¹And Eliphaz the Temanite answered and said,

¹Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

²Can a man be profitable to ùGod? surely it is unto himself that the wise man is profitable.

²‹‹İnsan Tanrıya yararlı olabilir mi?Bilge kişinin bile Ona yararı dokunabilir mi?

³Is it any pleasure to the Almighty if thou art righteous? And is it gain [to him] that thou makest thy ways perfect?

³Doğruluğun Her Şeye Gücü Yetene ne zevk verebilir,Kusursuz yaşamın Ona ne kazanç sağlayabilir?

⁴Will he reason with thee for fear of thee? Will he enter with thee into judgment?

⁴Seni azarlaması, dava etmesiOndan korktuğun için mi?

⁵Is not thy wickedness great? and thine iniquities without end?

⁵Kötülüğün büyük,Günahların sonsuz değil mi?

⁶For thou hast taken a pledge of thy brother for nought, and stripped off the clothing of the naked.

⁶Çünkü kardeşlerinden nedensiz rehin alıyor,Onları soyuyordun.

⁷Thou hast not given water to the fainting to drink, and thou hast withholden bread from the hungry.

⁷Yorguna su içirmedin,Açtan ekmeği esirgedin;

⁸But the powerful man, he had the land; and the man of high rank dwelt in it.

⁸Ülkeye bileğinle sahip oldun,Saygın biri olarak orada yaşadın.

⁹Widows hast thou sent empty away, and the arms of the fatherless have been broken.

⁹Dul kadınları eli boş çevirdin,Öksüzlerin kolunu kanadını kırdın.

¹⁰Therefore snares are round about thee, and sudden fear troubleth thee;

¹⁰Bu yüzden her yanın tuzaklarla çevrili,Ansızın gelen korkuyla yılıyorsun,

¹¹Or darkness, that thou canst not see, and floods of waters cover thee.

¹¹Her şey kararıyor, göremez oluyorsun,Seller altına alıyor seni.

¹²Is not +God in the height of the heavens? And behold the summit of the stars: how exalted are they!

¹²‹‹Tanrı göklerin yükseklerinde değil mi?Yıldızlara bak, ne kadar yüksekteler!

¹³And thou sayest, What doth ùGod know? will he judge through the dark cloud?

¹³Sen ise, ‹Tanrı ne bilir?› diyorsun,‹Zifiri karanlığın içinden yargılayabilir mi?

¹⁴Thick clouds are a covering to him, that he seeth not; and he walketh on the vault of the heavens.

¹⁴Koyu bulutlar Ona engeldir, göremez,Gökkubbenin üzerinde dolaşır.›

¹⁵Dost thou mark the ancient path which wicked men have trodden?

¹⁵Kötülerin yürüdüğüEski yolu mu tutacaksın?

¹⁶Who were carried off before the time, whose foundation was overflowed with a flood;

¹⁶Onlar ki, vakitleri gelmeden çekilip alındılar,Temellerini sel bastı.

¹⁷Who said unto ùGod, Depart from us! and what could the Almighty do to them?

¹⁷Tanrıya, ‹Bizden uzak dur!› dediler,‹Her Şeye Gücü Yeten bize ne yapabilir?›

¹⁸Yet he filled their houses with good. But the counsel of the wicked is far from me.

¹⁸Ama onların evlerini iyilikle dolduran Oydu.Bunun için kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

¹⁹The righteous see it, and are glad; and the innocent laugh them to scorn:

¹⁹‹‹Doğrular onların yıkımını görüp sevinir,Suçsuzlar şöyle diyerek eğlenir:

²⁰Is not he who rose against us destroyed, and doth not the fire consume his residue?

²⁰‹Düşmanlarımız yok edildi,Malları yanıp kül oldu.›

²¹Reconcile thyself now with him, and be at peace: thereby good shall come unto thee.

²¹‹‹Tanrıyla dost ol, barış ki,Bolluğa eresin.

²²Receive, I pray thee, instruction from his mouth, and lay up his words in thy heart.

²²Ağzından çıkan öğretiyi benimse,Sözlerini yüreğinde tut.

²³If thou return to the Almighty, thou shalt be built up. If thou remove unrighteousness far from thy tents,

²³Her Şeye Gücü Yetene dönersen, eski haline kavuşursun.Kötülüğü çadırından uzak tutar,

²⁴And put the precious ore with the dust, and [the gold of] Ophir among the stones of the torrents,

²⁴Altınını yere,Ofir altınını vadideki çakılların arasına atarsan,

²⁵Then the Almighty will be thy precious ore, and silver heaped up unto thee;

²⁵Her Şeye Gücü Yeten senin altının,Değerli gümüşün olur.

²⁶Yea, then shalt thou delight thyself in the Almighty, and shalt lift up thy face unto +God:

²⁶O zaman Her Şeye Gücü Yetenden zevk alır,Yüzünü Tanrıya kaldırırsın.

²⁷Thou shalt make thy prayer unto him, and he will hear thee, and thou shalt pay thy vows;

²⁷Ona dua edersin, dinler seni,Adaklarını yerine getirirsin.

²⁸And thou shalt decree a thing, and it shall be established unto thee; and light shall shine upon thy ways.

²⁸Neye karar verirsen yapılır,Yollarını ışık aydınlatır.

²⁹When they are made low, then thou shalt say, Rise up! and he shall save him that is of downcast eyes.

²⁹İnsanlar seni alçaltınca, güvenini yitirme,Çünkü Tanrı alçakgönüllüleri kurtarır.

³⁰[Even] him that is not innocent shall he deliver; yea, he shall be delivered by the pureness of thy hands.

³⁰O suçsuz olmayanı bile kurtarır,Senin ellerinin temizliği sayesinde kurtulur suçlu.››