¹{An instruction: of Asaph.} Why, O God, hast thou cast off for ever? [why] doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?

¹Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

²Remember thine assembly, which thou hast purchased of old, which thou hast redeemed [to be] the portion of thine inheritance, this mount Zion, wherein thou hast dwelt.

²Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan.

³Lift up thy steps unto the perpetual desolations: everything in the sanctuary hath the enemy destroyed.

³Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario.

⁴Thine adversaries roar in the midst of thy place of assembly; they set up their signs [for] signs.

⁴Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda.

⁵[A man] was known as he could lift up axes in the thicket of trees;

⁵Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan.

⁶And now they break down its carved work altogether, with hatchets and hammers.

⁶At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok.

⁷They have set on fire thy sanctuary, they have profaned the habitation of thy name to the ground.

⁷Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa.

⁸They said in their heart, Let us destroy them together: they have burned up all ùGod's places of assembly in the land.

⁸Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain.

⁹We see not our signs; there is no more any prophet, neither is there among us any that knoweth how long.

⁹Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan.

¹⁰How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy contemn thy name for ever?

¹⁰Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man?

¹¹Why withdrawest thou thy hand, and thy right hand? [pluck it] out of thy bosom: consume [them].

¹¹Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin sila.

¹²But God is my king of old, accomplishing deliverances in the midst of the earth.

¹²Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa.

¹³*Thou* didst divide the sea by thy strength; thou didst break the heads of the monsters on the waters:

¹³Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig.

¹⁴*Thou* didst break in pieces the heads of leviathan, thou gavest him to be meat to those that people the desert.

¹⁴Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang.

¹⁵*Thou* didst cleave fountain and torrent, *thou* driedst up ever-flowing rivers.

¹⁵Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog.

¹⁶The day is thine, the night also is thine; *thou* hast prepared the moon and the sun:

¹⁶Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw.

¹⁷*Thou* hast set all the borders of the earth; summer and winter -- *thou* didst form them.

¹⁷Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw.

¹⁸Remember this, that an enemy hath reproached Jehovah, and a foolish people have contemned thy name.

¹⁸Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan.

¹⁹Give not up the soul of thy turtle-dove unto the wild beast; forget not the troop of thine afflicted for ever.

¹⁹Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man.

²⁰Have respect unto the covenant; for the dark places of the earth are full of the dwellings of violence.

²⁰Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan.

²¹Oh let not the oppressed one return ashamed; let the afflicted and needy praise thy name.

²¹Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan.

²²Rise up, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee all the day;

²²Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw.

²³Forget not the voice of thine adversaries: the tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.

²³Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala.