¹Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

¹Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

²Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken? Merkt op, en daarna zullen wij spreken.

²"Så gør dog en Ende på dine Ord, kom til Fornuft og lad os tale!

³Waarom worden wij geacht als beesten, en zijn onrein in ulieder ogen?

³Hvi skal vi regnes for Kvæg og stå som umælende i dine Øjne?

⁴O gij, die zijn ziel verscheurt door zijn toorn! Zal om uwentwil de aarde verlaten worden, en zal een rots versteld worden uit haar plaats?

⁴Du, som i Vrede sønderslider din Sjæl, skal for din Skyld Jorden blive øde og Klippen flyttes fra sit Sted?

⁵Ja, het licht der goddelozen zal uitgeblust worden, en de vonk zijns vuurs zal niet glinsteren.

⁵Nej, den gudløses Lys bliver slukt, hans Ildslue giver ej Lys;

⁶Het licht zal verduisteren in zijn tent, en zijn lamp zal over hem uitgeblust worden.

⁶Lyset i hans Telt går ud, og hans Lampe slukkes for ham;

⁷De treden zijner macht zullen benauwd worden, en zijn raad zal hem nederwerpen.

⁷hans kraftige Skridt bliver korte, han falder for eget Råd;

⁸Want met zijn voeten zal hij in het net geworpen worden, en zal in het wargaren wandelen.

⁸thi hans Fod drives ind i Nettet, på Fletværk vandrer han frem,

⁹De strik zal hem bij de verzenen vatten; de struikrover zal hem overweldigen.

⁹Fælden griber om Hælen, Garnet holder ham fast;

¹⁰Zijn touw is in de aarde verborgen, en zijn val op het pad.

¹⁰Snaren er skjult i Jorden for ham og Saksen på hans Sti;

¹¹De beroeringen zullen hem rondom verschrikken, en hem verstrooien op zijn voeten.

¹¹Rædsler skræmmer ham alle Vegne og kyser ham Skridt for Skridt:

¹²Zijn macht zal hongerig wezen, en het verderf is bereid aan zijn zijde.

¹²Ulykken hungrer efter ham, Undergang lurer på hans Fald:

¹³De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren, zijn grendelen zal hij verteren.

¹³Dødens førstefødte æder hans Lemmer, æder hans Legemes Lemmer;

¹⁴Zijn vertrouwen zal uit zijn tent uitgerukt worden; zulks zal hem doen treden tot den koning der verschrikkingen.

¹⁴han rives bort fra sit Telt, sin Fortrøstning; den styrer hans Skridt til Rædslernes Konge;

¹⁵Zij zal wonen in zijn tent, waar zij de zijne niet is; zijn woning zal met zwavel overstrooid worden.

¹⁵i hans Telt har Undergang hjemme, Svovl strøs ud på hans Bolig;

¹⁶Van onder zullen zijn wortelen verdorren, en van boven zal zijn tak afgesneden worden.

¹⁶nedentil tørrer hans Rødder, oventil visner hans Grene;

¹⁷Zijn gedachtenis zal vergaan van de aarde, en hij zal geen naam hebben op de straten.

¹⁷hans Minde svinder fra Jord, på Gaden nævnes ikke hans Navn;

¹⁸Men zal hem stoten van het licht in de duisternis, en men zal hem van de wereld verjagen.

¹⁸man støder ham ud fra Lys i Mørket og driver ham bort fra Jorderig;

¹⁹Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal in zijn woningen overig zijn.

¹⁹i sit Folk har han ikke Afkom og Æt, i hans Hjem er der ingen tilbage;

²⁰Over zijn dag zullen de nakomelingen verbaasd zijn, en de ouden met schrik bevangen worden.

²⁰de i Vester stivner ved hans Skæbnedag, de i Øst bliver slagne af Rædsel.

²¹Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent.

²¹Ja, således går det den lovløses Bolig, dens Hjem, der ej kender Gud!