¹{An instruction. Of Asaph.} Give ear, O my people, to my law; incline your ears to the words of my mouth.

¹Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi,Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

²I will open my mouth in a parable; I will utter riddles from of old,

²Özdeyişlerle söze başlayacağım,Eski sırları anlatacağım,

³Which we have heard and known, and our fathers have told us:

³Duyduğumuzu, bildiğimizi,Atalarımızın bize anlattığını.

⁴We will not hide [them] from their sons, shewing forth to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his marvellous works which he hath done.

⁴Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz;RABbin övgüye değer işlerini,Gücünü, yaptığı harikalarıGelecek kuşağa duyuracağız.

⁵For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;

⁵RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi,İsraile yasa koydu.Bunları çocuklarına öğretsinler diyeAtalarımıza buyruk verdi.

⁶That the generation to come might know [them], the children that should be born; that they might rise up and tell [them] to their children,

⁶Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler,Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

⁷And that they might set their hope in God, and not forget the works of ùGod, but observe his commandments;

⁷Tanrıya güven duysunlar,Tanrının yaptıklarını unutmasınlar,Onun buyruklarını yerine getirsinler;

⁸And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that prepared not their heart, and whose spirit was not stedfast with ùGod.

⁸Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı,Yüreği kararsız,Tanrıya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

⁹The sons of Ephraim, armed bowmen, turned back in the day of battle.

⁹Oklarla, yaylarla kuşanmış EfrayimoğullarıSavaş günü sırtlarını döndüler.

¹⁰They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;

¹⁰Tanrının antlaşmasına uymadılar,Onun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

¹¹And forgot his doings, and his marvellous works which he had shewn them.

¹¹Unuttular Onun işlerini,Kendilerine gösterdiği harikaları.

¹²In the sight of their fathers had he done wonders, in the land of Egypt, the field of Zoan.

¹²Mısırda, Soan bölgesindeTanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

¹³He clave the sea, and caused them to pass through; and made the waters to stand as a heap;

¹³Denizi yarıp geçirmişti onları,Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

¹⁴And he led them with a cloud in the daytime, and all the night with the light of fire.

¹⁴Gündüz bulutla,Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

¹⁵He clave rocks in the wilderness, and gave [them] drink as out of the depths, abundantly;

¹⁵Çölde kayaları yarmış,Sanki dipsiz kaynaklardanOnlara kana kana su içirmişti.

¹⁶And he brought streams out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁶Kayadan akarsular fışkırtmış,Suları ırmak gibi akıtmıştı.

¹⁷Yet they still went on sinning against him, provoking the Most High in the desert;

¹⁷Ama onlar çölde Yüceler Yücesine başkaldırarakGünah işlemeye devam ettiler.

¹⁸And they tempted ùGod in their heart, by asking meat for their lust;

¹⁸Canlarının çektiği yiyeceği isteyerekİçlerinde Tanrıyı denediler.

¹⁹And they spoke against God: they said, Is ùGod able to prepare a table in the wilderness?

¹⁹‹‹Tanrı çölde sofra kurabilir mi?›› diyerek,Tanrıya karşı konuştular.

²⁰Behold, he smote the rock, and waters gushed out, and streams overflowed; is he able to give bread also, or provide flesh for his people?

²⁰‹‹Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı,Dereler taştı.Peki, ekmek de verebilir mi,Et sağlayabilir mi halkına?››

²¹Therefore Jehovah heard, and was wroth; and fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel:

²¹RAB bunu duyunca çok öfkelendi,Yakupa ateş püskürdü,Öfkesi tırmandı İsraile karşı;

²²Because they believed not in God, and confided not in his salvation;

²²Çünkü Tanrıya inanmıyorlardı,Onun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

²³Though he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of the heavens,

²³Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,Kapaklarını açtı göklerin;

²⁴And had rained down manna upon them to eat, and had given them the corn of the heavens.

²⁴Man yağdırdı onları beslemek için,Göksel tahıl verdi onlara.

²⁵Man did eat the bread of the mighty; he sent them provision to the full.

²⁵Meleklerinfı ekmeğini yedi her biri,Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

²⁶He caused the east wind to rise in the heavens, and by his strength he brought the south wind;

²⁶Doğu rüzgarını estirdi göklerde,Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

²⁷And he rained flesh upon them as dust, and feathered fowl as the sand of the seas,

²⁷Toz gibi et yağdırdı başlarına,Deniz kumu kadar kuş;

²⁸And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations:

²⁸Ordugahlarının ortasına,Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

²⁹And they did eat, and were well filled; for that they lusted after, he brought to them.

²⁹Yediler, tıka basa doydular,İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

³⁰They were not alienated from their lust, their meat was yet in their mouths,

³⁰Ancak onlar isteklerine doymadan,Daha ağızları doluyken,

³¹When the anger of God went up against them; and he slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.

³¹Tanrının öfkesi parladı üzerlerine.En güçlülerini öldürdü,Yere serdi İsrail yiğitlerini.

³²For all this, they sinned still, and believed not in his marvellous works;

³²Yine de günah işlemeye devam ettiler,Onun harikalarına inanmadılar.

³³And he consumed their days in vanity, and their years in terror.

³³Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk,Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

³⁴When he slew them, then they sought him, and returned and sought early after ùGod;

³⁴Tanrı onları öldürdükçe Ona yönelmeye,İstekle Onu yeniden aramaya başlıyorlardı.

³⁵And they remembered that God was their rock, and ùGod, the Most High, their redeemer.

