¹ای خدای من، ای خدای من! چرا مرا ترک کرده ای؟ چرا از نجات من و از فریادم دور هستی؟

¹Deus meu, Deus meu, por que me desamparaste? por que estás afastado de me auxiliar, e das palavras do meu bramido?

²ای خدای من، در روز دعا می کنم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز می نالم و آرامش ندارم.

²Deus meu, eu clamo de dia, porém tu não me ouves; também de noite, mas não acho sossego.

³اما تو مقدس هستی، ای که بر تخت پادشاهی خود نشسته و بنی اسرائیل تو را ستایش می کنند.

³Contudo tu és santo, entronizado sobre os louvores de Israel.

⁴پدران ما بر تو توکل داشتند، بر تو توکل کردند و آن ها را نجات بخشیدی.

⁴Em ti confiaram nossos pais; confiaram, e tu os livraste.

⁵بحضور تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند و خجل نشدند.

⁵A ti clamaram, e foram salvos; em ti confiaram, e não foram confundidos.

⁶در نظر مردم مثل یک کِرم هستم نه انسان. ننگ آدمیان هستم و نزد قوم خود خوار و حقیر.

⁶Mas eu sou verme, e não homem; opróbrio dos homens e desprezado do povo.

⁷هر که مرا می بیند ریشخندم می کند. با لبهای خود به من طعنه زده، سر خود را می جنبانند و می گویند:

⁷Todos os que me vêem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:

⁸«بر خداوند توکل کند تا او را نجات دهد. او را رهایی دهد چونکه به وی رغبت دارد.»

⁸Confiou no Senhor; que ele o livre; que ele o salve, pois que nele tem prazer.

⁹اما تو بودی که مرا از رَحِم مادر بدنیا آوردی و در آغوش او به من اطمینان بخشیدی.

⁹Mas tu és o que me tiraste da madre; o que me preservaste, estando eu ainda aos seios de minha mãe.

¹⁰من از رَحِم متعلق به تو بوده و از شکم مادرم خدای من تو هستی.

¹⁰Nos teus braços fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.

¹¹پس از من جدا مشو، زیرا تنگی فرا رسیده است و کسی نیست که به من کمک کند.

¹¹Não te alongues de mim, pois a angústia está perto, e não há quem acuda.

¹²دشمنان همچون گاوهای قوی سرزمین باشان دور مرا گرفته و احاطه ام کرده اند.

¹²Muitos touros me cercam; fortes touros de Basã me rodeiam.

¹³دهان خود را بر من مثل شیرهای درنده و غُران باز کرده اند.

¹³Abrem contra mim sua boca, como um leão que despedaça e que ruge.

¹⁴نیروی من از بین رفته است و تمام استخوانهایم از هم جدا شده و دلم مانند موم در صندوق سینه ام آب گردیده است.

¹⁴Como água me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram; o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.

¹⁵گلویم مثل سفال خشک شده، زبانم به کام من چسپیده است و تو مرا بر روی خاک در حال مرگ گذاشته ای.

¹⁵A minha força secou-se como um caco e a língua se me pega ao paladar; tu me puseste no pó da morte.

¹⁶دشمنان مثل سگها دَور مرا گرفته و گروه شریر دستها و پاهای مرا سوراخ کرده اند.

¹⁶Pois cães me rodeiam; um ajuntamento de malfeitores me cerca; transpassaram-me as mãos e os pés.

¹⁷همۀ استخوانهای خود را می شمارم. دشمنان به من چشم دوخته و می نگرند.

¹⁷Posso contar todos os meus ossos. Eles me olham e ficam a mirar-me.

¹⁸رخت مرا بین خود تقسیم می کنند و برای لباس من قرعه می اندازند.

¹⁸Repartem entre si as minhas vestes, e sobre a minha túnica lançam sortes.

¹⁹اما تو ای خداوند از من دور مباش. ای مددگارم به یاری من شتاب کن.

¹⁹Mas tu, Senhor, não te alongues de mim; força minha, apressa-te em socorrer-me.

²⁰جانم را از شمشیر نجات ده و یگانۀ مرا از چنگ این سگها برهان.

²⁰Livra-me da espada, e a minha vida do poder do cão.

²¹مرا از دهان شیر نجات ده و از میان شاخهای گاوان وحشی برهان.

²¹Salva-me da boca do leão, sim, livra-me dos chifres do boi selvagem.

²²نام ترا به برادران خود اعلام کرده و در میان جماعت تو را ستایش می کنم.

²²Então anunciarei o teu nome aos meus irmãos; louvar-te-ei no meio da congregação.

²³ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گوئید. ای فرزندان یعقوب، او را تمجید نمائید و ای بنی اسرائیل، از وی بترسید و او را گرامی دارید.

²³Vós, que temeis ao Senhor, louvai-o; todos vós, filhos de Jacó, glorificai-o; temei-o todos vós, descendência de Israel.

²⁴زیرا رنج رنجدیدگان را نادیده نگرفت و روی خود را از آن ها نپوشید، بلکه چون بحضور او فریاد برآوردند، دعای شان را اجابت فرمود.

²⁴Porque não desprezou nem abominou a aflição do aflito, nem dele escondeu o seu rosto; antes, quando ele clamou, o ouviu.

²⁵در حضور جماعت بزرگی ترا خواهم ستود و در برابر آنهائی که ترا می پرستند، وعده های خود را ادا می کنم.

²⁵De ti vem o meu louvor na grande congregação; pagarei os meus votos perante os que o temem.

²⁶فقرا غذا خورده سیر خواهند شد، و جویندگان خداوند او را ستایش خواهند کرد، و شما تا به ابد زنده دل خواهید بود.

²⁶Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam. Que o vosso coração viva eternamente!

²⁷تمام اقوام جهان بحضور خداوند بازگشت نموده و از هر گوشۀ جهان خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

²⁷Todos os limites da terra se lembrarão e se converterão ao Senhor, e diante dele adorarão todas as famílias das nações.

²⁸زیرا سلطنت از آن خداوند است و او بر همه اقوام حکومت می کند.

²⁸Porque o domínio é do Senhor, e ele reina sobre as nações.

²⁹توانگران زمین سیر گشته و سجده خواهند کرد و انسانهای فانی در برابر او تواضع می نمایند، یعنی آنهای که قادر به زنده ساختن جان خود نیستند.

²⁹Todos os grandes da terra comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante ele, os que não podem reter a sua vida.

³⁰نسل آینده او را عبادت کرده و دربارۀ خداوند به نسلهای بعدی خبر خواهد داد.ایشان آمده و عدالت او را به قومی که متولد می شود بیان خواهند کرد که خداوند قوم برگزیدۀ خود را نجات داده است.

³⁰A posteridade o servirá; falar-se-á do Senhor � geração vindoura.

³¹ایشان آمده و عدالت او را به قومی که متولد می شود بیان خواهند کرد که خداوند قوم برگزیدۀ خود را نجات داده است.

³¹Chegarão e anunciarão a justiça dele; a um povo que há de nascer contarão o que ele fez.