¹خداوند که صخرۀ من است، متبارک باد. او دستهای مرا به جنگ و انگشتانم را به پیکار تعلیم داد!

¹Salmo de David. BENDITO sea Jehová, mi roca, Que enseña mis manos á la batalla, Y mis dedos á la guerra:

²رحمت من اوست و پناهگاه من و قلعۀ بلند من و رهانندۀ من و سپر من و آنکه بر او توکل دارم. او قوم مرا در زیر اطاعت من می دارد.

²Misericordia mía y mi castillo, Altura mía y mi libertador, Escudo mío, en quien he confiado; El que allana mi pueblo delante de mí.

³ای خداوند، آدمی چیست که او را بشناسی؟ و پسر انسان که او را به حساب بیاوری؟

³Oh Jehová, ¿qué es el hombre, para que de él conozcas? ¿O el hijo del hombre, para que lo estimes?

⁴انسان مثل نَفَسی است و روزهایش مثل سایه ای است که می گذرد.

⁴El hombre es semejante á la vanidad: Sus días son como la sombra que pasa.

⁵ای خداوند، آسمان های خود را خم ساخته، فرود بیا. کوهها را لمس کن تا دود شوند.

⁵Oh Jehová, inclina tus cielos y desciende: Toca los montes, y humeen.

⁶رعد و تیرهای آتشین برق را بفرست و دشمنان را پراگنده و تار و مار گردان.

⁶Despide relámpagos, y disípalos, Envía tus saetas, y contúrbalos.

⁷دست تو از آسمان مرا رهانیده و از آب های بسیار خلاصی دهد، یعنی از دست بیگانگان.

⁷Envía tu mano desde lo alto; Redímeme, y sácame de las muchas aguas, De la mano de los hijos de extraños;

⁸که دهان ایشان سخنان بیهوده می گوید و دست راست ایشان، دست راست دروغ است.

⁸Cuya boca habla vanidad, Y su diestra es diestra de mentira.

⁹ای خدا، تو را با سرود نو ستایش می کنم و با نوای رباب برای تو می سرایم.

⁹Oh Dios, á ti cantaré canción nueva: Con salterio, con decacordio cantaré á ti.

¹⁰تو پادشاهان را نجات می بخشی و بنده ات، داود را از شمشیر کشنده می رهانی.

¹⁰Tú, el que da salud á los reyes, El que redime á David su siervo de maligna espada.

¹¹مرا از دست بیگانگان برهان و خلاصی ده، که دهان ایشان سخنان بیهوده می گوید و دست راست ایشان، دست راست دروغ است.

¹¹Redímeme, y sálvame de mano de los hijos extraños, Cuya boca habla vanidad, Y su diestra es diestra de mentira.

¹²تا پسران ما در جوانی خود نمو کرده، مثل نهالان باشند و دختران ما چون ستون های تراشیده شدۀ قصر پادشاهان.

¹²Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud; Nuestras hijas como las esquinas labradas á manera de las de un palacio;

¹³انبارهای ما پُر از هرگونه محصولات شده و گله های ما هزارها و کرورها در صحراهای ما بزایند.

¹³Nuestros graneros llenos, provistos de toda suerte de grano; Nuestros ganados, que paran á millares y diez millares en nuestras plazas:

¹⁴گاوهای ما باربردار شوند و رخنۀ در دیوار شهر ما نباشد و کسی به اسارت برده نشود و آه و ناله ای در کوچه های ما نباشد.خوشا به حال قومی که نصیب ایشان این است و خوشا به حال آن قوم که خداوند، خدای ایشان است.

¹⁴Que nuestros bueyes estén fuertes para el trabajo; Que no tengamos asalto, ni que hacer salida, Ni grito de alarma en nuestras plazas.

¹⁵خوشا به حال قومی که نصیب ایشان این است و خوشا به حال آن قوم که خداوند، خدای ایشان است.

¹⁵Bienaventurado el pueblo que tiene esto: Bienaventurado el pueblo cuyo Dios es Jehová.