¹De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israel,

¹Ordsprog af Salomo, Davids Søn, Israels Konge.

²Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands;

²Af dem skal man lære Visdom forstandig Tale,

³Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden;

³tage mod Tugt, som gør klog, mod Retfærdighed, Ret og Retsind;

⁴Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid.

⁴de skal give tankeløse Klogskab, ungdommen Kundskab og Kløgt;

⁵Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen.

⁵den vise høre og øge sin Viden, den forstandige vinde sig Levekunst;

⁶Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen.

⁶de skal lære at tyde Ordsprog og Billeder, de vises Ord og Gåder.

⁷De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht.

⁷HERRENs Frygt er Kundskabs begyndelse, Dårer ringeagter Visdom og Tugt.

⁸Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet;

⁸Hør, min Søn, på din Faders Tugt, opgiv ikke din Moders Belæring.

⁹Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen aan uw hals.

⁹thi begge er en yndig Krans til dit Hoved og Kæder til din Hals.

¹⁰Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet;

¹⁰Min Søn, sig nej, når Syndere lokker!

¹¹Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak;

¹¹Siger de: "Kom med, lad os lure på den fromme, lægge Baghold for sagesløs, skyldfri Mand!

¹²Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al, gelijk die in den kuil nederdalen;

¹²Som Dødsriget sluger vi dem levende, med Hud og Hår, som for de i Graven.

¹³Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met roof vullen.

¹³Vi vinder os Gods og Guld, vi fylder vore Huse med Rov.

¹⁴Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel hebben.

¹⁴Gør fælles Sag med os; vi har alle fælles Pung!"

¹⁵Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad.

¹⁵- min Søn, gå da ikke med dem, hold din Fod fra deres Sti;

¹⁶Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te storten.

¹⁶thi deres Fødder løber efter ondt, de haster for at udgyde Blod.

¹⁷Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van allerlei gevogelte;

¹⁷Thi det er unyttigt at udspænde Garnet for alle Fugles Øjne;

¹⁸En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun zielen.

¹⁸de lurer på eget Blod, lægger Baghold for eget Liv.

¹⁹Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de ziel van haar meester vangen.

¹⁹Så går det enhver, der attrår Rov, det tager sin Herres Liv.

²⁰De opperste Wijsheid roept overluid daar buiten; Zij verheft haar stem op de straten.

²⁰Visdommen råber på Gaden, på Torvene løfter den Røsten;

²¹Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;

²¹oppe på Murene kalder den, tager til Orde i Byen ved Portindgangene:

²²Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?

²²Hvor længe vil I tankeløse elske Tankeløshed, Spotterne finde deres Glæde i Spot og Dårerne hade kundskab?

²³Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.

²³Vend eder til min Revselse! Se, jeg lader min Ånd udvælde for eder, jeg kundgør eder mine Ord:

²⁴Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;

²⁴Fordi jeg råbte og I stod imod, jeg vinked og ingen ænsed det,

²⁵En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;

²⁵men I lod hånt om alt mit Råd og tog ikke min Revselse til jer,

²⁶Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.

²⁶derfor ler jeg ved eders Ulykke, spotter, når det, I frygter, kommer,

²⁷Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;

²⁷når det, I frygter, kommer som Uvejr, når eders Ulykke kommer som Storm, når Trængsel og Nød kommer over jer.

²⁸Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;

²⁸Da svarer jeg ej, når de kalder, de søger mig uden at finde,

²⁹Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.

²⁹fordi de hadede Kundskab og ikke valgte HERRENs Frygt;

³⁰Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;

³⁰mit Råd tog de ikke til sig, men lod hånt om al min Revselse.

³¹Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.

³¹Frugt af deres Færd skal de nyde og mættes med egne Råd;

³²Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der zotten zal hen verderven.

³²thi tankeløses Egensind bliver deres Død, Tåbers Sorgløshed bliver deres Undergang;

³³Maar die naar Mij hoort, zal zeker wonen, en hij zal gerust zijn van de vreze des kwaads.

³³men den, der adlyder mig, bor trygt, sikret mod Ulykkens Rædsel.