1ای خداوند، خدای انتقام گیرنده، ای خدای انتقام گیرنده، در جلال و شکوه خود ظاهر شو!
1
ای خداوند، تو خدای انتقام گیرنده هستی،
خشم خود را آشکار ساز!
2ای داور جهان برخیز و مردمان مغرور را به سزای اعمال شان برسان.
2
ای داور جهان، برخیز
و متکبّران را به سزای كارهایشان برسان.
3تا به کی شریران، ای خداوند، تا به کی شریران شادمان باشند؟
3
خداوندا، تا به کی شریران موفّق
و کامران خواهند بود؟
4آن ها پُرگویی کرده، سخنان ستم آمیز می گویند و همۀ بدکاران لاف می زنند.
4
تا به کی جنایتکاران بر خود خواهند بالید
و بر کارهای خود افتخار خواهند نمود؟
5ای خداوند، آن ها قوم برگزیدۀ تو را کوبیده و میراث تو را خوار می شمارند.
5
خداوندا، آنها قوم تو را از بین می‌برند
و به آنانی که به تو تعلّق دارند، ظلم می‌کنند.
6بیوه زنان و یتیمان را می کشند و بیگانگانی را که در این سرزمین زندگی می کنند، بقتل می رسانند.
6
بیوه زنان و یتیمان
و غریبانی را که در این سرزمین زندگی می‌کنند، می‌کشند.
7آن ها می گویند: «خداوند نمی بیند؛ خدای یعقوب متوجه نمی شود.»
7
می‌گویند: «خداوند نمی‌بیند
و خدای اسرائیل متوجّه نمی‌شود.»
8ای احمقان قوم بفهمید! ای مردم نادان چه وقت هوشیار می شوید؟
8
ای قوم من، چقدر نادان هستید،
کی می‌خواهید بفهمید؟
9او که گوش را ساخته است، آیا خودش نمی شنود؟ او که چشم را آفرید، آیا خودش نمی بیند؟
9
آیا خدایی که گوش را به ما داد، نمی‌شنود!
و یا خدایی که چشم را آفرید، نمی‌بیند؟
10او که ملتها را تنبیه می کند و معرفت را به انسان می آموزد، آیا شما را سرزنش نخواهد کرد؟
10
او که ملّتها را سرزنش می‌کند، آیا آنان را مجازات نخواهد کرد؟
آیا او که همهٔ مردم را تعلیم می‌دهد، خودش متوجّه نمی‌شود؟
11خداوند فکرهای انسان را می داند که کاملاً پوچ و بیهوده است.
11
خداوند از افکار آدمیان آگاه است
و می‌داند که افكار ما بیهوده است.
12ای خداوند، خوشا به حال کسی که او را تأدیب می کنی و به او احکام خود را می آموزی.
12
خوشا به حال کسی‌که تو او را تأدیب می‌کنی
و شریعت خود را به او می‌آموزی.
13تا او را در روزهای مصیبت آسودگی بخشی، در آن هنگامیکه شریران به جزای اعمال شان می رسند.
13
در روز سختی به او آرامش می‌بخشی؛
روزی که گناهکاران را به مجازات می‌رسانی.
14خداوند قوم برگزیدۀ خود را رد نخواهد کرد و میراث خویش را ترک نخواهد نمود.
14
خداوند قوم خود را فراموش نمی‌‌کند
و قوم برگزیدهٔ خود را هرگز رد نخواهد کرد.
15بار دیگر داوری مطابق عدل و انصاف اجراء خواهد شد و همۀ عادلان از آن پشتیبانی خواهند نمود.
15
بار دیگر عدالت به دادگاهها باز خواهد گشت
و عادلان از آن پشتیبانی خواهند کرد.
16کیست که در مقابل اشخاص شریر از من دفاع کند و کیست که با من بر ضد بدکاران مقابله کند؟
16
در مقابل شریران، چه کسی از من دفاع خواهد کرد؟
در برابر مردم بدکار، چه کسی مرا یاری خواهد نمود؟
17اگر خداوند مددگار نمی بود، جان من بزودی رهسپار دیار خاموشی می شد.
17
اگر خداوند به من کمک نمی‌کرد،
تا به حال نابود شده بودم.
18وقتی گفتم پایم لغزش می خورد، آنگاه رحمت تو ای خداوند مرا استوار ساخت.
18
وقتی فریاد کردم که می‌افتم،
تو ای خداوند از روی محبّت پایدارت، دستم را گرفتی.
19در کثرت اندیشه های دل من، تسلی های تو جانم را آسایش بخشید.
19
هنگامیکه اضطراب و نگرانی به من روی می‌آورد،
تو ای خداوند مرا تسلّی می‌دهی و شادمان می‌سازی.
20آیا مسند داورانِ فاسد می تواند به تو وابستگی داشته باشد، که در نام قانون بی عدالتی را اختراع می کند؟
20
با داوران ظالم که قانون را ظالمانه اجرا می‌کنند،
سر و کاری نداری.
21بر جان شخص عادل دسیسه می سازند و بر خون بی گناه فتوی می دهند.
21
آنان برای مردم درستکار دسیسه می‌چینند
و اشخاص بی‌گناه را به مرگ محکوم می‌کنند.
22لیکن خداوند پناهگاه من و خدایم صخرۀ نجات من است.گناه ایشان را بر خودشان بر خواهد گردانید و آن ها را به سبب شرارت شان از بین خواهد برد. خداوند، خدای ما آن ها را بکلی نابود خواهد ساخت.
22
امّا خداوند پشتیبان من است
و از من دفاع می‌کند.
او آنان را به‌خاطر شرارتشان مجازات خواهد كرد
و به سبب گناهانشان آنان را نابود خواهد نمود.
بلی، خداوند، خدای ما آنها را بکلّی نابود خواهد ساخت.
23گناه ایشان را بر خودشان بر خواهد گردانید و آن ها را به سبب شرارت شان از بین خواهد برد. خداوند، خدای ما آن ها را بکلی نابود خواهد ساخت.
23
او آنان را به‌خاطر شرارتشان مجازات خواهد كرد
و به سبب گناهانشان آنان را نابود خواهد نمود.
بلی، خداوند، خدای ما آنها را بکلّی نابود خواهد ساخت.