¹آواز من بسوی خداست و فریاد می کنم. بسوی خدا فریاد می کنم و او مرا خواهد شنید.

¹Levanto a Deus a minha voz; a Deus levanto a minha voz, para que ele me ouça.

²در روز پریشانیِ خود خداوند را طلب کردم. در شب نیز دست من برای دعا بلند شده و خسته نگردید و جان من تسلی را ترجیح نداد.

²No dia da minha angústia busco ao Senhor; de noite a minha mão fica estendida e não se cansa; a minha alma recusa ser consolada.

³خدا را بیاد می آورم و می نالم. تفکر می کنم و روح من حیران می گردد.

³Lembro-me de Deus, e me lamento; queixo-me, e o meu espírito desfalece.

⁴چشمانم را بیدار نگه داشتی و از پریشانی حرفی زده نمی توانم.

⁴Conservas vigilantes os meus olhos; estou tão perturbado que não posso falar.

⁵به روزگار گذشته فکر می کنم و سالهای قدیم را بیاد می آورم.

⁵Considero os dias da antigüidade, os anos dos tempos passados.

⁶سرود شبانۀ خود را بیاد می آورم. در دل خود تفکر می کنم و روح من جوینده است.

⁶De noite lembro-me do meu cântico; consulto com o meu coração, e examino o meu espírito.

⁷آیا خداوند تا به ابد ترک می کند و دیگر هرگز راضی نخواهد شد؟

⁷Rejeitará o Senhor para sempre e não tornará a ser favorável?

⁸آیا رحمت او برای همیشه زایل شده و عهد او تا به ابد باطل گردیده است؟

⁸Cessou para sempre a sua benignidade? Acabou-se a sua promessa para todas as gerações

⁹آیا خدا شفقت خود را از یاد برده و رحمت های خود را در غضب بازداشته است؟

⁹Esqueceu-se Deus de ser compassivo? Ou na sua ira encerrou ele as suas ternas misericórdias?

¹⁰پس گفتم این درد من است که دست راست خدای متعال با من مثل قدیم نیست.

¹⁰E eu digo: Isto é minha enfermidade; acaso se mudou a destra do Altíssimo?

¹¹در کارهای خداوند تفکر می کنم. بلی، اعمال شگفت انگیز تو را که از قدیم است به یاد می آورم.

¹¹Recordarei os feitos do Senhor; sim, me lembrarei das tuas maravilhas da antigüidade.

¹²دربارۀ جمیع کارهای تو می اندیشم و در صنعت های تو تفکر می کنم.

¹²Meditarei também em todas as tuas obras, e ponderarei os teus feitos poderosos

¹³ای خدا، طریق تو در قدوسیت است. کیست خدای بزرگ مثل تو، ای خدا؟

¹³O teu caminho, ó Deus, é em santidade; que deus é grande como o nosso Deus?

¹⁴تو خدائی هستی که کارهای عجیب می کنی. تو قدرت خود را به همۀ اقوام جهان معروف گردانیده ای.

¹⁴Tu és o Deus que fazes maravilhas; tu tens feito notória a tua força entre os povos.

¹⁵قوم برگزیدۀ خود را به بازوی خود رهانیده ای، یعنی اولادۀ یعقوب و یوسف را.

¹⁵Com o teu braço remiste o teu povo, os filhos de Jacó e de José.

¹⁶آبها تو را دید، ای خدا، آبها تو را دیده به لرزه آمد و عمق آبها نیز سخت آشفته و لرزان گردید.

¹⁶As águas te viram, ó Deus, as águas te viram, e tremeram; os abismos também se abalaram.

¹⁷از ابر ها باران بارید، در آسمان رعد پدید آمد و تیرهای برق تو از هر طرف به جهیدن شروع کردند.

¹⁷As nuvens desfizeram-se em água; os céus retumbaram; as tuas flechas também correram de uma para outra parte.

¹⁸صدای رعد تو در گِردباد بود و نورِ برق، جهان را روشن ساخت و زمین آشفته و لرزان گردید.

¹⁸A voz do teu trovão estava no redemoinho; os relâmpagos alumiaram o mundo; a terra se abalou e tremeu.

¹⁹طریق تو در موجهای بحر است و راههای تو در آب های فراوان، اما آثار تو را نمی توان دانست.قوم برگزیدۀ خود را مانند یک چوپان رهبری و به دست موسی و هارون هدایت نمودی.

¹⁹Pelo mar foi teu caminho, e tuas veredas pelas grandes águas; e as tuas pegadas não foram conhecidas.

²⁰قوم برگزیدۀ خود را مانند یک چوپان رهبری و به دست موسی و هارون هدایت نمودی.

²⁰Guiaste o teu povo, como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Arão.