1خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کرده ای و خشم تو بر ما که گوسفندان چراگاه تو هستیم، افروخته شده است؟
1
خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟
چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شدهای؟
2قومی را بیاد آور که از ایام قدیم برای خود خریده ای و آن ها را فدیه کرده ای تا قوم برگزیدۀ تو شوند. این کوه سهیون را بیاد آور که در آن ساکن بوده ای.
2
قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند.
آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند.
صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.
3بسوی خرابه های دائمی آن قدم بردار، زیرا دشمن هر چه را که در عبادتگاهِ تو بود، خراب کرده است.
3
بر این خرابهها عبور کن
و ببین که دشمن چگونه همهچیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!
4دشمنانت در عبادتگاهِ مقدس تو فریاد می زنند و بیرق های خود را به نشانۀ پیروزی در آنجا برپا می نمایند.
4
دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند
و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.
5مثل کسانی به نظر می رسند که تبرها را برای قطع کردن درختان جنگل بلند می کنند.
5
مانند هیزمشکنانی که با تبر
برای قطع درختان آمده باشند،
6آن ها تمام نقش و نگار تراشیدۀ عبادتگاه را با تبرها و چکش ها خراب می کنند.
6
تمام نقشهای تراشیده شده را
با چکش و تبر خراب کردند.
7عبادتگاهِ مقدس تو را آتش زده اند و مسکن نام تو را با خاک یکسان نموده و بی حرمت کرده اند.
7
مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند
و جایی را که محل پرستش تو بود، بیحرمت ساختند.
8در دل خود می گویند: «ما آن ها را بکلی نابود می کنیم.» پس تمام جاهای مقدس خدا را در سرزمین سوزانیده اند.
8
با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه میکنیم.»
پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.
9علامات تو را دیگر نمی بینیم و از انبیاء هم یک نفر باقی نمانده است. در بین ما هیچکس نیست که بداند این وضع تا چه وقت دوام می کند.
9
همه آثار مقدّس ما را از بین بردند.
هیچیک از انبیا باقی نماندهاند
و هیچکس نمیداند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.
10ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ و آیا او تا به ابد نام تو را بی حرمت خواهد نمود؟
10
خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه میدهی که به تو توهین کنند؟
آیا آنان همیشه نام تو را بیحرمت خواهند ساخت؟
11چرا دست راست خود را از ما دریغ داشته ای؟ پس قدرت خود را ظاهر ساخته و ایشان را نابود کن.
11
چرا به ما کمک نمیکنی؟
چرا دست خود را عقب کشیدهای؟
12خدا از قدیم پادشاه من است. او با معجزات بر روی زمین نجات را نمایان ساخته است.
12
امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بودهای
و بارها ما را نجات دادهای.
13تو به قوّت خود آب بحر را از هم جدا کردی و سر نهنگ ها را در آبها شکستی.
13
با قدرت خود دریا را شکافتی
و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.
14همچنین سر لِویاتان، یعنی جانور بحری، را کوبیده و او را خوراک جانوران بیابان ساختی.
14
تو سر هیولای دریایی را شکستی
و او را خوراک صحرانشینان کردی.
15تو چشمه ها و جویها را به جریان آوردی و نهرهای دائمی را خشک گردانیدی.
15
چشمهها و جویها را جاری ساختی
و رودخانههای بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.
16روز به تو تعلق دارد و شب نیز. آفتاب و مهتاب را تو در جاهای شان قرار داده ای.
16
شب و روز را پدید آوردی و ماه
و خورشید را در آسمان قرار دادی.
17تمام حدود زمین را تو تعیین کرده ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده ای.
17
حدّ و حدود تمام جهان از توست
و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.
18ای خداوند این را بیاد آور که چسان دشمن تمسخر می کند و چگونه مردم جاهل نام تو را بی حرمت می نماید.
18
امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره میکنند
و مردم بیخدا، به نام تو توهین میکنند.
19جانِ فاختۀ خود را به جانور وحشی مسپار و این قوم رنجدیده ات را تا به ابد فراموش مکن.
19
قوم بیچارهات را فراموش نکن
و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.
20عهدی را که بسته ای بیاد آور، زیرا مردم ظالم در هر گوشۀ تاریک کمین کرده و زمین را از ظلم پُر ساخته اند.
20
پیمانی را که با ما بستهای به یاد آور،
زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.
21مگذار که مظلومان رسوا گردند. مسکینان و نیازمندان نام تو را ستایش کنند.
21
مظلومان را شرمنده مکن،
تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.
22ای خدا، برخیز و حقانیت خود را پابرجا کن و بیاد آور که چگونه احمق تمام روز تو را تمسخر می کند.فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.
22
خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن،
ببین که مردم بیخدا، تمام روز به تو توهین میکنند.
فریاد خشمگین دشمنان
و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!
23فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.
23
فریاد خشمگین دشمنان
و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!