¹Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.

¹Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!

²Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!

²Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der går fra hans Mund!

³Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.

³Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;

⁴Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.

⁴efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke på Lyn, imedens hans Stemme høres.

⁵God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.

⁵Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.

⁶Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.

⁶Thi han siger til Sneen: "Fald ned på Jorden!" til Byger og Regnskyl: "Bliv stærke!"

⁷Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.

⁷For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle må kende hans Gerning.

⁸En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.

⁸De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:

⁹Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.

⁹Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.

¹⁰Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.

¹⁰Ved Guds Ånde bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.

¹¹Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.

¹¹Så fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;

¹²Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.

¹²det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, på hele den vide Jord,

¹³Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.

¹³hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.

¹⁴Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.

¹⁴Job du må lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!

¹⁵Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?

¹⁵Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys stråle frem fra sin Sky?

¹⁶Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?

¹⁶Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?

¹⁷Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?

¹⁷Du, hvis Klæder ophedes, når Jorden døser ved Søndenvind?

¹⁸Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?

¹⁸Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?

¹⁹Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.

¹⁹Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi få frem for Mørke.

²⁰Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.

²⁰Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?

²¹En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;

²¹Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,

²²Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!

²²fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,

²³Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.

²³og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig på Retfærd bøjer han ikke Retten;

²⁴Daarom vreze Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.

²⁴derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.