¹بیائید خداوند را ستایش کنیم و برای صخرۀ نجات خود آواز شادمانی سر دهیم.

¹VENID, celebremos alegremente á Jehová: Cantemos con júbilo á la roca de nuestra salud.

²به حضور او با حمد بیائیم و با سرودهای شادمانی او را ستایش کنیم.

²Lleguemos ante su acatamiento con alabanza; Aclamémosle con cánticos.

³زیرا خداوند، خدای بزرگ است و پادشاه عظیم بر تمامی خدایان.

³Porque Jehová es Dios grande; Y Rey grande sobre todos los dioses.

⁴نشیب های زمین در دست وی است و فراز کوههای بلند از او.

⁴Porque en su mano están las profundidades de la tierra, Y las alturas de los montes son suyas.

⁵بحرها به او تعلق دارد، او آن ها را بوجود آورد و دستهای وی زمین خشک را شکل داد.

⁵Suya también la mar, pues él la hizo; Y sus manos formaron la seca.

⁶بیائید عبادت و سجده نمائیم و بحضور آفرینندۀ خود، خداوند زانو زنیم.

⁶Venid, adoremos y postrémonos; Arrodillémonos delante de Jehová nuestro hacedor.

⁷زیرا که او خدای ما است و ما قوم برگزیده و گلۀ دست او می باشیم! ای کاش امروز آواز او را می شنیدید!

⁷Porque él es nuestro Dios; Nosotros el pueblo de su dehesa, y ovejas de su mano. Si hoy oyereis su voz,

⁸«دل خود را سخت مسازید، مانند روزهای امتحان در بیابان مریبه و مسا.

⁸No endurezcáis vuestro corazón como en Meriba, Como el día de Masa en el desierto;

⁹در آنجا پدران شما مرا امتحان کردند و باوجودی که اعمال مرا دیده بودند، باز هم مرا آزمودند.

⁹Donde me tentaron vuestros padres, Probáronme, y vieron mi obra.

¹⁰مدت چهل سال از آن قوم بیزار بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طریق های مرا نشناختند.»پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامیِ من داخل نخواهند شد.»

¹⁰Cuarenta años estuve disgustado con la nación, Y dije: Pueblo es que divaga de corazón, Y no han conocido mis caminos.

¹¹پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامیِ من داخل نخواهند شد.»

¹¹Por tanto juré en mi furor Que no entrarían en mi reposo.