¹ای قوم من به تعلیمات من گوش دهید و به سخنان دهانم گوش فرا دهید.

¹Escutai o meu ensino, povo meu; inclinai os vossos ouvidos �s palavras da minha boca.

²دهان خود را به مَثَل ها باز خواهم کرد و چیزهای را شرح خواهم داد که از بنای عالم مخفی بوده است،

²Abrirei a minha boca numa parábola; proporei enigmas da antigüidade,

³چیزهای که شنیده و دانسته ایم و پدران ما برای ما بیان کرده اند.

³coisas que temos ouvido e sabido, e que nossos pais nos têm contado.

⁴ما هم آن ها را از فرزندان ایشان پنهان نخواهیم کرد. ستایشات خداوند را و قدرت او و معجزات شگفت انگیزی را که او کرده است، برای نسل های آینده بیان می کنیم.

⁴Não os encobriremos aos seus filhos, cantaremos �s gerações vindouras os louvores do Senhor, assim como a sua força e as maravilhas que tem feito.

⁵خداوند شهادتی در یعقوب برپا داشت و احکامی در اسرائیل وضع کرد و پدران ما را امر فرمود که آن ها را به فرزندان خود تعلیم دهند،

⁵Porque ele estabeleceu um testemunho em Jacó, e instituiu uma lei em Israel, as quais coisas ordenou aos nossos pais que as ensinassem a seus filhos;

⁶تا نسل آینده آن ها را بدانند و فرزندانی که در آینده متولد می گردند نیز برخاسته و آن ها را به فرزندان خود بیان نمایند.

⁶para que as soubesse a geração vindoura, os filhos que houvesse de nascer, os quais se levantassem e as contassem a seus filhos,

⁷و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا را فراموش نکنند بلکه احکام او را اطاعت کنند.

⁷a fim de que pusessem em Deus a sua esperança, e não se esquecessem das obras de Deus, mas guardassem os seus mandamentos;

⁸تا مثل پدران خود نسل سرکش و فتنه انگیز نشوند که دل شان با خدا راست نبود و نه روح ایشان بسوی خدا وفادار.

⁸e que não fossem como seus pais, geração contumaz e rebelde, geração de coração instável, cujo espírito não foi fiel para com Deus.

⁹مردم افرایم با وجودیکه با تیر و کمان مسلح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

⁹Os filhos de Efraim, armados de arcos, retrocederam no dia da peleja.

¹⁰پیمان خدا را نگاه نداشتند و مطابق احکام او عمل نکردند.

¹⁰Não guardaram o pacto de Deus, e recusaram andar na sua lei;

¹¹کارهای خداوند را فراموش کردند و معجزاتی را که او به ایشان ظاهر کرده بود.

¹¹esqueceram-se das suas obras e das maravilhas que lhes fizera ver.

¹²در برابر چشمان پدران شان در سرزمین مصر و صوعَن، کارهای شگفت انگیزی بعمل آورد.

¹²Maravilhas fez ele � vista de seus pais na terra do Egito, no campo de Zoá.

¹³آب بحر را دو شق کرده، ایشان را عبور داد و آبها را مانند دیوار برپا داشت.

¹³Dividiu o mar, e os fez passar por ele; fez com que as águas parassem como um montão.

¹⁴در روز آن ها را در زیر سایۀ ابر و هنگام شب با نور آتش هدایت می نمود.

¹⁴Também os guiou de dia por uma nuvem, e a noite toda por um clarão de fogo.

¹⁵در بیابان صخره ها را بشگافت و آب فراوان، مثل آبی که از عمق ها به دست می آید، به آن ها فراهم نمود.

¹⁵Fendeu rochas no deserto, e deu-lhes de beber abundantemente como de grandes abismos.

¹⁶آب از صخره ها فوران کرد و مثل نهرها جاری شد.

¹⁶Da penha fez sair fontes, e fez correr águas como rios.

¹⁷با وجود همۀ اینها، بار دیگر نسبت به او گناه ورزیدند و در برابر خدای متعال در بیابان آشوب برپا کردند.

¹⁷Todavia ainda prosseguiram em pecar contra ele, rebelando-se contra o Altíssimo no deserto.

