¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Så tog Job til Orde og svarede:

²Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

²"Nok har jeg hørt af sligt, besværlige Trøstere er I til Hobe!

³Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

³Får Mundsvejret aldrig Ende? Hvad ægged dig dog til at svare?

⁴Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

⁴Også jeg kunde tale som I, hvis I kun var i mit Sted, føje mine Ord imod jer og ryste på Hovedet ad jer,

⁵Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

⁵styrke jer med min Mund, ej spare på ynksomme Ord!

⁶Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

⁶Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring får jeg?

⁷Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

⁷Dog nu har han udtømt min Kraft, du bar ødelagt hele min Kreds;

⁸Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

⁸at du greb mig, gælder som Vidnesbyrd mod mig, min Magerhed vidner imod mig.

⁹Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

⁹Hans Vrede river og slider i mig, han skærer Tænder imod mig. Fjenderne hvæsser Blikket imod mig,

¹⁰Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

¹⁰de opspiler Gabet imod mig, slår mig med Hån på Kind og flokkes til Hobe omkring mig;

¹¹God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

¹¹Gud gav mig hen i Niddingers Vold, i gudløses Hænder kasted han mig.

¹²Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

¹²Jeg leved i Fred, så knuste han mig, han greb mig i Nakken og sønderslog mig; han stilled mig op som Skive,

¹³Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

¹³hans Pile flyver omkring mig, han borer i Nyrerne uden Skånsel, udgyder min Galde på Jorden;

¹⁴Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

¹⁴Revne på Revne slår han mig, stormer som Kriger imod mig.

¹⁵Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

¹⁵Over min Hud har jeg syet Sæk og boret mit Horn i Støvel;

¹⁶Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

¹⁶mit Ansigt er rødt af Gråd, mine Øjenlåg hyllet i Mørke,

¹⁷Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

¹⁷skønt der ikke er Vold i min Hånd, og skønt min Bøn er ren!

¹⁸O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

¹⁸Dølg ikke, Jord, mit Blod, mit Skrig komme ikke til Hvile!

¹⁹Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

¹⁹Alt nu er mit Vidne i Himlen, min Talsmand er i det høje;

²⁰Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

²⁰gid min Ven lod sig finde! Mit Øje vender sig med Tårer til Gud,

²¹Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

²¹at han skifter Ret mellem Manden og Gud, mellem Mennesket og hans Ven!

²²Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

²²Thi talte er de kommende År, jeg skal ud på en Færd, jeg ej vender hjem fra.