیز به حضور خدا، خدای اسرائیل به لرزه افتاد.

⁸ زمین لرزید، از آسمان باران بارید و کوه سینا از هیبت حضور تو ای خدای اسرائیل، به لرزه درآمد.

⁹تو ای خدا باران نعمت ها بارانیدی تا میراثت را که از حال رفته بود استوار و شاداب گردانی.

⁹ ای خدا، تو باران فراوان بر زمین فرستادی تا آن را شاداب و سرسبز گرداند،

¹⁰قوم برگزیده ات در آن زمین ساکن شدند. تو ای خدا، از روی سخاوتمندی خویش برای نیازمندان تدارک دیده ای.

¹⁰ قوم تو در آن ساکن گردید و ای خدا، تو از رحمت خود، حاجات نیازمندان را برآوردی.

¹¹خداوند فرمان داد و گروه کثیر زنان این مژده را رساندند:

¹¹ خداوند فرمان داد و زنان این مژده را به مردم رساندند:

¹²«پادشاهانِ لشکرها شکست خورده و فرار می کنند و زنی که در خانه مانده است، غنایم جنگ را تقسیم می کند.

¹² «پادشاهان و سپاهیان آنها می‌گریزند!» زنان در خانه‌های خود غنایمی را که به دست آورده‌اند، تقسیم می‌کنند.

¹³آن ها یک وقتی در طویله می خوابیدند، اما اکنون خوشبخت و ثروتمند، مانند کبوتری که بالهایش نقره فام و پرهایش طلائیست، با زر و زیور تزئین شده اند.

¹³ آنانی که در آغل گوسفندان می‌خوابیدند، اکنون مانند کبوتری که بالهایش نقره‌ای و پرهایش طلایی است، آراسته شده‌اند.

¹⁴وقتی که خداوند قادر مطلق پادشاهان را در آنجا پراگنده ساخت، مثل برف بود که بر کوهِ صلمون پاشان می گردد.»

¹⁴ خداوند متعال پادشاهان را مانند دانه‌های برف بر کوه صلمون پراکنده ساخت.

¹⁵کوه باشان متعلق به خداست. کوه باشان دارای قله های بلند است.

¹⁵ ای کوه با عظمت باشان و ای قلّه‌های بلند!

¹⁶ای کوههای که قله های بلند دارید، چرا به کوهی که خدا آن را برای سکونت خود برگزیده است به نظر حسرت می نگرید؟ خداوند در آنجا تا به ابد ساکن خواهد بود.

¹⁶ ای قلّه‌های بلند باشان، چرا با حسرت به کوهی که خدا آن را برای سکونت خود اختیار کرد، و مسکن ابدی او شد، می‌نگرید؟

¹⁷عراده های جنگی خدا هزاران هزار است. خداوند در قدوسیت خود مثل کوهِ سینا در میان آنهاست.

¹⁷ خداوند با هزاران هزار ارّابه از کوه سینا به جایگاه مقدّس خود آمد.

¹⁸به عالم بالا صعود فرموده و اسیران را به اسیری برده ای. آدمیان خود را به تو تقدیم کردند، حتی مردم متمرد نیز به تو تسلیم شدند تا تو خداوند، خدا در بین شان ساکن گردی.

¹⁸ بعد به عالم بالا صعود فرمود و عدّه‌ای را با خود به اسارت برد. از آدمیان، حتّی از یاغیان و سرکشان هدایایی دریافت نموده است. خداوند، خدا در آنجا سکونت خواهد کرد.

¹⁹شکر و سپاس باد بر خداوندی که هر روزه متحمل بارهای ما می شود و خدایی که نجات دهندۀ ما است.

¹⁹ سپاس بر خداوند که هر روز بارهای ما را متحمّل می‌شود. او خدای نجات‌دهندهٔ ماست.

²⁰خدا برای ما، خدای نجات است و خداوند، خدا رهانندۀ ما از مرگ.

²⁰ خدای ما، خدای نجات‌دهنده است. خداوند خدای ما، ما را از مرگ می‌رهاند.

²¹اما خداوند سر دشمنان خود را می کوبد و سر آنهائی را که در گناه خود روان هستند.

²¹ خداوند سر دشمنانش را که در گناه به سر می‌برند، خواهد شکست.

²²خداوند فرمود: «من دشمنان تان را از قله های کوهِ باشان و از اعماق بحر بر می گردانم،

²² خداوند فرمود: «من دشمنانتان را از باشان و اعماق اقیانوسها برمی‌گردانم،

²³تا خون ایشان پایمال شما گردند و زبان سگهای تان نیز از آن ها حصۀ خود را بیابند.»

