¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Så tog Job til Orde og svarede:

²Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?

²"Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slå mig sønder med Ord?

³Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.

³I håner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.

⁴Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.

⁴Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?

⁵Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;

⁵Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?

⁶Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.

⁶Så vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.

⁷Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.

⁷Se, jeg skriger: Vold! men får ikke Svar, råber om Hjælp, der er ingen Ret.

⁸Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.

⁸Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;

⁹Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.

⁹han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,

¹⁰Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.

¹⁰brød mig ned overalt, så jeg må bort, oprykked mit Håb som Træet;

¹¹Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.

¹¹hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;

¹²Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.

¹²samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.

¹³Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.

¹³Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,

¹⁴Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.

¹⁴mine nærmeste og Hendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;

¹⁵Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.

¹⁵mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;

¹⁶Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.

¹⁶ej svarer min Træl, når jeg kalder, jeg må trygle ham med min Mund;

¹⁷Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.

¹⁷ved min Ånde væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;

¹⁸Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.

¹⁸selv Drenge agter mig ringe, når jeg reljser mig, taler de mod mig;

¹⁹Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.

¹⁹Standsfælleræmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.

²⁰Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.

²⁰Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.

²¹Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.

²¹Nåde, mine Venner, Nåde, thi Guds Hånd har rørt mig!

²²Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?

²²Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?

²³Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!

²³Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,

²⁴Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!

²⁴med Griffel af Jern, med Bly indristet i Hlippen for evigt!

²⁵Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;

²⁵Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer stå frem.

²⁶En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;

²⁶Når min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,

²⁷Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.

²⁷hvem jeg skal se på min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgår i mit Indre!

²⁸Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.

²⁸Når I siger: "Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!"

²⁹Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.

²⁹så tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!