¹⁸در دلهای خود خداوند را امتحان کردند، زیرا از او برای ارضای نفس خود غذا خواستند.

¹⁸E tentaram a Deus nos seus corações, pedindo comida segundo o seu apetite.

¹⁹بر ضد خدا حرف می زدند و می گفتند: «آیا خدا می تواند در این بیابان سفره ای برای ما تهیه کند؟

¹⁹Também falaram contra Deus, dizendo: Poderá Deus porventura preparar uma mesa no deserto? Acaso fornecerá carne para o seu povo?

²⁰بلی، دیدیم که او صخره را زد و آبها روان شد و نهرها جاری گردید، پس آیا می تواند نان را نیز بدهد و گوشت برای قوم برگزیدۀ خود حاضر سازد؟»

²⁰Pelo que o Senhor, quando os ouviu, se indignou; e acendeu um fogo contra Jacó, e a sua ira subiu contra Israel;

²¹وقتی خداوند این را شنید، غضبناک شد و آتش در یعقوب شعله ور شد و خشم بر اسرائیل افروخته گردید،

²¹Pelo que o Senhor, quando os ouviu, se indignou; e acendeu um fogo contra Jacó, e a sua ira subiu contra Israel;

²²زیرا به خدا ایمان نداشته و به قدرت نجات بخش او اعتماد نکردند.

²²porque não creram em Deus nem confiaram na sua salvação.

²³پس ابر ها را از بالا امر فرمود و دریچه های آسمان را گشود.

²³Contudo ele ordenou �s nuvens lá em cima, e abriu as portas dos céus;

²⁴آنگاه «مَنّا» را بر ایشان بارانید تا بخورند و غلۀ آسمان را به ایشان بخشید.

²⁴fez chover sobre eles maná para comerem, e deu-lhes do trigo dos céus.

²⁵مردمان از غذای فرشتگان خوردند و آذوقۀ فراوان داشتند.

²⁵Cada um comeu o pão dos poderosos; ele lhes mandou comida em abundância.

²⁶باد شرقی را در آسمان وزانید و با قدرت خود باد جنوبی را آورد.

²⁶Fez soprar nos céus o vento do oriente, e pelo seu poder trouxe o vento sul.

²⁷گوشت را برای شان مثل غبار فرستاد یعنی پرندگان را مانند ریگ دریا.

²⁷Sobre eles fez também chover carne como poeira, e aves de asas como a areia do mar;

²⁸او آنرا در بین خیمه ها و اطراف اقامتگاه شان فرود آورد.

²⁸e as fez cair no meio do arraial deles, ao redor de suas habitações.

²⁹همگی خوردند و سیر شدند و آنچه که نفس شان آرزو داشت، به آن ها داده شد.

²⁹Então comeram e se fartaram bem, pois ele lhes trouxe o que cobiçavam.

³⁰ایشان از طمع خود دست بردار نبوده و غذای دهن را هنوز فرو نبرده بودند،

³⁰Não refrearam a sua cobiça. Ainda lhes estava a comida na boca,

³¹که غضب خدا بر ایشان شعله ور گردیده، تنومندان شان را کشت و جوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

³¹quando a ira de Deus se levantou contra eles, e matou os mais fortes deles, e prostrou os escolhidos de Israel.

³²با وجود این همه، آن ها دست از گناه نکشیدند و به معجزات او ایمان نیاوردند.

³²Com tudo isso ainda pecaram, e não creram nas suas maravilhas.

³³بنابران او کاری کرد که روزهای شان در بیهودگی گذشت و سال های شان در وحشت و ترس.

³³Pelo que consumiu os seus dias como um sopo, e os seus anos em repentino terror.

³⁴هنگامیکه عده ای از آنها را کشت، بقیه به خدا رو آورده، توبه نمودند و حضور او را طلبیدند.

³⁴Quando ele os fazia morrer, então o procuravam; arrependiam-se, e de madrugada buscavam a Deus.

³⁵آن ها به یاد آوردند که خدا صخرۀ ایشان و خدای متعال رهانندۀ ایشان است.

³⁵Lembravam-se de que Deus era a sua rocha, e o Deus Altíssimo o seu Redentor.

³⁶اما با دهان خود به او چاپلوسی کردند و با زبان خویش به او دروغ گفتند،

³⁶Todavia lisonjeavam-no com a boca, e com a língua lhe mentiam.

