¹Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

¹Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se på en Jomfru;

²Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

²hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

³Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

³Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udådsmændene Modgang?

⁴Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

⁴Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

⁵Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

⁵Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig

⁶Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

⁶på Rettens Vægtskål veje han mig, så Gud kan kende min Uskyld

⁷Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

⁷er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

⁸Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

⁸da gid jeg må så og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

⁹Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

⁹Blev jeg en Dåre på Grund at en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

¹⁰Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

¹⁰så dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

¹¹Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

¹¹Thi sligt var Skændselsdåd, Brøde, der drages for Retten,

¹²Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

¹²ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

¹³Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

¹³Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, når de trættede med mig,

¹⁴(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

¹⁴hvad skulde jeg da gøre, når Gud stod op, hvad skulde jeg svare, når han så efter?

¹⁵Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

¹⁵Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

¹⁶Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

¹⁶Har jeg afslået ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

¹⁷En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

¹⁷var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf

¹⁸(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

¹⁸nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

¹⁹Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

¹⁹Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe

²⁰Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

²⁰visselig nej, hans Hofter velsigned mig, når han varmed sig i Uld af mine Lam.

²¹Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

²¹Har jeg løftet min Bånd mod en faderløs, fordi jeg var vis på Medhold i Retten,

²²Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

²²så falde min Skulder fra Nakken, så rykkes min Arm af Led!

²³Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

²³Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og når han rejste sig, magted jeg intet!

²⁴Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

²⁴Har jeg slået min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

²⁵Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

²⁵var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Hånd fik sanket så meget,

²⁶Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

²⁶så jeg, hvorledes Sollyset stråled, eller den herligt skridende Måne,

²⁷En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

²⁷og lod mit Hjerte sig dåre i Løn, så jeg hylded dem med Kys på min Hånd

²⁸Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

²⁸også det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

²⁹Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

²⁹Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, når han ramtes af Vanheld

³⁰(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

³⁰nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, så jeg bandende kræved hans Sjæl.

³¹Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

³¹Har min Husfælle ej måttet sige: "Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord"

³²De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

³²nej, den fremmede lå ej ude om Natten, jeg åbned min Dør for Vandringsmænd.

³³Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

³³Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, så jeg dulgte min Brøde i Brystet

³⁴Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

³⁴af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, så jeg blev inden Døre i Stilhed!

³⁵Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

³⁵Ak, var der dog en, der hørte på mig! Her er mit Bomærke - lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

³⁶Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

³⁶Sandelig, tog jeg det på min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

³⁷Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

³⁷svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

³⁸Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

³⁸Har min Mark måttet skrige over mig og alle Furerne græde,

³⁹Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

³⁹har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

⁴⁰Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

⁴⁰så gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.