¹En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

¹Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

²Zo waarachtig als God leeft, Die mijn recht weggenomen heeft, en de Almachtige, Die mijner ziel bitterheid heeft aangedaan!

²"Så sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:

³Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn neus;

³Så længe jeg drager Ånde og har Guds Ånde i Næsen,

⁴Indien mijn lippen onrecht zullen spreken, en indien mijn tong bedrog zal uitspreken!

⁴skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!

⁵Het zij verre van mij, dat ik ulieden rechtvaardigen zou; totdat ik den geest zal gegeven hebben, zal ik mijn oprechtigheid van mij niet wegdoen.

⁵Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udånder, opgiver jeg ikke min Uskyld.

⁶Aan mijn gerechtigheid zal ik vasthouden, en zal ze niet laten varen; mijn hart zal die niet versmaden van mijn dagen.

⁶Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.

⁷Mijn vijand zij als de goddeloze, en die zich tegen mij opmaakt, als de verkeerde.

⁷Som den gudløse gå det min Fjende, min Modstander som den lovløse!

⁸Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

⁸Thi hvad er den vanhelliges Håb, når Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?

⁹Zal God zijn geroep horen, als benauwdheid over hem komt?

⁹Hører mon Gud hans Skrig, når Angst kommer over ham?

¹⁰Zal hij zich verlustigen in den Almachtige? Zal hij God aanroepen te aller tijd?

¹⁰Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, når han påkalder ham?

¹¹Ik zal ulieden leren van de hand Gods; wat bij den Almachtige is, zal ik niet verhelen.

¹¹Jeg vil lære jer om Guds Hånd, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;

¹²Ziet, gij zelve allen hebt het gezien; en waarom wordt gij dus door ijdelheid verijdeld?

¹²se, selv har I alle set det, hvi har I så tomme Tanker?

¹³Dit is het deel des goddelozen mensen bij God, en de erve der tirannen, die zij van den Almachtige ontvangen zullen.

¹³Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd får fra den Almægtige:

¹⁴Indien zijn kinderen vermenigvuldigen, het is ten zwaarde; en zijn spruiten zullen van brood niet verzadigd worden.

¹⁴Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;

¹⁵Zijn overgeblevenen zullen in den dood begraven worden, en zijn weduwen zullen niet wenen.

¹⁵de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.

¹⁶Zo hij zilver opgehoopt zal hebben als stof, en kleding bereid als leem;

¹⁶Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler

¹⁷Hij zal ze bereiden, maar de rechtvaardige zal ze aantrekken, en de onschuldige zal het zilver delen.

¹⁷han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;

¹⁸Hij bouwt zijn huis als een motte, en als een hoeder de hutte maakt.

¹⁸han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;

¹⁹Rijk ligt hij neder, en wordt niet weggenomen; doet hij zijn ogen open, zo is hij er niet.

¹⁹han lægger sig rig, men for sidste ang, han slår Øjnene op, og er det ej mer;

²⁰Verschrikkingen zullen hem als wateren aangrijpen; des nachts zal hem een wervelwind wegstelen.

²⁰Rædsler når ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;

²¹De oostenwind zal hem wegvoeren, dat hij henengaat, en zal hem wegstormen uit zijn plaats.

²¹løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.

²²En God zal dit over hem werpen, en niet sparen; van Zijn hand zal hij snellijk vlieden.

²²Skånselsløst skyder han på ham, i Hast må han fly fra hans Hånd;

²³Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats.

²³man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!