1خداوندا، با تمامی دل تو را ستایش نموده و جمیع کارهای شگفت انگیز تو را بیان می کنم.
1
خداوندا، با تمامی دل تو را شکر میکنم
و کارهای عالی تو را به همه خواهم گفت.
2در تو خوشی و شادمانی نموده و نام تو را ای متعال می ستایم.
2
در تو خوشحال و شادمان خواهم بود
و نام تو را ای متعال، خواهم سرایید.
3وقتی دشمنانم عقب نشینی کنند، به زمین افتاده و از حضور تو هلاک می شوند.
3
وقتیکه دشمنانم عقبنشینی کنند،
در پیشگاه تو به زمین افتاده هلاک خواهند شد.
4زیرا مرا با انصاف داوری کردی و چون داور عادل بر تخت خود نشسته ای.
4
تو مرا با امانت و انصاف داوری کردهای
و عادلانه بر جایگاه داوری نشستهای.
5امت ها را سرزنش نمودی، شریران را هلاک ساخته و نام شان را برای ابد محو کردی.
5
ملل جهان را سرزنش نموده،
مردمان بدکار را از بین بردهای،
و نامشان را برای ابد محو کردهای.
6دشمنان نابود شدند و شهرهای شان خرابه های ابدی گردید که حتی یادی از آن ها باقی نماند.
6
دشمنان برای همیشه نابود شدند،
و شهرهایشان را به خرابه تبدیل کردی
که حتّی یادی از آنها باقی نماند.
7اما خداوند پادشاه ابدی است. او مسند داوری خود را برقرار کرده است.
7
امّا خداوند همیشه پادشاه است،
او تخت خود را برای داوری برقرار نموده است.
8او جهان را با عدالت حکمرانی نموده و امت ها را با انصاف داوری می نماید.
8
او جهان را با عدالت
و امّتها را با انصاف داوری مینماید.
9خداوند قلعۀ بلند برای مظلومان است و پناهگاه امن در هنگام سختی ها.
9
خداوند پناه مظلومان،
و جایگاه امن در هنگام سختیهاست. خداوندا،
10آنانی که نام تو را می شناسند، به تو توکل می کنند، زیرا تو ای خداوند، کسانی را که جویای تو هستند ترک نکرده ای.
10
آنانی که تو را میشناسند، بر تو توکّل میکنند،
زیرا تو ای خداوند، طالبان خود را ترک نکردهای.
11سرود ستایش خداوند را که بر تخت خود در سهیون نشسته است بسرائید. کارهای او را به همه امت ها اعلام کنید.
11
سرود ستایش خداوند را، که در صهیون سلطنت میکند، بسرایید.
کارهای او را به همهٔ ملتّها اعلام کنید.
12زیرا او که انتقام گیرندۀ خون است، ایشان را به یاد آورده و فریاد مسکینان را فراموش نمی کند.
12
او از قاتلان انتقام میگیرد،
و فریاد رنجدیدگان را فراموش نمیکند.
13ای خداوند، بر من رحم کن و به ظلمی که از دشمنان می بینم، توجه فرما. ای که رهانندۀ من از چنگال مرگ هستی.
13
ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه مرا عذاب میدهند؛
بر من رحم کن،
و مرا از مرگ رهایی ده.
14تا من تو را ستایش کنم و در حضور دختر سهیون در نجات تو خوشی نمایم.
14
تا من در حضور مردم اورشلیم بهخاطر نجات خود، تو را ستایش کنم و شادی نمایم.
15امت ها در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتادند و در دامی که برای دیگران نشانده بودند خود شان گرفتار شدند.
15
کافران در چاهی که برای دیگران کندهبودند، افتادند
و در دامی که برای دیگران گذاشته بودند، گرفتار شدند.
16خداوند با قضاوت عادلانۀ خود، خود را به جهان شناسانیده است. شخص شریر از کار دست خود در دام گرفتار می گردد.
16
خداوند با داوری عادلانهٔ خویش، خود را آشكار نموده است،
و بدکاران، در دام خودشان گرفتار شدهاند.
17اشخاص شریر و همه اقوامی که خدا را فراموش می کنند، در راه هلاکت روانند.
17
شریران و همهٔ اقوامی که خدا را فراموش کردهاند،
به هلاکت میرسند.
18زیرا مسکین همیشه فراموش نشده و امید بیچارگان تا به ابد ضایع نمی گردد.
18
نیازمندان فراموش نمیشوند،
و امید مسکینان از بین نمیرود.
19برخیز ای خداوند، قوم ها را داوری کن تا انسان فانی پیروز نگردد.ای خداوند، ترس خود را بر ایشان چیره گردان تا امت ها بدانند که انسانهای فانی هستند.
19
ای خداوند برخیز
و کافران را داوری کن،
تا انسان فانی پیروز نگردد.
خداوندا، آنها را بترسان و به آنان بفهمان که انسانهایی فانی هستند.
20ای خداوند، ترس خود را بر ایشان چیره گردان تا امت ها بدانند که انسانهای فانی هستند.
20
خداوندا، آنها را بترسان و به آنان بفهمان که انسانهایی فانی هستند.