²³ تا شما در خون آنها راه بروید و سگهای شما خون آنان را بخورند.»

²⁴ای خدایی که پادشاه و خدای من هستی، همه دیده اند که چگونه به جایگاهِ مقدست داخل می شوی.

²⁴ خدایا، ای خدای من و ای پادشاه من، حرکت پیروزمندانهٔ تو را که به خانهٔ مقدّس خود وارد می‌شوی، همه دیدند.

²⁵در پیشِ رو، خوانندگان می خرامند و در پشت سر، سازندگان و در وسط دوشیزگان دایره نواز.

²⁵ سرایندگان در پیش، نوازندگان در پس و دوشیزگان در وسط دف زنان حرکت می‌کنند.

²⁶خدا را در جماعت ها ستایش کنید. ای کسانی که از نسل اسرائیل هستید، خداوند را سپاس گوئید.

²⁶ خدا را در حضور جماعت او ستایش کنید. ای فرزندان یعقوب خدا را ستایش کنید.

²⁷قبیلۀ بنیامین که کوچکترین قبیله ها است، اولتر و رهبران قبایل یهودا، زبولون و نفتالی به دنبال شان می آیند.

²⁷ اول طایفهٔ بنیامین که کوچکترین طایفه‌هاست سپس رهبران طایفهٔ یهودا با گروه خود و بعد رهبران طایفهٔ زبولون و نفتالی حرکت می‌کنند.

²⁸خدایت برای تو قوّت بخشیده است. ای خدا قدرت خود را چنانچه در گذشته به ما نشان دادی، آشکار گردان.

²⁸ خدایا، قدرتت را آشکار کن، قدرتی را که به جای ما به کار برده‌ای.

²⁹به خاطر عبادتگاه تو که در اورشلیم است، پادشاهان هدایا نزد تو می آورند.

²⁹ به‌خاطر خانهٔ تو که در اورشلیم است، پادشاهان جهان هدایا برای تو خواهند آورد.

³⁰حیوان وحشی نیزار را و اقوام دیگر را که مثل گله های گاو و گوساله هستند، سرزنش کن تا با نقره های خود نزد تو گردن نهند. اقوامی را که جنگ را دوست می دارند، پراگنده ساز.

³⁰ مصر، آن حیوان وحشی نیزار و اقوام دیگر را که مانند گلّه‌های گاو و گوساله هستند توبیخ نما؛ تا آن که به فرمان تو تسلیم شوند و نقره‌های خود را به تو تقدیم نمایند و آنانی را که طالب جنگ می‌باشند، پراکنده گردان.

³¹سروران از مصر می آیند و حبشه دستهای خود را به سوی خدا بلند می کند.

³¹ مصر سفیران خود را خواهد فرستاد؛ و حبشه دست دعا به سوی خدا خواهد برافراشت.

³²ای ممالک جهان برای خدا سرود بخوانید. برای خداوند سرود ستایش بسرائید.

³² ای کشورهای جهان، برای خدا سرود شکرگزاری بخوانید و برای خداوند بسرایید.

³³برای او که از ازل بر تخت ملکوتی خود در آسمان جلوس فرموده است، سرود بخوانید.

³³ برای او که بر آسمانهای قدیم نشسته است و از آنجا صدای با هیبت او به گوش می‌رسد.

³⁴او آواز خود را می دهد، آوازی که پُر قوّت است.

³⁴ قدرت خدا را اعلام کنید. قوم اسرائیل از شکوه و جلال او برخوردار است و عظمت او در آسمانها دیده می‌شود. مهیب است خدا، خدای اسرائیل در جایگاه مقدّس خود؛ او به قوم خود قدرت و نیرو می‌بخشد. متبارک باد خدا!

³⁵خدا را در قوّت او بستائید. قوم اسرائیل از شکوه و جلال او برخوردار هستند و عظمت او در آسمان ها دیده می شود.ای خدا چه هیبتناک هستی در جایگاه مقدس خویش! خدای اسرائیل قوم برگزیدۀ خود را قوّت و توانائی می بخشد. متبارک باد خدا!

³⁵ مهیب است خدا، خدای اسرائیل در جایگاه مقدّس خود؛ او به قوم خود قدرت و نیرو می‌بخشد. متبارک باد خدا!

³⁶ای خدا چه هیبتناک هستی در جایگاه مقدس خویش! خدای اسرائیل قوم برگزیدۀ خود را قوّت و توانائی می بخشد. متبارک باد خدا!