³⁷زیرا که دل ایشان با او راست نبود و به عهد وی وفادار نماندند.

³⁷Pois o coração deles não era constante para com ele, nem foram eles fiéis ao seu pacto.

³⁸اما او از روی رحمت خود گناه ایشان را بخشیده، آن ها را هلاک نساخت بلکه بارها از غضب خود برگشته و تمامیِ خشم خود را ظاهر نکرد.

³⁸Mas ele, sendo compassivo, perdoou a sua iniqüidade, e não os destruiu; antes muitas vezes desviou deles a sua cólera, e não acendeu todo o seu furor.

³⁹و بیاد آورد که آن ها بشر هستند و مثل بادی که می وزد و بر نمی گردد.

³⁹Porque se lembrou de que eram carne, um vento que passa e não volta.

⁴⁰آن ها به مراتب در بیابان در مقابل او سرکشی نمودند و در صحرا او را رنجانیدند.

⁴⁰Quantas vezes se rebelaram contra ele no deserto, e o ofenderam no ermo!

⁴¹بارها او را امتحان کردند و به قدوسِ اسرائیل بی حرمتی نمودند.

⁴¹Voltaram atrás, e tentaram a Deus; e provocaram o Santo de Israel.

⁴²قدرت او را به خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود،

⁴²Não se lembraram do seu poder, nem do dia em que os remiu do adversário,

⁴³که چگونه نشانه های خود را در مصر ظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعَن.

⁴³nem de como operou os seus sinais no Egito, e as suas maravilhas no campo de Zoã,

⁴⁴دریاها و نهرهای شان را به خون تبدیل کرد، طوریکه آب برای نوشیدن نداشتند.

⁴⁴convertendo em sangue os seus rios, para que não pudessem beber das suas correntes.

⁴⁵انواع حشرات نیشدار را فرستاد که آن ها را گزیدند و بقه ها که به آن ها آسیب رسانیدند.

⁴⁵Também lhes mandou enxames de moscas que os consumiram, e rãs que os destruíram.

⁴⁶کِشت و زراعت شان را بوسیلۀ کرمها تلف کرد. محصول زحمت شان را خوراک ملخ ها ساخت.

⁴⁶Entregou �s lagartas as novidades deles, e o fruto do seu trabalho aos gafanhotos.

⁴⁷تاکستان ایشان را با ژاله خراب کرد و درختان انجیر شان را با ژاله های بزرگ.

⁴⁷Destruiu as suas vinhas com saraiva, e os seus sicômoros com chuva de pedra.

⁴⁸رمه و گلۀ شان را به ژاله سپرد و مواشی شان را به شعله های برق.

⁴⁸Também entregou � saraiva o gado deles, e aos coriscos os seus rebanhos.

⁴⁹آتش خشم خود را بر ایشان فرستاد، یعنی غضب و خشم شدید و مصیبت را با فرشتگان هلاکت.

⁴⁹E atirou sobre eles o ardor da sua ira, o furor, a indignação, e a angústia, qual companhia de anjos destruidores.

⁵⁰غضب خود را جاری ساخت و جان ایشان را از موت نرهانید، بلکه به مرض کشندۀ وبا تسلیم نمود.

⁵⁰Deu livre curso � sua ira; não os poupou da morte, mas entregou a vida deles � pestilência.

⁵¹همۀ نخست زادگان مصریان را کشت و اولباری های قوّت ایشان را در خیمه های حام.

⁵¹Feriu todo primogênito no Egito, primícias da força deles nas tendas de Cão.

⁵²آنگاه قوم برگزیدۀ خود را مثل گوسفندان از مصر بیرون آورد و ایشان را در بیابان همچون گله ای رهنمایی نمود.

⁵²Mas fez sair o seu povo como ovelhas, e os guiou pelo deserto como a um rebanho.

⁵³ایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند، اما بحر دشمنان شان را در کام خود فرو برد.

⁵³Guiou-os com segurança, de sorte que eles não temeram; mas aos seus inimigos, o mar os submergiu.

⁵⁴بعد ایشان را به سرزمین مقدس خود آورد، به این کوهی که با قدرت دست راست خود حاصل کرده بود.

