¹Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

¹Sølvet har jo sit Leje, som renses, sit sted

²Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

²Jern hentes op af Jorden, og Sten smeltes om til Kobber.

³Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

³På Mørket gør man en Ende og ransager indtil de dybeste Kroge Mørkets og Mulmets Sten;

⁴Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.

⁴man bryder en Skakt under Foden, og glemte, foruden Fodfæste, hænger de svævende fjernt fra Mennesker.

⁵Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.

⁵Af Jorden fremvokser Brød, imedens dens Indre omvæltes som af Ild;

⁶Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

⁶i Stenen der sidder Safiren, og der er Guldstøv i den.

⁷De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.

⁷Stien derhen er Rovfuglen ukendt, Falkens Øje udspejder den ikke;

⁸De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.

⁸den trædes ikke af stolte Vilddyr, Løven skrider ej frem ad den.

⁹Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

⁹På Flinten lægger man Hånd og omvælter Bjerge fra Roden;

¹⁰In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

¹⁰i Klipperne hugger man Gange, alskens Klenodier skuer Øjet;

¹¹Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.

¹¹man tilstopper Strømmenes Kilder og bringer det skjulte for Lyset.

¹²Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

¹²Men Visdommen - hvor mon den findes, og hvor er Indsigtens Sted?

¹³De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.

¹³Mennesket kender ikke dens Vej, den findes ej i de levendes Land;

¹⁴De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

¹⁴Dybet siger: "I mig er den ikke!" Havet: "Ej heller hos mig!"

¹⁵Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.

¹⁵Man får den ej for det fineste Guld, for Sølv kan den ikke købes,

¹⁶Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.

¹⁶den opvejes ikke med Ofirguld, med kostelig Sjoham eller Safir;

¹⁷Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

¹⁷Guld og Glar kan ej måle sig med den, den fås ej i Bytte for gyldne Kar,

¹⁸De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

¹⁸Krystal og Koraller ikke at nævne. At eje Visdom er mere end Perler,

¹⁹Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

¹⁹Ætiopiens Topas kan ej måle sig med den, den opvejes ej med det rene Guld.

²⁰Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

²⁰Men Visdommen - hvor mon den kommer fra, og hvor er Indsigtens Sted?

²¹Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

²¹Den er dulgt for alt levendes Øje og skjult for Himmelens Fugle;

²²Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.

²²Afgrund og Død må sige: "Vi hørte kun tale derom."

²³God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

²³Gud er kendt med dens Vej, han ved, hvor den har sit Sted;

²⁴Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

²⁴thi han skuer til Jordens Ender, alt under Himmelen ser han.

²⁵Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

²⁵Dengang han fastsatte Vindens Vægt og målte Vandet med Mål,

²⁶Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;

²⁶da han satte en Lov for Regnen, afmærked Tordenskyen dens Vej,

²⁷Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

²⁷da skued og mønstred han den, han stilled den op og ransaged den.

²⁸Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.

²⁸Men til Mennesket sagde han: "Se, HERRENs Frygt, det er Visdom, at sky det onde er Indsigt."