¹Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

¹Kender du Tiden, da Stengeden føder, tager du Vare på Hindenes Veer,

²Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

²tæller du mon deres Drægtigheds Måneder, kender du Tiden, de føder?

³Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

³De lægger sig ned og føder og kaster Kuldet,

⁴Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

⁴Ungerne trives, gror til i det frie, løber bort og kommer ej til dem igen.

⁵Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

⁵Hvem slap Vildæslet løs, hvem løste mon Steppeæslets Reb,

⁶Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

⁶som jeg gav Ørkenen til Hjem, den salte Steppe til Bolig?

⁷Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

⁷Det ler ad Byens Larm og hører ej Driverens Skælden;

⁸Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

⁸det ransager Bjerge, der har det sin Græsgang, det leder hvert Græsstrå op.

⁹Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

⁹Er Vildoksen villig at trælle for dig, vil den stå ved din Krybbe om Natten?

¹⁰Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

¹⁰Binder du Reb om dens Hals, pløjer den Furerne efter dig?

¹¹Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

¹¹Stoler du på dens store Kræfter; overlader du den din Høst?

¹²Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

¹²Tror du, den kommer tilbage og samler din Sæd på Loen?

¹³Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

¹³Mon Strudsens Vinge er lam, eller mangler den Dækfjer og Dun,

¹⁴Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

¹⁴siden den betror sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Sandet,

¹⁵Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

¹⁵tænker ej på, at en Fod kan knuse dem, Vildtet på Marken træde dem sønder?

¹⁶Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

¹⁶Hård ved Ungerne er den, som var de ej dens; spildt er dens Møje, det ængster den ikke.

¹⁷Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

¹⁷Thi Gud lod den glemme Visdom og gav den ej Del i Indsigt.

¹⁸En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

¹⁸Når Skytterne kommer, farer den bort, den ler ad Hest og Rytter.

¹⁹Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

¹⁹Giver du Hesten Styrke, klæder dens Hals med Manke

²⁰Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

²⁰og lærer den Græshoppens Spring? Dens stolte Prusten indgyder Rædsel.

²¹Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

²¹Den skraber muntert i Dalen, går Brynjen væligt i Møde;

²²Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

²²den ler ad Rædselen, frygter ikke og viger ikke for Sværdet;

²³Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

²³Koggeret klirrer over den, Spydet og Køllen blinker;

²⁴Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

²⁴den sluger Vejen med gungrende Vildskab, den tøjler sig ikke, når Hornet lyder;

²⁵Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

²⁵et Stød i Hornet, straks siger den: Huj! Den vejrer Kamp i det fjerne, Kampskrig og Førernes Råb.

²⁶Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

²⁶Skyldes det Indsigt hos dig, at Falken svinger sig op og breder sin Vinge mod Sønden?

²⁷Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

²⁷Skyldes det Bud fra dig, at Ørnen flyver højt og bygger sin højtsatte Rede?

²⁸In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

²⁸Den bygger og bor på Klipper, på Klippens Tinde og Borg;

²⁹Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

²⁹den spejder derfra efter Æde, viden om skuer dens Øjne.

³⁰Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt? [ (Job 39:31) Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats. ] [ (Job 39:32) Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af. ] [ (Job 39:33) Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij. ] [ (Job 39:34) En de HEERE antwoordde Job, en zeide: ] [ (Job 39:35) Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop. ] [ (Job 39:36) Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide: ] [ (Job 39:37) Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond. ] [ (Job 39:38) Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren. ]

³⁰Ungerne svælger i Blod; hvor Valen findes, der er den!