¹Elke wijze vrouw bouwt haar huis; maar die zeer dwaas is, breekt het af met haar handen.

¹Visdom bygger sit hus,dårskabs hænder river det ned.

²Die in zijn oprechtheid wandelt, vreest den HEERE; maar die afwijkt in zijn wegen, veracht Hem.

²Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.

³In den mond des dwazen is een roede des hoogmoeds; maar de lippen der wijzen bewaren hen.

³I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.

⁴Als er geen ossen zijn, zo is de krib rein; maar door de kracht van den os is der inkomsten veel.

⁴Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

⁵Een waarachtig getuige zal niet liegen; maar een vals getuige blaast leugens.

⁵Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

⁶De spotter zoekt wijsheid, en er is gene; maar de wetenschap is voor den verstandige licht.

⁶Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

⁷Ga weg van de tegenwoordigheid eens zotten mans; want gij zoudt bij hem geen lippen der wetenschap merken.

⁷Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

⁸De wijsheid des kloekzinnigen is zijn weg te verstaan; maar dwaasheid der zotten is bedriegerij.

⁸Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.

⁹Elke dwaas zal de schuld verbloemen; maar onder de oprechten is goedwilligheid.

⁹Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.

¹⁰Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen.

¹⁰Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

¹¹Het huis der goddelozen zal verdelgd worden; maar de tent der oprechten zal bloeien.

¹¹Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.

¹²Er is een weg, die iemand recht schijnt; maar het laatste van dien zijn wegen des doods.

¹²Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.

¹³Het hart zal ook in het lachen smart hebben; en het laatste van die blijdschap is droefheid.

¹³Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

¹⁴Die afkerig van hart is, zal van zijn wegen verzadigd worden; maar een goed man van zichzelven.

¹⁴Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

¹⁵De slechte gelooft alle woord; maar de kloekzinnige merkt op zijn gang.

¹⁵Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

¹⁶De wijze vreest, en wijkt van het kwade; maar de zot is oplopende toornig, en zorgeloos.

¹⁶Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.

¹⁷Die haastig is tot toorn, zal dwaasheid doen; en een man van schandelijke verdichtselen zal gehaat worden.

¹⁷Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

¹⁸De slechten erven dwaasheid; maar de kloekzinnigen zullen zich met wetenschap kronen.

¹⁸De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

¹⁹De kwaden buigen voor het aangezicht der goeden neder, en de goddelozen voor de poorten des rechtvaardigen.

¹⁹Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.

²⁰De arme wordt zelfs van zijn vriend gehaat; maar de liefhebbers des rijken zijn vele.

²⁰Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

²¹Die zijn naaste veracht, zondigt; maar die zich der nederigen ontfermt, die is welgelukzalig.

²¹Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

²²Dwalen zij niet, die kwaad stichten? Maar weldadigheid en trouw is voor degenen, die goed stichten.

²²De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.

²³In allen smartelijke arbeid is overschot; maar het woord der lippen strekt alleen tot gebrek.

²³Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

²⁴Der wijzen kroon is hun rijkdom; de dwaasheid der zotten is dwaasheid.

²⁴De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.

²⁵Een waarachtig getuige redt de zielen; maar die leugens blaast, is een bedrieger.

²⁵Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

²⁶In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en Hij zal Zijn kinderen een Toevlucht wezen.

²⁶Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

²⁷De vreze des HEEREN is een springader des levens, om af te wijken van de strikken des doods.

²⁷HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.

²⁸In de menigte des volks is des konings heerlijkheid; maar in gebrek van volk is eens vorsten verstoring.

²⁸At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.

²⁹De lankmoedige is groot van verstand; maar die haastig is van gemoed, verheft de dwaasheid.

²⁹Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.

³⁰Een gezond hart is het leven des vleses; maar nijd is verrotting der beenderen.

³⁰Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

³¹Die den arme verdrukt, smaadt deszelfs Maker; maar die zich des nooddruftigen ontfermt, eert Hem.

³¹At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

³²De goddeloze zal heengedreven worden in zijn kwaad; maar de rechtvaardige betrouwt zelfs in zijn dood.

³²Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

³³Wijsheid rust in het hart des verstandigen; maar wat in het binnenste der zotten is, wordt bekend.

³³Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.

³⁴Gerechtigheid verhoogt een volk, maar de zonde is een schandvlek der natien.

³⁴Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

³⁵Het welbehagen des konings is over een verstandigen knecht; maar zijn verbolgenheid zal zijn over dengene, die beschaamd maakt.

³⁵En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.