⁵⁴Sim, conduziu-os até a sua fronteira santa, até o monte que a sua destra adquirira.

⁵⁵امت ها را پیش روی ایشان بیرون راند و مُلک شان را با ریسمان تقسیم نموده و قبایل اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

⁵⁵Expulsou as nações de diante deles; e dividindo suas terras por herança, fez habitar em suas tendas as tribos de Israel.

⁵⁶لیکن آن ها بازهم خدای متعال را امتحان کردند، به او آشوب برپا کردند و شهادات او را نگاه نداشتند.

⁵⁶Contudo tentaram e provocaram o Deus Altíssimo, e não guardaram os seus testemunhos.

⁵⁷ایشان برگشته، مانند پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان نادرست، منحرف شدند.

⁵⁷Mas tornaram atrás, e portaram-se aleivosamente como seus pais; desviaram-se como um arco traiçoeiro.

⁵⁸با ساختن بتخانه ها در جاهای بلند خشم او را برافروختند و با پرستش بتهای خویش غیرت او را به هیجان آوردند.

⁵⁸Pois o provocaram � ira com os seus altos, e o incitaram a zelos com as suas imagens esculpidas.

⁵⁹چون خدا این را شنید، غضبناک گردید و از اسرائیل به شدت متنفر گردید.

⁵⁹Ao ouvir isso, Deus se indignou, e sobremodo abominou a Israel.

⁶⁰پس خیمۀ شیلو را ترک نمود، آن خیمه ای که جای سکونت را که در میان آدمیان برپا ساخته بود.

⁶⁰Pelo que desamparou o tabernáculo em Siló, a tenda da sua morada entre os homens,

⁶¹به دشمنان موقع داد تا صندوق پیمان را که نشانۀ قدرت او بود، به اسیری برند و جلال خود را به دست ایشان سپرد.

⁶¹dando a sua força ao cativeiro, e a sua glória � mão do inimigo.

⁶²قوم برگزیدۀ خود را به شمشیر تسلیم نمود و بر میراث خود غضبناک گردید.

⁶²Entregou o seu povo � espada, e encolerizou-se contra a sua herança.

⁶³جوانان آن ها را در آتش هلاک ساخت و دوشیزگان شان بی شوهر ماندند.

⁶³Aos seus mancebos o fogo devorou, e suas donzelas não tiveram cântico nupcial.

⁶⁴کاهنان شان با شمشیر بقتل رسیدند و بیوه های شان امکان عزاداری را نداشتند.

⁶⁴Os seus sacerdotes caíram � espada, e suas viúvas não fizeram pranto.

⁶⁵سرانجام خداوند مثل کسی که بیدار شده و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردیده است،

⁶⁵Então o Senhor despertou como dum sono, como um valente que o vinho excitasse.

⁶⁶دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و سرکوب ساخت.

⁶⁶E fez recuar a golpes os seus adversários; infligiu-lhes eterna ignomínia.

⁶⁷خانوادۀ یوسف را رد کرد و قبیلۀ افرایم را نپذیرفت،

⁶⁷Além disso, rejeitou a tenda de José, e não escolheu a tribo de Efraim;

⁶⁸بلکه قبیلۀ یهودا و کوه سهیون را که دوست می داشت، برگزید.

⁶⁸antes escolheu a tribo de Judá, o monte Sião, que ele amava.

⁶⁹او در آنجا عبادتگاه خود را مثل کوههای بلند و مثل زمین که استوار و همیشه پایدار است، بنا کرد.

⁶⁹Edificou o seu santuário como os lugares elevados, como a terra que fundou para sempre.

⁷⁰بندۀ خود، داود را برگزید و او را از آغل های گوسفندان گرفت.

⁷⁰Também escolheu a Davi, seu servo, e o tirou dos apriscos das ovelhas;

⁷¹او را از عقب میش های شیری آورد تا قوم برگزیدۀ او یعقوب و میراث او اسرائیل را چوپانی کند.پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.

⁷¹de após as ovelhas e suas crias o trouxe, para apascentar a Jacó, seu povo, e a Israel, sua herança.

⁷²پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.

⁷²E ele os apascentou, segundo a integridade do seu coração, e os guiou com a perícia de suas mãos.