¹خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کرده ای و خشم تو بر ما که گوسفندان چراگاه تو هستیم، افروخته شده است؟

¹Masquil de Asaph. ¿POR qué, oh Dios, nos has desechado para siempre? ¿Por qué ha humeado tu furor contra las ovejas de tu dehesa?

²قومی را بیاد آور که از ایام قدیم برای خود خریده ای و آن ها را فدیه کرده ای تا قوم برگزیدۀ تو شوند. این کوه سهیون را بیاد آور که در آن ساکن بوده ای.

²Acuérdate de tu congregación, que adquiriste de antiguo, Cuando redimiste la vara de tu heredad; Este monte de Sión, donde has habitado.

³بسوی خرابه های دائمی آن قدم بردار، زیرا دشمن هر چه را که در عبادتگاهِ تو بود، خراب کرده است.

³Levanta tus pies á los asolamientos eternos: A todo enemigo que ha hecho mal en el santuario.

⁴دشمنانت در عبادتگاهِ مقدس تو فریاد می زنند و بیرق های خود را به نشانۀ پیروزی در آنجا برپا می نمایند.

⁴Tus enemigos han bramado en medio de tus sinagogas: Han puesto sus divisas por señas.

⁵مثل کسانی به نظر می رسند که تبرها را برای قطع کردن درختان جنگل بلند می کنند.

⁵Cualquiera se hacía famoso según que había levantado El hacha sobre los gruesos maderos.

⁶آن ها تمام نقش و نگار تراشیدۀ عبادتگاه را با تبرها و چکش ها خراب می کنند.

⁶Y ahora con hachas y martillos Han quebrado todas sus entalladuras.

⁷عبادتگاهِ مقدس تو را آتش زده اند و مسکن نام تو را با خاک یکسان نموده و بی حرمت کرده اند.

⁷Han puesto á fuego tus santuarios, Han profanado el tabernáculo de tu nombre echándolo á tierra.

⁸در دل خود می گویند: «ما آن ها را بکلی نابود می کنیم.» پس تمام جاهای مقدس خدا را در سرزمین سوزانیده اند.

⁸Dijeron en su corazón: Destruyámoslos de una vez; Han quemado todas las sinagogas de Dios en el tierra.

⁹علامات تو را دیگر نمی بینیم و از انبیاء هم یک نفر باقی نمانده است. در بین ما هیچکس نیست که بداند این وضع تا چه وقت دوام می کند.

⁹No vemos ya nuestras señales: No hay más profeta; Ni con nosotros hay quien sepa hasta cuándo.

¹⁰ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ و آیا او تا به ابد نام تو را بی حرمت خواهد نمود؟

¹⁰¿Hasta cuándo, oh Dios, el angustiador nos afrentará? ¿Ha de blasfemar el enemigo perpetuamente tu nombre?

¹¹چرا دست راست خود را از ما دریغ داشته ای؟ پس قدرت خود را ظاهر ساخته و ایشان را نابود کن.

¹¹¿Por qué retraes tu mano, y tu diestra? ¿Por qué la escondes dentro de tu seno?

¹²خدا از قدیم پادشاه من است. او با معجزات بر روی زمین نجات را نمایان ساخته است.

¹²Empero Dios es mi rey ya de antiguo; El que obra saludes en medio de la tierra.

¹³تو به قوّت خود آب بحر را از هم جدا کردی و سر نهنگ ها را در آبها شکستی.

¹³Tú hendiste la mar con tu fortaleza: Quebrantaste cabezas de ballenas en las aguas.

¹⁴همچنین سر لِویاتان، یعنی جانور بحری، را کوبیده و او را خوراک جانوران بیابان ساختی.

¹⁴Tú magullaste las cabezas del leviathán; Dístelo por comida al pueblo de los desiertos.

¹⁵تو چشمه ها و جویها را به جریان آوردی و نهرهای دائمی را خشک گردانیدی.

¹⁵Tú abriste fuente y río; Tú secaste ríos impetuosos.

¹⁶روز به تو تعلق دارد و شب نیز. آفتاب و مهتاب را تو در جاهای شان قرار داده ای.

¹⁶Tuyo es el día, tuya también es la noche: Tú aparejaste la luna y el sol.

¹⁷تمام حدود زمین را تو تعیین کرده ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده ای.

¹⁷Tú estableciste todos los términos de la tierra: El verano y el invierno tú los formaste.

¹⁸ای خداوند این را بیاد آور که چسان دشمن تمسخر می کند و چگونه مردم جاهل نام تو را بی حرمت می نماید.

¹⁸Acuerdáte de esto: que el enemigo ha dicho afrentas á Jehová, Y que el pueblo insensato ha blasfemado tu nombre.

¹⁹جانِ فاختۀ خود را به جانور وحشی مسپار و این قوم رنجدیده ات را تا به ابد فراموش مکن.

¹⁹No entregues á las bestias el alma de tu tórtola: Y no olvides para siempre la congregación de tus afligidos.

²⁰عهدی را که بسته ای بیاد آور، زیرا مردم ظالم در هر گوشۀ تاریک کمین کرده و زمین را از ظلم پُر ساخته اند.

²⁰Mira al pacto: Porque las tenebrosidades de la tierra llenas están de habitaciones de violencia.

²¹مگذار که مظلومان رسوا گردند. مسکینان و نیازمندان نام تو را ستایش کنند.

²¹No vuelva avergonzado el abatido: El afligido y el menesteroso alabarán tu nombre.

²²ای خدا، برخیز و حقانیت خود را پابرجا کن و بیاد آور که چگونه احمق تمام روز تو را تمسخر می کند.فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.

²²Levántate, oh Dios, aboga tu causa: Acuérdate de cómo el insensato te injuria cada día.

²³فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.

²³No olvides las voces de tus enemigos: El alboroto de los que se levantan contra ti sube continuamente.