¹Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

¹Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

²Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

²"Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind

³Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

³for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet båder?

⁴Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

⁴Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.

⁵Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

⁵Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.

⁶Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

⁶Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!

⁷Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

⁷Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?

⁸Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

⁸Mon du lytted til, da Gud holdt Råd, og mon du rev Visdommen til dig?

⁹Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

⁹Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstår du, som vi ikke kender?

¹⁰Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

¹⁰Også vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!

¹¹Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

¹¹Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?

¹²Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

¹²Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?

¹³Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

¹³Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.

¹⁴Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

¹⁴Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?

¹⁵Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

¹⁵End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,

¹⁶Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

¹⁶hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!

¹⁷Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

¹⁷Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,

¹⁸Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

¹⁸hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,

¹⁹Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

¹⁹dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:

²⁰Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

²⁰Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede År, en Voldsmand lever;

²¹Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

²¹Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;

²²Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

²²han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,

²³Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

²³udset til Føde for Gribbe, han ved, at han står for Fald;

²⁴Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

²⁴Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.

²⁵Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

²⁵Thi Hånden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,

²⁶Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden.

²⁶stormed bårdnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.

²⁷Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

²⁷Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld på sin Lænd.

²⁸En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

²⁸tog Bolig i Byer, der øde lå hen. i Huse, man ikke må bo i, bestemt til at ligge i Grus.

²⁹Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

²⁹Han bliver ej rig, hans Velstand forgår, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;

³⁰Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

³⁰han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.

³¹Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

³¹Han stole ikke på Tomhed han farer vild thi Tomhed skal være hans Løn!

³²Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

³²I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;

³³Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

³³han ryster som Ranken sin brue af og kaster som Olietræet sin Blomst.

³⁴Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

³⁴Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;

³⁵Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.

³⁵svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!