1Doth not wisdom cry? and understanding give forth her voice?
1[] Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;
2On the top of high places by the way, at the cross-paths she taketh her stand.
2Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.
3Beside the gates, at the entry of the city, at the coming in at the doors, she crieth aloud.
3Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων·
4Unto you, men, I call, and my voice is to the sons of man:
4προς εσας, ανθρωποι, κραζω· και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.
5O ye simple, understand prudence; and ye foolish, understand sense.
5Απλοι, νοησατε φρονησιν· και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.
6Hear, for I will speak excellent things, and the opening of my lips shall be right things.
6Ακουσατε· διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.
7For my palate shall meditate truth, and wickedness is an abomination to my lips.
7Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου· τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.
8All the words of my mouth are in righteousness; there is nothing tortuous or perverse in them.
8Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης· δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον·
9They are all plain to him that understandeth, and right to them that find knowledge.
9Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.
10Receive my instruction, and not silver; and knowledge rather than choice gold:
10Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον· και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.
11for wisdom is better than rubies, and all the things that may be desired are not equal to it.
11Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων· και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.
12I wisdom dwell [with] prudence, and find the knowledge [which cometh] of reflection.
12[] Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.
13The fear of Jehovah is to hate evil; pride, and arrogancy, and the evil way, and the froward mouth do I hate.
13Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον· αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.
14Counsel is mine, and sound wisdom: I am intelligence; I have strength.
14Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια· εγω ειμαι η συνεσις· εμου η δυναμις.
15By me kings reign, and rulers make just decrees;
15Δι' εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.
16by me princes rule, and nobles, all the judges of the earth.
16Δι' εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης·
17I love those that love me; and they that seek me early shall find me.
17Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω· και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.
18Riches and honour are with me; durable wealth and righteousness.
18Πλουτος και δοξα ειναι μετ' εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.
19My fruit is better than fine gold, yea, than pure gold; and my revenue than choice silver.
19Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου· και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.
20I walk in the path of righteousness, in the midst of the paths of judgment:
20Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,
21that I may cause those that love me to inherit substance; and I will fill their treasuries.
21δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.
22Jehovah possessed me in the beginning of his way, before his works of old.
22[] Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ' αιωνος.
23I was set up from eternity, from the beginning, before the earth was.
23Προ του αιωνος με εχρισεν, απ' αρχης, πριν υπαρξη η γη.
24When there were no depths, I was brought forth, when there were no fountains abounding with water.
24Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα·
25Before the mountains were settled, before the hills was I brought forth;
25Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην·
26while as yet he had not made the earth, nor the fields, nor the beginning of the dust of the world.
26ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.
27When he prepared the heavens I was there; when he ordained the circle upon the face of the deep;
27Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει· οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου·
28when he established the skies above, when the fountains of the deep became strong;
28οτε εστερεονε τον αιθερα επανω· οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου·
29when he imposed on the sea his decree that the waters should not pass his commandment, when he appointed the foundations of the earth:
29οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου· οτε διεταττε τα θεμελια της γης·
30then I was by him [his] nursling, and I was daily his delight, rejoicing always before him;
30τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα· και εγω ημην καθ' ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,
31rejoicing in the habitable part of his earth, and my delights [were] with the sons of men.
31ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου· και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.
32And now, sons, hearken unto me, and blessed are they that keep my ways:
32[] Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα· διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.
33hear instruction and be wise, and refuse it not.
33Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.
34Blessed is the man that heareth me, watching daily at my gates, waiting at the posts of my doors.
34Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ' ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου·
35For whoso findeth me findeth life, and obtaineth favour of Jehovah;
35διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.
36but he that sinneth against me doeth violence to his own soul: all they that hate me love death.
36Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει· παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.