¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Så tog Job til Orde og svarede:

²Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

²"Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!

³Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.

³Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo håne!

⁴Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

⁴Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utålmodig?

⁵Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

⁵Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Hånd på Mund!

⁶Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

⁶Jeg gruer, når jeg tænker derpå, mit Legeme gribes af Skælven:

⁷Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

⁷De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?

⁸Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

⁸Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;

⁹Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

⁹deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;

¹⁰Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

¹⁰ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;

¹¹Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

¹¹de slipper deres Drenge ud som Får, deres Børneflok boltrer sig ret;

¹²Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

¹²de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;

¹³In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

¹³de lever deres Dage i Lykke og synker med Fred i Dødsriget,

¹⁴Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

¹⁴skønt de siger til Gud: "Gå fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!

¹⁵Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

¹⁵Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke på hos ham?"

¹⁶Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.

¹⁶Er ej deres Lykke i deres Hånd og gudløses Råd ham fjernt?

¹⁷Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

¹⁷Når går de gudløses Lampe ud og når kommer Ulykken over dem? Når deler han Loddet ud i sin Vrede,

¹⁸Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

¹⁸så de bliver som Strå for Vinden, som Avner, Storm fører bort?

¹⁹Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;

¹⁹Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, så han mærker det,

²⁰Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

²⁰lad ham selv få sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!

²¹Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

²¹Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, når hans Måneders Tal er udrundet?

²²Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

²²Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?

²³Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

²³En dør jo på Lykkens Tinde, helt tryg og så helt uden Sorger:

²⁴Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

²⁴hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;

²⁵De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

²⁵med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;

²⁶Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

²⁶de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!

²⁷Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

²⁷Se, jeg kender så vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,

²⁸Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

²⁸når I siger: "Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?"

²⁹Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

²⁹Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:

³⁰Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

³⁰Den onde skånes på Ulykkens Dag og frelses på Vredens Dag.

³¹Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

³¹Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?

³²Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

³²Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;

³³De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

³³i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger så efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.

³⁴Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?

³⁴Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar - kun Svig er tilbage!