¹And Job continued his parable and said,

¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

²Oh that I were as in months past, as in the days when +God preserved me;

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

³When his lamp shone over my head, [and] by his light I walked through darkness;

³Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

⁴As I was in the days of my youth, when the secret counsel of +God was over my tent,

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁵When the Almighty was yet with me, my young men round about me;

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁶When my steps were bathed in milk, and the rock poured out beside me rivers of oil! ...

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁷When I went out to the gate by the city, when I prepared my seat on the broadway,

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁸The young men saw me, and hid themselves; and the aged arose [and] stood up;

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁹Princes refrained from talking, and laid the hand on their mouth;

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

¹⁰The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to their palate.

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹¹When the ear heard [me], then it blessed me, and when the eye saw [me], it gave witness to me;

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹²For I delivered the afflicted that cried, and the fatherless who had no helper.

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹³The blessing of him that was perishing came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹⁴I put on righteousness, and it clothed me; my justice was as a mantle and a turban.

¹⁴Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁵I was eyes to the blind, and feet was I to the lame;

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

¹⁶I was a father to the needy, and the cause which I knew not I searched out;

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁷And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the spoil out of his teeth.

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁸And I said, I shall die in my nest, and multiply my days as the sand;

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁹My root shall be spread out to the waters, and the dew will lie all night on my branch;

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

²⁰My glory shall be fresh in me, and my bow be renewed in my hand.

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²¹Unto me they listened, and waited, and kept silence for my counsel:

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

²²After my words they spoke not again, and my speech dropped upon them;

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²³And they waited for me as for the rain, and they opened their mouth wide as for the latter rain.

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²⁴[If] I laughed on them, they believed [it] not; and they troubled not the serenity of my countenance.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁵I chose their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth mourners.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.