¹نویسندۀ این کتاب، پسر داود است که در اورشلیم سلطنت می کرد و لقب «حکیم» به او نسبت داده شده بود.

¹PALABRAS del Predicador, hijo de David, rey en Jerusalem.

²حکیم می گوید: «بیهودگی است! بیهودگی است! همه چیز بیهوده است!»

²Vanidad de vanidades, dijo el Predicador; vanidad de vanidades, todo vanidad.

³از اینهمه رنج و زحمتی که انسان در روی زمین می کشد چه فایده می بیند؟

³¿Qué provecho tiene el hombre de todo su trabajo con que se afana debajo del sol?

⁴یک نسل می آید و نسل دیگری می رود، اما دنیا همیشه بحال خود باقی می ماند.

⁴Generación va, y generación viene: mas la tierra siempre permanece.

⁵آفتاب طلوع و غروب می کند و باز بجائی می شتابد تا دوباره از آنجا طلوع کند.

⁵Y sale el sol, y pónese el sol, y con deseo vuelve á su lugar donde torna á nacer.

⁶باد به سمت جنوب و شمال می وزد و به هر طرف دوران می کند و باز به مدار خود بر می گردد.

⁶El viento tira hacia el mediodía, y rodea al norte; va girando de continuo, y á sus giros torna el viento de nuevo.

⁷همه دریاها در بحر می ریزند، اما بحر باز هم پُر نمی شود. آب به سرچشمه ای که دریا از آن جاری می شود باز می گردد و دوران دوباره آغاز می یابد.

⁷Los ríos todos van á la mar, y la mar no se hinche; al lugar de donde los ríos vinieron, allí tornan para correr de nuevo.

⁸همه چیز آنقدر خسته کن است که زبان از بیان آن عاجز است. هر قدر ببینیم و هر قدر بشنویم باز هم قانع نمی شویم.

⁸Todas las cosas andan en trabajo mas que el hombre pueda decir: ni los ojos viendo se hartan de ver, ni los oídos se hinchen de oir.

⁹در حقیقت تاریخ تکرار می شود، یعنی آنچه را که می بینیم بارها در گذشته اتفاق افتاده است. در جهان واقعاً چیز نو و تازه ای دیده نمی شود.

⁹¿Qué es lo que fué? Lo mismo que será. ¿Qué es lo que ha sido hecho? Lo mismo que se hará: y nada hay nuevo debajo del sol.

¹⁰آیا کدام چیز تازه ای را نشان داده می توانید؟ هر چیزی قبلاً و پیش از آنکه ما بدنیا بیائیم وجود داشته است.

¹⁰¿Hay algo de que se pueda decir: He aquí esto es nuevo? Ya fué en los siglos que nos han precedido.

¹¹از احوال گذشتگان و پیشینیان کسی خبر ندارد و همچنین دربارۀ نسل آینده، کسانی که بعد از آن ها بدنیا می آیند چیزی نخواهند دانست.

¹¹No hay memoria de lo que precedió, ni tampoco de lo que sucederá habrá memoria en los que serán después.

¹²من، حکیم، پادشاه اسرائیل در اورشلیم بوده ام.

¹²Yo el Predicador fuí rey sobre Israel en Jerusalem.

¹³من خواستم تا دربارۀ هر چیز این دنیا تحقیق نموده معلوماتی حاصل کنم. خدا بار زحمت را بدوش انسان نهاده است.

¹³Y dí mi corazón á inquirir y buscar con sabiduría sobre todo lo que se hace debajo del cielo: este penoso trabajo dió Dios á los hijos de los hombres, en que se ocupen.

¹⁴همه کارهای این دنیا را تجربه کرده ام و به این نتیجه رسیدم که همه پوچ و بیهوده و باد را دنبال کردن است.

¹⁴Yo miré todas las obras que se hacen debajo del sol; y he aquí, todo ello es vanidad y aflicción de espíritu.

¹⁵چیز کج را نمی توان راست کرد و چیزی را که وجود ندارد، نمی توان شمرد.

¹⁵Lo torcido no se puede enderezar; y lo falto no puede contarse.

¹⁶بخود گفتم: «من حکمت و معرفت زیادی اندوختم و بیشتر از همه کسانی که قبل از من در اورشلیم حکومت می کردند، علم و دانش کسب کردم.»

¹⁶Hablé yo con mi corazón, diciendo: He aquí hállome yo engrandecido, y he crecido en sabiduría sobre todos los que fueron antes de mí en Jerusalem; y mi corazón ha percibido muchedumbre de sabiduría y ciencia.

¹⁷تصمیم گرفتم که فرق بین حکمت و جهالت را بدانم، اما پی بردم که این کار هم مثل دویدن بدنبال باد، بیهوده است،زیرا کثرتِ حکمت غم افزا است و هر که به دانش خود بیفزاید، اندوه خود را زیاد می کند.

¹⁷Y dí mi corazón á conocer la sabiduría, y también á entender las locuras y los desvaríos: conocí que aun esto era aflicción de espíritu.

¹⁸زیرا کثرتِ حکمت غم افزا است و هر که به دانش خود بیفزاید، اندوه خود را زیاد می کند.

¹⁸Porque en la mucha sabiduría hay mucha molestia; y quien añade ciencia, añade dolor.