¹After this, Job opened his mouth and cursed his day.

¹Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

²And Job answered and said,

³‹‹Doğduğum gün yok olsun,‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!

³Let the day perish in which I was born, and the night that said, There is a man child conceived.

⁴Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.

⁴That day -- let it be darkness, let not +God care for it from above, neither let light shine upon it:

⁵Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.

⁵Let darkness and the shadow of death claim it; let clouds dwell upon it; let darkeners of the day terrify it.

⁶Zifiri karanlık yutsun o geceyi,Yılın günleri arasında sayılmasın,Aylardan hiçbirine girmesin.

⁶That night -- let gloom seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.

⁷Kısır olsun o gece,Sevinç sesi duyulmasın içinde.

⁷Behold, let that night be barren; let no joyful sound come therein;

⁸Günleri lanetleyenler,Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,O günü lanetlesin.

⁸Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse Leviathan;

⁹Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.

⁹Let the stars of its twilight be dark; let it wait for light, and have none, neither let it see the eyelids of the dawn:

¹⁰Çünkü sıkıntı yüzü görmemem içinAnamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

¹⁰Because it shut not up the doors of the womb that bore me, and hid not trouble from mine eyes.

¹¹‹‹Neden doğarken ölmedim,Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

¹¹Wherefore did I not die from the womb, -- come forth from the belly and expire?

¹²Neden beni dizler,Emeyim diye memeler karşıladı?

¹²Why did the knees meet me? and wherefore the breasts, that I should suck?

¹³Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,Uyuyup dinlenmiş olurdum;

¹³For now should I have lain down and been quiet; I should have slept: then had I been at rest,

¹⁴Yaptırdıkları kentler şimdi viran olanDünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

¹⁴With kings and counsellors of the earth, who build desolate places for themselves,

¹⁵Evlerini gümüşle dolduranAltın sahibi önderlerle birlikte.

¹⁵Or with princes who had gold, who filled their houses with silver;

¹⁶Neden düşük bir çocuk gibi,Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

¹⁶Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that have not seen the light.

¹⁷Orada kötüler kargaşayı bırakır,Yorgunlar rahat eder.

¹⁷There the wicked cease from troubling; and there the wearied are at rest.

¹⁸Tutsaklar huzur içinde yaşar,Angaryacının sesini duymazlar.

¹⁸The prisoners together are at ease; they hear not the voice of the taskmaster.

¹⁹Küçük de büyük de oradadır,Köle efendisinden özgürdür.

¹⁹The small and great are there, and the bondman freed from his master.

²⁰‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık,Acı içindekilere yaşam verilir?

²⁰Wherefore is light given to him that is in trouble, and life to those bitter of soul,

²¹Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,Onu define arar gibi ararlar;

²¹Who long for death, and it [cometh] not, and dig for it more than for hidden treasures;

²²Mezara kavuşuncaNeşeden coşar, sevinç bulurlar.

²²Who rejoice even exultingly and are glad when they find the grave? --

²³Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?

²³To the man whose way is hidden, and whom +God hath hedged in?

²⁴Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,Su gibi dökülmekte feryadım.

²⁴For my sighing cometh before my bread, and my groanings are poured out like the waters.

²⁵Korktuğum,Çekindiğim başıma geldi.

²⁵For I feared a fear, and it hath come upon me, and that which I dreaded hath come to me.

²⁶Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,Yalnız kargaşa var.››

²⁶I was not in safety, neither had I quietness, neither was I at rest, and trouble came.