³⁵Tanrının kayaları olduğunu,Yüce Tanrının kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

³⁶But they flattered him with their mouth, and lied unto him with their tongue;

³⁶Oysa ağızlarıyla Ona yaltaklanıyor,Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

³⁷For their heart was not firm toward him, neither were they stedfast in his covenant.

³⁷Ona yürekten bağlı değillerdi,Antlaşmasına sadık kalmadılar.

³⁸But he was merciful: he forgave the iniquity, and destroyed [them] not; but many a time turned he his anger away, and did not stir up all his fury:

³⁸Yine de Tanrı sevecendi,Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu;Çok kez öfkesini tuttu,Bütün gazabını göstermedi.

³⁹And he remembered that they were flesh, a breath that passeth away and cometh not again.

³⁹Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı,Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

⁴⁰How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!

⁴⁰Çölde kaç kez Ona başkaldırdılar,Issız yerlerde Onu gücendirdiler!

⁴¹And they turned again and tempted ùGod, and grieved the Holy One of Israel.

⁴¹Defalarca denediler Tanrıyı,İncittiler İsrailin Kutsalını.

⁴²They remembered not his hand, the day when he delivered them from the oppressor,

⁴²Anımsamadılar Onun güçlü elini,Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

⁴³How he set his signs in Egypt, and his miracles in the field of Zoan;

⁴³Mısırda gösterdiği belirtileri,Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

⁴⁴And turned their rivers into blood, and their streams, that they could not drink;

⁴⁴Mısırın kanallarını kana çevirdi,Sularını içemediler.

⁴⁵He sent dog-flies among them, which devoured them, and frogs, which destroyed them;

⁴⁵Gönderdiği at sinekleri yedi halkı,Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

⁴⁶And he gave their increase unto the caterpillar, and their labour unto the locust;

⁴⁶Ekinlerini tırtıllara,Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

⁴⁷He killed their vines with hail, and their sycamore trees with hail-stones;

⁴⁷Asmalarını doluyla,Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

⁴⁸And he delivered up their cattle to the hail, and their flocks to thunderbolts.

⁴⁸Büyükbaş hayvanlarını kırgına,Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

⁴⁹He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and distress, -- a mission of angels of woes.

⁴⁹Üzerlerine kızgın öfkesini,Gazap, hışım, belaVe bir alay kötülük meleği gönderdi.

⁵⁰He made a way for his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;

⁵⁰Yol verdi öfkesine,Canlarını ölümden esirgemedi,Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

⁵¹And he smote all the firstborn in Egypt, the first-fruits of their vigour in the tents of Ham.

⁵¹Mısırda bütün ilk doğanları,Hamın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

⁵²And he made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock;

⁵²Kendi halkını davar gibi götürdü,Çölde onları bir sürü gibi güttü.

⁵³And he led them safely, so that they were without fear; and the sea covered their enemies.

⁵³Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar;Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

⁵⁴And he brought them to his holy border, this mountain, which his right hand purchased;

⁵⁴Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına,Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

⁵⁵And he drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁵Önlerinden ulusları kovdu,Mülk olarak topraklarınıİsrail oymakları arasında bölüştürdü.Halkını konutlarına yerleştirdi.

⁵⁶But they tempted and provoked God, the Most High, and kept not his testimonies,

⁵⁶Ama onlar yüce Tanrıyı denediler,Ona başkaldırdılar,Koşullarına uymadılar.

⁵⁷And they drew back and dealt treacherously like their fathers: they turned like a deceitful bow.

⁵⁷Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler,Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

⁵⁸And they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.

⁵⁸Puta taptıkları yerlerle Onu kızdırdılar,Putlarıyla Onu kıskandırdılar.

⁵⁹God heard, and was wroth, and greatly abhorred Israel:

⁵⁹Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi,İsraili büsbütün reddetti.

⁶⁰And he forsook the tabernacle at Shiloh, the tent where he had dwelt among men,

⁶⁰İnsanlar arasında kurduğu çadırı,Şilodaki konutunu terk etti.

⁶¹And gave his strength into captivity, and his glory into the hand of the oppressor;

⁶¹Kudretini tutsaklığa,Görkemini düşman eline teslim etti. Antlaşma Sandığını kastetmektedir.

⁶²And delivered up his people unto the sword, and was very wroth with his inheritance:

⁶²Halkını kılıç önüne sürdü,Öfkesini kendi halkından çıkardı.

⁶³The fire consumed their young men, and their maidens were not praised in [nuptial] song;

⁶³Gençlerini ateş yuttu,Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

⁶⁴Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.

⁶⁴Kâhinleri kılıç altında öldü,Dul kadınları ağlayamadı.

⁶⁵Then the Lord awoke as one out of sleep, like a mighty man that shouteth aloud by reason of wine;

⁶⁵O zaman Rab uykudan uyanır gibi,Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

⁶⁶And he smote his adversaries in the hinder part, and put them to everlasting reproach.

⁶⁶Düşmanlarını püskürttü,Onları sonsuz utanca boğdu.

⁶⁷And he rejected the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,

⁶⁷Tanrı Yusuf soyunu reddetti,Efrayim oymağını seçmedi;

⁶⁸But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved;

⁶⁸Ancak Yahuda oymağını,Sevdiği Siyon Dağını seçti.

⁶⁹And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he hath founded for ever.

⁶⁹Tapınağını doruklar gibi,Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

⁷⁰And he chose David his servant, and took him from the sheepfolds:

⁷⁰Kulu Davutu seçti,Onu koyun ağılından aldı.

⁷¹From following the suckling-ewes, he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.

⁷¹Halkı Yakupu, kendi halkı İsraili gütmek için,Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

⁷²And he fed them according to the integrity of his heart, and led them by the skilfulness of his hands.

⁷²Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti,Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.